علاقه مند‌شدن به کسی که نامحرم است، تا زمانی که به صورت عمل غیر شرعی در خارج نمایان نشود، گناه نیست، اما استمرار داشتن این حالت ممکن است عوارض و پیامدهای روحی، روانی و اجتماعی نامطلوب داشته باشد. مطمئناً علاقه مندی شدید به یک شخص، فکر و ذهن انسان رو به خود مشغول کرده و ممکن است به صورت های مختلف مانند افت تحصیلی، پریشانی خیال و فکر و حتی انجام گناه منجر شود. ضمن اینکه فکر و ذهن انسان را از یاد خداوند هم باز می دارد. در چنین صورتی بهتر است که اگر علاقه واقعا از روی هوا و هوس نیست و شرایط برای ازدواج فراهم باشد و آن شخص هم خواستگارتان باشد، تنها برای ازدواج و شرایط آن فکر کنید، در غیر این صورت، فکر و ذهن را از آن آزاد کنید تا بتوانید خود را سبک و رها سازید.
اظهار علاقه به نامحرم اگر همراه با کار حرامی باشد جائز نیست و حرام است. نگاه به نامحرم، حرف ها و شوخی هایی که باعث تحریک شهوت می‌شوند و خلوت کردن با نامحرم هم از گناهان است. امام علی(علیه السلام) فرمود: "اتّقوا معاصی الله فی الخلوات فإنّ الشاهد هو الحاکم؛[1] از گناه کردن در خلوت بپرهیزید، زیرا آن کس (خدا) که شاهد است (روز قیامت) حاکم و قاضی خواهد بود". امام کاظم(علیه السلام)فرمود: " حضرت مسیح به اصحاب خود فرمود: گناهان کوچک که انسان آن ها را به حساب نمی آورد از مکر های شیطان است. شیطان آن ها را پیش چشم شما کوچک جلوه می‌دهد و کم کم آن ها زیاد می شود و شما را احاطه می کند".[2] انسان مؤمن مخصوصاً جوانان که زمینه رشد کمالات در وجودش بیشتر است، باید با پیمودن طریق صداقت و پاکی، به قلّه کمالات دست بیابد و به جایی برسد که خدا به ملائکه اش به واسطه او افتخار کند.
[1]. محمدی ری شهری، میزان الحکمه، عنوان 1369.
[2]. همان ، عنوان 1372.
