با توجّه به مادّه 190 قانون تجارت شرکت تعاونی تولید را به شرح زیر تعریف می‌کند که: شرکت تعاونی تولید شرکتی است که بین عدّه‌ای از ارباب حِرَف تشکیل می‌شود و شرکاء مشاغل خود را برای تولید و فروش اشیاء یا اجناس بکار می‌برند همچنین توجّه به ماده 192 قانون تجارت شرکت تعاونی مصرف را به شرح زیر تعریف می‌کند که: شرکت تعاونی مصرف شرکتی است که برای مقاصد ذیل تشکیل می‌شود: 1 - فروش اجناس لازمه برای مصارف زندگی اعمّ از اینکه اجناس مزبور را شرکاء ایجاده کرده یا خریده باشند. 2 - تقسیم نفع و ضرر بین شرکاء به نسبت خرید هر یک از آنها. حال آیا این تعاریف با قوانین فقهی مطابقت دارد یا خیر؟

اگر شرکت تعاونی تولید بنحوی است که صاحبان حِرَف دست‌آوردهای خود را در مکانی جمع می‌کنند و بفروش می‌رسانند و حقّ العمل هم برای فروشندگان در نظر گرفته می‌شود و هر شریک بمقدار جنسی که از آنها بفروش می‌رسد، سود و زیان به همان نسبت داده می‌شود این نحوه اشکال ندارد ولی اطلاق شرکت به این، صحیح نیست ولی اگر بصورت شرکت ابدان است یعنی ارباب حِرَف کارهای خود را برای فروش روی هم قرار می‌دهند و سود و زیان هم تقسیم می‌شود از نظر شرعی جایز نیست.