کدام جنایتکار کربلا،سر مطهر امام حسین(علیه السلام) را از بدن جدا کرد؟

در بین مورخان در مورد این که سرامام(ع)را چه کسی بریده،اختلاف وجود دارد. این نظرها عبارت است از:
1- مردی گمنام از قبیله مذحج قاتل امام است. البته گفته شده روایت این نظر، ضعیف است. این نظر را ابن حجر گفته است.
2- قاتل امام(ع)حصین بن نمیر است. او به امام تیری زد، فرودآمد، سرش را برید و به کمر اسبش بست تا مقرب ابن زیاد گردد.
3- مهاجربن اوس قاتل امام است.
4- مقریزی می گوید: عمربن سعد امام را به قتل رساند.
5- خولی بن یزید قاتل امام است.
6- برادر خولی، شبل بن یزید، سرامام را جدا کرد. مورخان گفته اند: خولی بن یزید خواست سرامام را جدا کند; ولی ترسید.
اما برادرش شبل بن یزید سر امام را جدا کرد و به خولی داد.
7- سنان بن انس سر امام را جدا کرد.
صدوق در امالی می گوید: سنان از اسب پایین آمد، محاسن حضرت راگرفت، با شمشیر به گلویش می زد و می گفت: به خدا قسم، من سرت راجدا می کنم و می دانم که تو زاده رسول خدایی و از نظر پدر و مادربهترین مردمی.
در مقتل ابی مخنف هم دارد که سرامام(ع)را سنان برید و به خولی داد. بعد کنار چادر عمربن سعد ایستاد و باصدای بلند فریاد زد:
رکابم را پراز طلا و نقره کن که من حسین را کشتم.
طبری می گوید: هنگام شهادت امام حسین(ع)هرکه نزدیک امام(ع)می آمد، سنان دورش می کرد، برای آنکه مبادا کسی دیگر سرآن جناب را ببرد. سرانجام سرامام را جدا کرد و به خولی سپرد.
8- اکثرمورخان و ارباب مقاتل نظرشان این است که قاتل و قاطع سرامام(ع)شمر ملعون است. گروهی معتقدند سنان در کشتن امام(ع)به شمر کمک کرده است. جمعی هم سنان و خولی را در کشتن امام یاورشمردانسته اند.
پس شمر بر سر خولی فریاد زد که خدا بازویت را از هم جدا کند ، چرا می لرزی ، خولی پاسخی نگفت. شاید او علاوه بر مشاهده آن صلابت ، از این همه بی شرمی خویش که برای بریدن گلویی گام پیش گذاشته بود که حبیب خدا بر آن بوسه می زد ، دچار تردید و لرزش شده بود. شمر که نمی خواست این تردیدها اوج گیرد ، بی درنگ از اسب به زیر آمد و سر امام را برید و به خولی سپرد تا نزد عمر بن سعد برد. 1

1- تاریخ الطبری ، ج 5 ، ص 453 - 454؛ الکامل فی التاریخ ، ج 4 ص 79؛ البدایه و النهایه ، ج 8 ، ص 189؛ الارشاد ، ص 242. مسعودی و برخی دیگر نوشته اند: قاتل امام حسین (ع) سنان بن انس ، مردی از قبیله مذحج بود که سر امام را برید و آن را پیش ابن زیاد برد و گفت : (( رکاب مرا پر از طلا و نقره کن که من پادشاه پرده دار را کشته ام کسی را کشته ام که پدر و مادرش از همه کس بهتر و نسبش والاتر است )) (مروج الذهب ، ج 2 ، ص 65؛ الطبقات الکبری ، ص 474؛تاریخ مدینه دمشق ، ج 14 ، ص 252؛ الفصول المهمه ، ص 197؛ نهایه الارب ، ج 20 ، ص 462).