(فدک) دهکده ای در سرزمین حجاز بود و میان آن و مدینه به باور برخی، دو یا سه روز راه بود. این دهکده نزدیک خیبر بود و اینک موجود است و نزد مردم مدینه معروف و شناخته شده است، امّا با نهایت تأسف رها شده است! در برخی از روایات رسیده، گستره حقیقی آن، از سویی تا عدن و سمرقند و از سوی دیگر تا آفریقا و سیف البحر امتداد می یابد. این روایات نشانگر آن است که آنچه از اهل بیت علیهم السلام غصب شده است، نه بوستان و دهکده فدک بلکه عبارت است از گستره خلافت و امامت علمی و معنوی و اخلاقی و مدیریت بر مسلمانان و سرزمین های اسلامی. با این بیان از نظر این دسته از روایات، همه زمین و زمان حکم فدک را دارد، و کسی که در ادّعای خود راستگوست و بر آن است که دست غصب و ستم را از فدک بردارد و آن را به صاحبانش برگرداند، بر اوست که دست سلطه و سیطره اش را از کران تا کران زمین بردارد و مردم را آزاد بگذارد، چرا که بازگرداندن آنچه غصب شده است جز با بازگرداندن کامل آن انجام نمی پذیرد.
در روایتی از امام کاظم (ع) آمده است که فدک از یک طرف به((عدن )), از طرف دوم به ((سمرقند)), از جهت سوم به ((آفریقا)), از جانب چهارم به دریاها وجزیره ها وارمنستان محدود می شد [بحار الانوار، ج 48، ص 144.] .
به طور مسلم فدک , که بخشی از خیبر بود, چنان حدودی نداشت ; مقصود امام کاظم علیه السلام این بوده است که تنها سرزمین فدک از آنان غصب نشده است بلکه حکومت بر ممالک پهناور اسلامی که حدود چهارگانه آن در سخن امام تعیین شده از اهل بیت گرفته شده است .
