نظر مبارک حضرتعالی در رابطه با امامت جماعت شخصی که فاقد دست چپ از بالای مرفق است چیست؟
اگر عادل است و نماز خود را بر حسب حال خود صحیح میخواند، عذر مرقوم در فوق موجب اشکال نیست.
عنوان سوال:
نظر مبارک حضرتعالی در رابطه با امامت جماعت شخصی که فاقد دست چپ از بالای مرفق است چیست؟
پاسخ:
اگر عادل است و نماز خود را بر حسب حال خود صحیح میخواند، عذر مرقوم در فوق موجب اشکال نیست.
امام جماعت یا پیشْنَماز کسی است که در نماز جماعت جلو میایستد و دیگران به او اقتدا میکنند. در فقه، امام جماعت باید واجد شرایطی باشد که مهمترین آنها عادل بودن است.
جماعت
جماعت، مفهومی حدیثی ناظر به حفظ همبستگی مسلمانان؛ همچنین به باهم خواندن نماز در اصطلاح فقهی، نماز جماعت گفته میشود.واژه جماعت به معنای گروه مردم، [۱] [۲] هم معنا با واژههای مَجمع و مجموع، از ریشه ج م ع است. [۳] [۴]از این واژه به مناسبت در بابهاى صلات، خمس، حج، احیاء موات، حدود و قصاص به کار رفته است.
امامت
امامت، در نظرگاه شیعه، رهبری جامعه اسلامی به نصب الهی و جانشینی از پیامبر اکرم(ص) در امور دینی و دنیوی است. این آموزه، از اصول مذهب شیعه و از وجوه اختلاف اعتقادی میان شیعه و سنی است. اهمیت امامت نزد شیعیان باعث شده است تا آنان امامیه لقب گیرند.
رابطه
رابطه، از اصطلاحات علم منطق بوده و عامل پیوند موضوع و محمول، و مقدم و تالی میباشد.
چپ
چپ به مقابل راست می گویند .
حسب حال
حسب حال یا زندگینامهی خودنوشت، یا اتوبیوگرافی "Auto Biography" گونهای زندگینامه و شاخهای از آن است که دربر دارندهی تاریخ زندگانی یا دورهای از زندگی شخص به قلم خود اوست.
عادل
عدالت اصطلاحی فقهی و کلامی است. در فقه، عنوانی است برای صفتی که باعث ترک گناه میگردد و در بسیاری از احکام عملی از آن سخن رفته است. از نظر فقهی، عدالت یک شخص با تأیید دو عادل یا معاشرت فراوان با خود او یا باور متدینین به عدالت وی، قابل اثبات است. بیشتر فقها معتقدند حُسن ظاهر (یعنی آراستگی ظاهری از جهت پایبندی به احکام شرعی) برای اثبات عدالت فرد کافی است.
نماز
نماز (واژهای فارسی و معادل کلمه عربی «صَلاة») عملی عبادی است که پنج بار در اوقات معینی از شبانه روز واجب است. در این عبادت، نمازگزار رو به قبله میایستد و ذکرهای ویژهای را خوانده و اعمال ویژهای مانند رکوع و سجده را به جا میآورد. نماز به دو شکل فردی (فُرادا) و جماعت خوانده میشود.
عذر
اخْفارْ به معنی پیمان شکنی و عذر آمده است،
حسب
شرافت خانوادگی را حَسَب گویند. از آن به مناسبت در باب حج، تجارت و نکاح سخن گفتهاند.