چرا آیت الله سیستانی در زمینه حوادث جهان اسلام و ظلم ها و کشتار شیعیان و مسلمانان فلسطین و عربستان و یمن و پاکستان و بعضا عراق سکوت می کند و از اظهار نظر و حتی دادن بیانیه در این زمینه خودداری می کند
در باره این موضوع گفتنی است :
آیت الله سیستانی از جهت مبنای نظری معتقد به پیوند و همبستگی دین و سیاست می باشند. از این رو به عنوان یک وظیفه شرعی همواره نسبت به امور جوامع اسلامی و سرنوشت مسلمانان حسیاست داشته و با توجه به آموزه های دینی و قواعد مسلم فقهی پذیرفتن ولایت دشمنان خدا و همراهی با بیگانگان و تسلط کفار بر سرزمین های اسلامی را نمی پذیرند ؛ چنانکه خداوند متعال در قرآن می فرماید: (یا أَیُّهَا الَّذینَ آمَنُوا لا تَتَّخِذُوا عَدُوّی وَ عَدُوَّکُمْ أَوْلِیاءَ تُلْقُونَ إِلَیْهِمْ بِالْمَوَدَّةِ وَ قَدْ کَفَرُوا بِما جاءَکُمْ مِنَ الْحَقِّ یُخْرِجُونَ الرَّسُولَ وَ إِیّاکُمْ أَنْ تُؤْمِنُوا بِاللّهِ رَبِّکُمْ إِنْ کُنْتُمْ خَرَجْتُمْ جِهادًا فی سَبیلی وَ ابْتِغاءَ مَرْضاتی تُسِرُّونَ إِلَیْهِمْ بِالْمَوَدَّةِ وَ أَنَا أَعْلَمُ بِما أَخْفَیْتُمْ وَ ما أَعْلَنْتُمْ وَ مَنْ یَفْعَلْهُ مِنْکُمْ فَقَدْ ضَلَّ سَواءَ السَّبیلِ ؛ ای کسانی که ایمان آورده‌اید دشمن من و دشمن خودتان را به دوستی برمگیرید [به طوری] که با آنها اظهار دوستی کنید و حال آنکه قطعا به آن حقیقت که برای شما آمده کافرند [و] پیامبر [خدا] و شما را [از مکه] بیرون می‌کنند که [چرا] به خدا پروردگارتان ایمان آورده‌اید اگر برای جهاد در راه من و طلب خشنودی من بیرون آمده‌اید [شما] پنهانی با آنان رابطه دوستی برقرار می‌کنید در حالی که من به آنچه پنهان داشتید و آنچه آشکار نمودید داناترم و هر کس از شما چنین کند قطعا از راه درست منحرف گردیده است .) (سوره ممتحنه ، آیه 1 ) و همچنین بر اساس قاعده نفی سبیل ؛ ( وَ لَنْ یَجْعَلَ اللّهُ لِلْکافِرینَ عَلَی الْمُؤْمِنینَ سَبیلاً ؛ خداوند هرگز برای کافران نسبت به اهل ایمان راه تسلط را باز نگذاشته و نخواهد گذاشت.) ( سوره نساء ، آیه 141 )
نکته مهم دیگری که در این زمینه لازم به یاد آوری است از منظر تعالیم اسلامی و آموزه های تشیع، برخورد و مقابله با دشمن، تنها منحصر در راهکارهای نظامی نیست، بلکه علاوه بر آن راهکارهای دیگری نظیر اقدامات سیاسی، فرهنگی و ... مورد اهتمام می باشد. و این واقعیتی است که از سیره مبارزاتی پیامبر اکرم(ص) و امامان معصوم(ع) به خوبی نمایان است. اصولا، ترجیح مبارزه سیاسی و فرهنگی بر مبارزه مسلحانه، یکی از ویژگی های متمایز کننده جریانات شیعی نسبت به دیگر گرایش های استعماری در جهان اسلام است. که این کاملا با تعالیم و آموزه های اسلامی هماهنگ است. (ر.ک: اصل منع توسل به زور، سید ابراهیم حسینی، نشر معارف، 1382) چنانکه یکی از اندیشمندان اسلامی در این زمینه می گوید: (جهاد از دیدگاه پیامبر(ص) در شرایطی آخرین راه حل دیپلماسی است که همه راههای صلح شرافتمندانه و مسالمت آمیز عاقلانه بسته شده باشد و این شیوه در دیپلماسی منطبق با قاعده عقلانی دفع افسد به فاسد است، به این معنی که وقتی شرایط بدتری در انتظار است آن را با تحمل ضرر و خسارت کمتری دور می کنیم...) (ر.ک: فقه سیاسی حقوق تعهدات بین المللی و دیپلماسی در اسلام، عباسعلی عمید زنجانی، انتشارات سمت، 1379، ص 365)
بنا بر این جهاد و مبارزه نظامی با دشمن فی نفسه اصالت نداشته و تنها به عنوان راهکاری اضطراری در مواقعی که سایر راهکارهای غیرنظامی پاسخ گو نباشد. مشروع می باشد، از این رو در تشخیص و شناسایی موارد جواز جهاد و مبارزه نظامی باید کاملا شرایط، مقتضیات زمان و مکان، نتایج حاصله از سایر راهکارهای غیرنظامی و میزان بازدهی و موفقیت آنان و ...، بررسی و سپس به صورت منطقی و کارشناسی، تصمیم گیری و بهترین راهکار، انتخاب شود. بر این اساس است که مواردی نظیر صلح امام حسن(ع) و یا قیام امام حسین(ع) و ... قابل تبیین و تحلیل می باشد.
نگاهی به چگونگی عملکرد آیت الله سیستانی در قبال مردم مسلمان عراق خصوصاً بعد از زمان اشغال نظامی این کشور به خوبی مشخص کننده ابعاد استعمار ستیزی این عالم مجاهد و مبارزه سرسختانه ایشان بر علیه تسلط کفار بر سرزمین اسلامی عراق می باشد. بعد از اشغال نظامی عراق آیت الله سیستانی با توجه به اینکه شیعیان اکثریت آن کشور را تشکیل می داده و از ظرفیت و امکانات مساعد و بالایی برای پیروزی در یک رقابت سیاسی مسالمت آمیز برخوردار بودند ، در کنار فعالیت های زیر بنایی فرهنگی ، روش مبارزه مردمی و سیاسی را برگزیدند . از این روز از صبح اشغال عراق به سرعت برگزاری انتخابات آزاد و دموکراتیک ، تهیه قانون اساسی عراق و تشکیل دولتی مردمی را با توجه به نفوذی که در میان شعیان داشتند ، مصرانه پی گیر بودند و در این زمینه با درایت ، نبوغ و تدابیر و ویژه ای که مبذول داشتند ، توانستند تمامی کارشکنی های اشغالگران را در ایجاد اخلال در شکل گیری حکومت مردمی و مسلمان عراق خنثی ساخته و بسیاری از اهداف و نقشه های شوم آنان را نقش بر آب نمایند. بحمدلله با در پیش گرفتن این روش مبارزه تا کنون بیشترین دستاوردها را برای مردم عراق و منطقه به ارمغان آورده اند. و این در حالی است که بنا به اعتراف روزنامه آمریکایی واشنگتن پست : ( آیت الله سیدعلی سیستانی نه تنها جرج بوش و هیچ یک از فرماندهان آمریکایی در عراق را به حضور نپذیرفت، بلکه آنها را همچون عروسک خیمه شب بازی کنترل می کند...میلیاردها دلار هزینه شد، هزاران آمریکایی جان خود را از دست دادند یا دچار نقص عضو شدند، نیروهای مسلح آمریکا نیز تحلیل رفته و آیا این چیزی بود که بوش در عراق به دنبال آن بود؟ این روزنامه در گزارش روز شنبه خود می افزاید: با وجود آنکه سقوط صدام بیش از همه به نفع آیت الله سیستانی تمام شده، اما مقام های نظامی و سیاسی آمریکا تازه متوجه شده اند که در سال های اخیر به آنها اجازه ملاقات نداده است...
آیت الله سیستانی هم اکنون قدرتمندترین چهره در عراق است و شیعیان نیز که اکثر جمعیت عراق را تشکیل می دهند، قوی ترین نیرو سیاسی در عراق هستند و هدایت دولت و وزارت کشور عراق را نیز در دست دارند.) (ر.ک : روزنامه کیهان ، دوشنبه 8 آبان 1385)
البته اشغالگران عراق به هیچ وجه از حضور آیت الله سیستانی در عراق خوشحال نبوده و تاب تحمل فعالیت های ایشان را ندارند. از این رو تا کنون با توطئه های بسیار زیاد از ترور فیزیکی گرفته تا تخریب شخصیتی ، در صدد حذف ایشان از صحنه سیاسی و مذهبی عراق بوده اند که تنها یک نمونه آن ساماندهی غیر مستقیم حمله وسیعی از نیروهای مخالف آیت الله سیستانی با پیشرفته ترین امکانات و تجهیزات نظامی به شهر مقدس نجف و از بین بردن این مرجع عالی قدر در ایام عاشورای چندسال گذشته بود که بحمدلله خنثی گردید. (لوح فشرده پرسمان، اداره مشاوره نهاد رهبری، کد: 1/100120942)
