متداول است بین عوام الناس که به ضرایح و صندوق روی قبر ائمّه و امامزادگان عَلَیْهمُالسَّلَام و علما - به عنوان دخیل - کهنه و ریسمان می‌بندند و اگر آنها را به حال خود بگذارند صورت ناپسندیده در آن صندوق‌ها پیدا می‌شود، چنان چه خدّام آستانه‌ها آن کهنه و نخ‌ها را قطع نمایند جایز است یا خیر؟

امامزاده در بین شیعیان به فرزندان یا فرزندزادگان ائمه اطهار(ع) و گاهی به مدفن و مزار آنان گفته می‌شود. کاربرد این واژه در این اصطلاح، از قرن ششم هجری قمری و حتی قبل از آن وجود داشته ولی از قرن نهم به بعد رایج شده‌است. ساخت مقبره بر مزار این امامزاگان نیز از قرن اول ثبت شده و در روایات برای سازنده آن اجرهای معنوی در نظر گرفته شده است. بعضی از این امامزاگان شهرت جهانی و بعضی نیز شهرت منطقه‌ای دارند. بقاع امامزادگان در ایران و کشوهای دیگر اسلامی دیده می‌شوند. بقاع و امامزاگان مدفون در آنها در فرهنگ مردم تاثیر داشته‌اند به گونه‌ای که گاه نام شهر یا روستا برگفته از نام امامزادگان است.

رشته بلند و معمولا چند لایه از الیاف به هم تابیده شده را طناب و ریسمان می‌گویند.از احکام مرتبط با آن به مناسبت در بابهاى، طهارت، صلح و دیات سخن گفته‌ اند.

مرسوم

صندوق جعبه بزرگ چوبی یا فلزی معمولا دارای قفل و بست برای نگهداری اشیا و اموال می‌باشد.

عوام، توده مردم عادی، مقابل خواص غیر مجتهد است.

این ۱۱ زیررده در این رده قرار دارند؛ این رده در کل حاوی ۱۱ زیررده است.

امامان شیعه دوازده تن از خاندان پیامبر اسلام(ص) که بنابر آموزه‌های شیعی، جانشینان آن حضرت و پس از او سرپرست و امام جامعه اسلامی‌اند. نخستین امام، حضرت علی(ع) است و دیگر امامان فرزندان و نوادگان او و حضرت زهرا(س) هستند.

در مورد قبر مطالب متنوعی در آموزه های دینی مطرح شده است که به اهم آن ها در این مقاله اشاره می شود.

قطع، اعتقاد جازم نسبت به یک چیز است.