زیدی رَقَباتی وقف نموده و تولیت آن را به طریقی که ذکر می‌شود قرار داده، تولیت اعیان موقوفه ما دام الحیات أوّلاً با خود واقف می‌باشد و بعد از فوت او امر تولیت را به برادر زاده خود و بعد از وفات او به ارشد اولاد او و هکذا نسلاً بعد نسل و چنان چه اولاد ذکور او منقرض شود، ذکور از اولاد اناث و نظارت وقف را برای فلان قرار داده و بعد از وفات او اولاد ذکور او نسلاً بعد نسل و در صورت انقراض اولاد ذکور، از اناث که متشرّع باشند.
و چنان چه متولّی و ناظر هر طبقه متشرّع نباشند و از عهده حراست موقوفه نتوانند برآیند و به قرار داد وقف عمل نکنند، از تولیت و نظارت معزولند وتولیت و نظارت مفوّض است به حاکم شرعی شیراز که اعلم باشد و تواند از عهده حراست موقوفه برآید، آیا مقصود واقف در جعل تولیت طولیست یا عرضی؟
و به عبارت دیگر: تولیت در ارشد اولاد برادر زاده واقف باقی می‌ماند که بعد از فوت ارشد اولاد او، تولیت به ارشد اولاد او می‌رسد؟
و هم چنین نسلاً بعد نسل در اولاد زاده ذکورِ ارشدِ مزبور به نحو طولی باقی می‌ماند؟ و یا آن که بعد از فوت ارشد اولاد برادر زاده واقف، به طبقه مُقَدَّم در اولاد زادگان برادر زاده او عرضی تولیت استقرار پیدا می‌کند؟

اگر آن املاک را وقف نموده که بعد از موت به مصرف صلات و صوم - که بر ذمّه اوست - برسانند از دو جهت باطل است، چون وقف بر نفس است و منقطع الأوّل است و اگر وقف ننموده و وصیّت کرده که بعد از موت منافع آن را به مصارف مذکوره برسانند، تا مقدار ثُلث، نافذ و مازاد بر ثُلث موقوف به امضای ورثه است.