تایید
تأیید به معنای تقویت و پشتیبانى كردن است. ازعنوان تأیید، در باب امر به معروف و نهی از منکر سخن گفته شده است.
اگر اقرار کننده در دعوی فساد اقرار کند و دلیل او این باشد که مقرّ له با این دعوی موافق است و رجوع وی را از اقرار تائید می‌کند آیا این دلیل برای اثبات فساد اقرار کافی است و در دو حالت تکذیب و تصدیق اقرار توسط مقرّ له این سئوال را پاسخ دهید؟
دعوای فساد با نحو مذکور مسموع نیست.
دعوای فساد با نحو مذکور مسموع نیست.
عنوان سوال:
اگر اقرار کننده در دعوی فساد اقرار کند و دلیل او این باشد که مقرّ له با این دعوی موافق است و رجوع وی را از اقرار تائید می‌کند آیا این دلیل برای اثبات فساد اقرار کافی است و در دو حالت تکذیب و تصدیق اقرار توسط مقرّ له این سئوال را پاسخ دهید؟
پرسش‌های مرتبط از این مرجع
- اگر مقرّ له پس از آگاهی بر اقرار مقرّ آن اقرار را تکذیب کرده و سپس از تکذیب خود باز گردد و مقرّ را تصدیق نماید آیا این تصدیق بعد از تکذیب، تکذیب را بیاثر می‌کند و در نتیجه اقرار به حال مقرّ له سودمند میافتد یا آنکه این رجوع بعد از تکذیب عنوان انکار بعد از اقرار را دارد و شنیده نمیشود؟ چرا؟
- آیا مخاطب ادّله اثبات دعوی (از قبیل اقرار یا بیّنه) قاضی است یا همه مردم به عبارت دیگر اگر اقرار یا بیّنه یا یکی دیگر از ادّله اثبات دعوی در خارج دادگاه اقامه شود آیا سایر مسلمانان (غیر از قاضی) تکلیف شرعی دارند که از باب امر به معروف و نهی از منکر بر طبق آن دلیل عمل کنند و در روابط صاحب دلیل و طرف او دست به کار اجرایی بزنند یعنی مثلامقرّ به را از مقرّ بستانند و به مقرّ له بدهند یا نه چرا؟
- اگر قصد جز شرایط مقرّ است منظور از قصد چیست آیا منظور قصد تلفّظ و قصد معنی الفاظ است یا آنکه باید علاوه بر آن قصد نتیجه هم داشته باشد یعنی اینکه هنگام اخبار و تلفّظ متوجّه باشد که نسبت به چه چیزی اقرار می‌کند؟ آیا با توجّه به اینکه غالبااقرار کنندگان در هنگام سخن گفتن به ویژه آنگاه که روبروی قاضی قرار میگیرند امساک دارند که اقرار کنند و غالبادر حال غفلت و سبق لسان در دفاعیات خود به دام میافتند میتوان گفت که قصد نتیجه شرعانفوذ به اقرار نیست؟ و همان قصد لفظ و قصد معنی لفظ کافی است؟
پرسش‌های مرتبط از دیگر مراجع
سوال مرتبط یافت نشد
مسائل مرتبط از این مرجع
مسئله مرتبط یافت نشد