از پیامبر اکرم(ص) نقل شده است که (الاعمال بالنیات) و در روایت دیگری از همان حضرت نقل شده: انّما الاعمال بالنیات و انما لکل امریء مانوی.
مفاد این روایات این است که ارزش عمل انسان به نیّت و انگیزه‌ی انجام آن است و اگر خدای نخواسته عمل برای خداوند نباشد دارای اجر و ثواب نخواهد بود و به عکس هر چه اخلاص در آن بیشتر باشد ارزش و ثواب آن عمل بالاتر خواهد بود(وسائل‌الشیعه، ج 1، صص 34 35).
ناگفته نماند، کاربرد مفاد این گونه روایات در مواردی است که (شکل عمل) در شریعت الهی پذیرفته شده است و درباره درجات ثواب و قبولی اعمال به درگاه خداوند، با توجه به نیت و انگیزه انجام دهند، ارزش‌گذاری می‌شود. و یا در مواردی که (شکل عمل) به گونه‌ای است که دو گونه تحلیل نسبت به انجام دهنده آن می‌توانیم داشته باشیم و او را به عنوان درست کار یا خطاکار معرفی کنیم که سفارش شده: ضع امر اخیک علی احسنه.
اما در مواردی که (شکل عمل) بر اساس شریعت الهی نیست، انجام دهنده آن نمی‌تواند با استناد به این گونه احادیث، کار ناسزاوار خود را توجیه کند. (لوح فشرده پرسمان، اداره مشاوره نهاد نمایندگی مقام معظم رهبری در دانشگاه ها، کد: 1/10521)
