بشری
یکی از نام‌های زمزم است. [۱]
آیا موازین حقوق بشری واقعاً از جانب غرب رعایت می شود؟ یا واقعاً پدیده ای به نام جریان آزاد اطلاعات در این کشورها وجود دارد؟
آیا موازین حقوق بشری واقعاً از جانب غرب رعایت می شود؟ یا واقعاً پدیده ای به نام جریان آزاد اطلاعات در این کشورها وجود دارد؟ رعایت موازین حقوق بشر، اجرای عدالت، جریان آزاد اطلاعات و حفظ حقوق شهروندی از جمله مسائلی است که کشورهای غربی به رهبری آمریکا همواره بر آن تأکید داشته و با اذعان به این موضوع که این مسائل در مرکز توجه شان قرار دارد، دیگر کشورهای جهان به خصوص آنهایی که در حلقه اتحاد با آمریکا و اروپا قرار ندارند، مورد حمله واقع شده اند. هر چه میزان مخالفت کشورهایی که سیاست های ناهمسانی را با غرب دنبال می کنند، بیشتر باشد، فریاد نقض حقوق بشر غربی بیشتر به گوش می رسد، اما سوال این است که آیا موازین حقوق بشری واقعاً از جانب غرب رعایت می شود؟ یا واقعاً پدیده ای به نام جریان آزاد اطلاعات در این کشورها وجود دارد؟ غرب و رسانه های غربی بارها نشان داده اند در مسائلی که منافع آنها تأمین نمی شود یا ممکن است که در خطر بیفتد چگونه به شکل یکدست، سیاست سکوت را دنبال می کنند. اگر چه چندان فرقی نمی کرد که دولتمردان ایران از این موضوع مطلع شوند که جاسوس کوهنورد آمریکایی که در تهران بازداشت بود، یهودی و وابسته به سیاست صهیونیستی است، اما تا زمان حضور وی در ایران، هیچ رسانه و مقام غربی در این باره سخنی نگفت و همه یکدست سعی در پنهان کردن اطلاعاتی درباره وی داشتند. یا با تمام شبهاتی که در خصوص جنجال ویکی لیکس وجود دارد، تا پیش از علنی و عمومی شدن اطلاعاتی که (جولیا آسانژ) در خصوص سیاست های آمریکایی و غربی منتشر کرد، هیچ کانالی برای انتشار آزاد اطلاعات در این زمینه وجود نداشت. از این دست مسائل، بسیار زیاد است، به ویژه در زمینه های حقوق بشری که غرب همواره آن را پنهان می کند. مگر اینکه میزان جنایات بشری از سوی آمریکا و اروپا به قدری شدت پیدا کند که صدای برخی از نهادهای خودی را نیز در بیاورد. 27 مهرماه سازمان عفو بین الملل گزارشی 100 صفحه ای را منتشر کرد که در آن آمده است: 17 کشور غربی از جمله آمریکا، انگلیس، آلمان، فرانسه، ایتالیا و ... برای سرکوب اعتراضات در برخی از کشورهای خاورمیانه سلاح در اختیار آنها گذاشته اند که برخی از این تسلیحات در سال های گذشته و برخی نیز در جریان تحولات و قیام های خاورمیانه و شمال آفریقا در اختیار حاکمان دیکتاتور قرار گرفته است. مهم تر از همه اینکه برای متورم کردن شورش های ضددولتی در کشورهایی که مخالف سیاست های آمریکا و اروپا عمل می کنند، تلاش های زیادی صورت گرفته و سلاح در اختیار مخالفان دولت قرار گرفته است که تعداد زیادی از آنها در سوریه به دست نیروهای نظامی و امنیتی ضبط شده است. اعتراض سازمان عفو بین الملل به این مسئله است که چرا غرب تسلیحاتی در اختیار دیکتاتورها قرار می دهد که با آنها جنایات ضدبشری صورت می گیرد. این سازمان بین المللی در گزارش 100 صفحه ای خود آورده است: گروه حقوق بشر، مصرانه از دولت و کنگره آمریکا می خواهد که محموله تسلیحاتی 53 میلیون دلاری را در اختیار آل خلیفه در بحرین قرار ندهند، زیرا حاکم و مقامات این کشور با در اختیار گرفتن این تسلیحات نه تنها به سمت اصلاحات ساختاری و سیاسی پیش نمی روند، بلکه با استفاده از همان سلاح ها جنایات ضدبشری خود را تشدید می کنند. آنگونه که در گزارش عفو بین الملل آمده آل خلیفه برای سرکوب اعتراضات مردمی و به خصوص شیعیان کشور از هر روش و ابزاری استفاده می کنند و اگر آمریکا این تسلیحات را در اختیار بحرین قرار دهد باید نسبت به آن پاسخگو باشد، اما تاکنون تنها پاسخی که مقامات آمریکایی به این اعتراض داده اند، این است که صدور تسلیحات جدید آمریکایی به بحرین تنها برای دفاع از مرزهای ملی این کشور است. این در حالی است که حتی برخی معدود از مقامات آمریکا به خصوص در کنگره نسبت به این مسئله نگران بوده و تسلیحات جدید را برای سرکوب اعتراضات مردمی بحرین می دانند. چنین اتفاقاتی در دیگر کشورهای منطقه مثل عربستان، یمن، اردن و ... نیز رخ می دهد که همگی متحدان منطقه ای و تأمین کنندگان منافع آمریکا و غرب هستند. عفو بین الملل در این باره تأکید کرده است که تسلیحاتی که کشورهای غربی در اختیار دیکتاتورهای این کشورها قرار می دهند، همگی برای سرکوب مردم و جنایات ضدبشری به کار برده می شود. اما هیچ گاه صدای دفاع از حقوق بشر آمریکا و متحدانش در اروپا شنیده نمی شود. با توجه به اینکه اکثریت قاطع از موضوع مطلع هستند که منشأ اعتراضات ضددولتی در دو کشور سوریه و یمن از کجاست، اما کمتر رسانه غربی این پرسش را مطرح می کند که چرا آمریکا، انگلیس و فرانسه برضد دولت بشار اسد پیش نویس قطعنامه ضددولتی تنظیم می کنند و به شورای امنیت سازمان ملل می برند، ولی چنین اتفاقی برای دولت علی عبدالله صالح نمی افتد. یا چرا هر روز اطلاعات مشخص از دولت سوریه در رسانه ها پخش شده و همه برای بزرگ نمایی اتفاقات این کشور همدست می شوند، اما چنین جبهه رسانه ای نه تنها علیه دیکتاتور یمن یا عربستان شکل نمی گیرد، بلکه زمانی که انقلابیون به عبدالله صالح حمله کرده و او را مجروح می کنند، آل سعود با توافق آمریکا و اروپا وی را به عربستان منتقل کرده و پس از درمان و ترمیم به کشور بازمی گردانند تا ادامه جنایات ضدبشری را با سلاح های غربی دنبال کند. مهم تر از همه اینکه چرا پرسیده نمی شود دلیل اینکه شمشیر حقوق بشر غربی تنها یک لبه دارد و دست خشونت متحدان آمریکا را نمی برد، چیست؟ سوال های که برای یافتن پاسخ نیازی به تحقق نیست چون جواب مشخصی دارد؛ حفظ منافع غرب با سیاست واقع گرایانه ماکیاولیسم. (سلاخی حقوق بشر در قربانگاه ماکیاولیسم غرب،رضا اشرفی ، بصیرت، 11/8/90)
آیا موازین حقوق بشری واقعاً از جانب غرب رعایت می شود؟ یا واقعاً پدیده ای به نام جریان آزاد اطلاعات در این کشورها وجود دارد؟ رعایت موازین حقوق بشر، اجرای عدالت، جریان آزاد اطلاعات و حفظ حقوق شهروندی از جمله مسائلی است که کشورهای غربی به رهبری آمریکا همواره بر آن تأکید داشته و با اذعان به این موضوع که این مسائل در مرکز توجه شان قرار دارد، دیگر کشورهای جهان به خصوص آنهایی که در حلقه اتحاد با آمریکا و اروپا قرار ندارند، مورد حمله واقع شده اند. هر چه میزان مخالفت کشورهایی که سیاست های ناهمسانی را با غرب دنبال می کنند، بیشتر باشد، فریاد نقض حقوق بشر غربی بیشتر به گوش می رسد، اما سوال این است که آیا موازین حقوق بشری واقعاً از جانب غرب رعایت می شود؟ یا واقعاً پدیده ای به نام جریان آزاد اطلاعات در این کشورها وجود دارد؟ غرب و رسانه های غربی بارها نشان داده اند در مسائلی که منافع آنها تأمین نمی شود یا ممکن است که در خطر بیفتد چگونه به شکل یکدست، سیاست سکوت را دنبال می کنند. اگر چه چندان فرقی نمی کرد که دولتمردان ایران از این موضوع مطلع شوند که جاسوس کوهنورد آمریکایی که در تهران بازداشت بود، یهودی و وابسته به سیاست صهیونیستی است، اما تا زمان حضور وی در ایران، هیچ رسانه و مقام غربی در این باره سخنی نگفت و همه یکدست سعی در پنهان کردن اطلاعاتی درباره وی داشتند. یا با تمام شبهاتی که در خصوص جنجال ویکی لیکس وجود دارد، تا پیش از علنی و عمومی شدن اطلاعاتی که (جولیا آسانژ) در خصوص سیاست های آمریکایی و غربی منتشر کرد، هیچ کانالی برای انتشار آزاد اطلاعات در این زمینه وجود نداشت. از این دست مسائل، بسیار زیاد است، به ویژه در زمینه های حقوق بشری که غرب همواره آن را پنهان می کند. مگر اینکه میزان جنایات بشری از سوی آمریکا و اروپا به قدری شدت پیدا کند که صدای برخی از نهادهای خودی را نیز در بیاورد. 27 مهرماه سازمان عفو بین الملل گزارشی 100 صفحه ای را منتشر کرد که در آن آمده است: 17 کشور غربی از جمله آمریکا، انگلیس، آلمان، فرانسه، ایتالیا و ... برای سرکوب اعتراضات در برخی از کشورهای خاورمیانه سلاح در اختیار آنها گذاشته اند که برخی از این تسلیحات در سال های گذشته و برخی نیز در جریان تحولات و قیام های خاورمیانه و شمال آفریقا در اختیار حاکمان دیکتاتور قرار گرفته است. مهم تر از همه اینکه برای متورم کردن شورش های ضددولتی در کشورهایی که مخالف سیاست های آمریکا و اروپا عمل می کنند، تلاش های زیادی صورت گرفته و سلاح در اختیار مخالفان دولت قرار گرفته است که تعداد زیادی از آنها در سوریه به دست نیروهای نظامی و امنیتی ضبط شده است. اعتراض سازمان عفو بین الملل به این مسئله است که چرا غرب تسلیحاتی در اختیار دیکتاتورها قرار می دهد که با آنها جنایات ضدبشری صورت می گیرد. این سازمان بین المللی در گزارش 100 صفحه ای خود آورده است: گروه حقوق بشر، مصرانه از دولت و کنگره آمریکا می خواهد که محموله تسلیحاتی 53 میلیون دلاری را در اختیار آل خلیفه در بحرین قرار ندهند، زیرا حاکم و مقامات این کشور با در اختیار گرفتن این تسلیحات نه تنها به سمت اصلاحات ساختاری و سیاسی پیش نمی روند، بلکه با استفاده از همان سلاح ها جنایات ضدبشری خود را تشدید می کنند. آنگونه که در گزارش عفو بین الملل آمده آل خلیفه برای سرکوب اعتراضات مردمی و به خصوص شیعیان کشور از هر روش و ابزاری استفاده می کنند و اگر آمریکا این تسلیحات را در اختیار بحرین قرار دهد باید نسبت به آن پاسخگو باشد، اما تاکنون تنها پاسخی که مقامات آمریکایی به این اعتراض داده اند، این است که صدور تسلیحات جدید آمریکایی به بحرین تنها برای دفاع از مرزهای ملی این کشور است. این در حالی است که حتی برخی معدود از مقامات آمریکا به خصوص در کنگره نسبت به این مسئله نگران بوده و تسلیحات جدید را برای سرکوب اعتراضات مردمی بحرین می دانند. چنین اتفاقاتی در دیگر کشورهای منطقه مثل عربستان، یمن، اردن و ... نیز رخ می دهد که همگی متحدان منطقه ای و تأمین کنندگان منافع آمریکا و غرب هستند. عفو بین الملل در این باره تأکید کرده است که تسلیحاتی که کشورهای غربی در اختیار دیکتاتورهای این کشورها قرار می دهند، همگی برای سرکوب مردم و جنایات ضدبشری به کار برده می شود. اما هیچ گاه صدای دفاع از حقوق بشر آمریکا و متحدانش در اروپا شنیده نمی شود. با توجه به اینکه اکثریت قاطع از موضوع مطلع هستند که منشأ اعتراضات ضددولتی در دو کشور سوریه و یمن از کجاست، اما کمتر رسانه غربی این پرسش را مطرح می کند که چرا آمریکا، انگلیس و فرانسه برضد دولت بشار اسد پیش نویس قطعنامه ضددولتی تنظیم می کنند و به شورای امنیت سازمان ملل می برند، ولی چنین اتفاقی برای دولت علی عبدالله صالح نمی افتد. یا چرا هر روز اطلاعات مشخص از دولت سوریه در رسانه ها پخش شده و همه برای بزرگ نمایی اتفاقات این کشور همدست می شوند، اما چنین جبهه رسانه ای نه تنها علیه دیکتاتور یمن یا عربستان شکل نمی گیرد، بلکه زمانی که انقلابیون به عبدالله صالح حمله کرده و او را مجروح می کنند، آل سعود با توافق آمریکا و اروپا وی را به عربستان منتقل کرده و پس از درمان و ترمیم به کشور بازمی گردانند تا ادامه جنایات ضدبشری را با سلاح های غربی دنبال کند. مهم تر از همه اینکه چرا پرسیده نمی شود دلیل اینکه شمشیر حقوق بشر غربی تنها یک لبه دارد و دست خشونت متحدان آمریکا را نمی برد، چیست؟ سوال های که برای یافتن پاسخ نیازی به تحقق نیست چون جواب مشخصی دارد؛ حفظ منافع غرب با سیاست واقع گرایانه ماکیاولیسم. (سلاخی حقوق بشر در قربانگاه ماکیاولیسم غرب،رضا اشرفی ، بصیرت، 11/8/90)
عنوان سوال:
آیا موازین حقوق بشری واقعاً از جانب غرب رعایت می شود؟ یا واقعاً پدیده ای به نام جریان آزاد اطلاعات در این کشورها وجود دارد؟
پاسخ:
آیا موازین حقوق بشری واقعاً از جانب غرب رعایت می شود؟ یا واقعاً پدیده ای به نام جریان آزاد اطلاعات در این کشورها وجود دارد؟
رعایت موازین حقوق بشر، اجرای عدالت، جریان آزاد اطلاعات و حفظ حقوق شهروندی از جمله مسائلی است که کشورهای غربی به رهبری آمریکا همواره بر آن تأکید داشته و با اذعان به این موضوع که این مسائل در مرکز توجه شان قرار دارد، دیگر کشورهای جهان به خصوص آنهایی که در حلقه اتحاد با آمریکا و اروپا قرار ندارند، مورد حمله واقع شده اند. هر چه میزان مخالفت کشورهایی که سیاست های ناهمسانی را با غرب دنبال می کنند، بیشتر باشد، فریاد نقض حقوق بشر غربی بیشتر به گوش می رسد، اما سوال این است که آیا موازین حقوق بشری واقعاً از جانب غرب رعایت می شود؟ یا واقعاً پدیده ای به نام جریان آزاد اطلاعات در این کشورها وجود دارد؟
غرب و رسانه های غربی بارها نشان داده اند در مسائلی که منافع آنها تأمین نمی شود یا ممکن است که در خطر بیفتد چگونه به شکل یکدست، سیاست سکوت را دنبال می کنند. اگر چه چندان فرقی نمی کرد که دولتمردان ایران از این موضوع مطلع شوند که جاسوس کوهنورد آمریکایی که در تهران بازداشت بود، یهودی و وابسته به سیاست صهیونیستی است، اما تا زمان حضور وی در ایران، هیچ رسانه و مقام غربی در این باره سخنی نگفت و همه یکدست سعی در پنهان کردن اطلاعاتی درباره وی داشتند. یا با تمام شبهاتی که در خصوص جنجال ویکی لیکس وجود دارد، تا پیش از علنی و عمومی شدن اطلاعاتی که (جولیا آسانژ) در خصوص سیاست های آمریکایی و غربی منتشر کرد، هیچ کانالی برای انتشار آزاد اطلاعات در این زمینه وجود نداشت. از این دست مسائل، بسیار زیاد است، به ویژه در زمینه های حقوق بشری که غرب همواره آن را پنهان می کند. مگر اینکه میزان جنایات بشری از سوی آمریکا و اروپا به قدری شدت پیدا کند که صدای برخی از نهادهای خودی را نیز در بیاورد.
27 مهرماه سازمان عفو بین الملل گزارشی 100 صفحه ای را منتشر کرد که در آن آمده است: 17 کشور غربی از جمله آمریکا، انگلیس، آلمان، فرانسه، ایتالیا و ... برای سرکوب اعتراضات در برخی از کشورهای خاورمیانه سلاح در اختیار آنها گذاشته اند که برخی از این تسلیحات در سال های گذشته و برخی نیز در جریان تحولات و قیام های خاورمیانه و شمال آفریقا در اختیار حاکمان دیکتاتور قرار گرفته است. مهم تر از همه اینکه برای متورم کردن شورش های ضددولتی در کشورهایی که مخالف سیاست های آمریکا و اروپا عمل می کنند، تلاش های زیادی صورت گرفته و سلاح در اختیار مخالفان دولت قرار گرفته است که تعداد زیادی از آنها در سوریه به دست نیروهای نظامی و امنیتی ضبط شده است. اعتراض سازمان عفو بین الملل به این مسئله است که چرا غرب تسلیحاتی در اختیار دیکتاتورها قرار می دهد که با آنها جنایات ضدبشری صورت می گیرد.
این سازمان بین المللی در گزارش 100 صفحه ای خود آورده است: گروه حقوق بشر، مصرانه از دولت و کنگره آمریکا می خواهد که محموله تسلیحاتی 53 میلیون دلاری را در اختیار آل خلیفه در بحرین قرار ندهند، زیرا حاکم و مقامات این کشور با در اختیار گرفتن این تسلیحات نه تنها به سمت اصلاحات ساختاری و سیاسی پیش نمی روند، بلکه با استفاده از همان سلاح ها جنایات ضدبشری خود را تشدید می کنند. آنگونه که در گزارش عفو بین الملل آمده آل خلیفه برای سرکوب اعتراضات مردمی و به خصوص شیعیان کشور از هر روش و ابزاری استفاده می کنند و اگر آمریکا این تسلیحات را در اختیار بحرین قرار دهد باید نسبت به آن پاسخگو باشد، اما تاکنون تنها پاسخی که مقامات آمریکایی به این اعتراض داده اند، این است که صدور تسلیحات جدید آمریکایی به بحرین تنها برای دفاع از مرزهای ملی این کشور است. این در حالی است که حتی برخی معدود از مقامات آمریکا به خصوص در کنگره نسبت به این مسئله نگران بوده و تسلیحات جدید را برای سرکوب اعتراضات مردمی بحرین می دانند. چنین اتفاقاتی در دیگر کشورهای منطقه مثل عربستان، یمن، اردن و ... نیز رخ می دهد که همگی متحدان منطقه ای و تأمین کنندگان منافع آمریکا و غرب هستند. عفو بین الملل در این باره تأکید کرده است که تسلیحاتی که کشورهای غربی در اختیار دیکتاتورهای این کشورها قرار می دهند، همگی برای سرکوب مردم و جنایات ضدبشری به کار برده می شود.
اما هیچ گاه صدای دفاع از حقوق بشر آمریکا و متحدانش در اروپا شنیده نمی شود. با توجه به اینکه اکثریت قاطع از موضوع مطلع هستند که منشأ اعتراضات ضددولتی در دو کشور سوریه و یمن از کجاست، اما کمتر رسانه غربی این پرسش را مطرح می کند که چرا آمریکا، انگلیس و فرانسه برضد دولت بشار اسد پیش نویس قطعنامه ضددولتی تنظیم می کنند و به شورای امنیت سازمان ملل می برند، ولی چنین اتفاقی برای دولت علی عبدالله صالح نمی افتد. یا چرا هر روز اطلاعات مشخص از دولت سوریه در رسانه ها پخش شده و همه برای بزرگ نمایی اتفاقات این کشور همدست می شوند، اما چنین جبهه رسانه ای نه تنها علیه دیکتاتور یمن یا عربستان شکل نمی گیرد، بلکه زمانی که انقلابیون به عبدالله صالح حمله کرده و او را مجروح می کنند، آل سعود با توافق آمریکا و اروپا وی را به عربستان منتقل کرده و پس از درمان و ترمیم به کشور بازمی گردانند تا ادامه جنایات ضدبشری را با سلاح های غربی دنبال کند. مهم تر از همه اینکه چرا پرسیده نمی شود دلیل اینکه شمشیر حقوق بشر غربی تنها یک لبه دارد و دست خشونت متحدان آمریکا را نمی برد، چیست؟ سوال های که برای یافتن پاسخ نیازی به تحقق نیست چون جواب مشخصی دارد؛ حفظ منافع غرب با سیاست واقع گرایانه ماکیاولیسم.
(سلاخی حقوق بشر در قربانگاه ماکیاولیسم غرب،رضا اشرفی ، بصیرت، 11/8/90)
- [سایر] با اینکه احکام پروردگار ابدی است و تا روز قیامت جاری است و تغییر نمی یابد، چگونه است که در برخی موارد این مطلب صحت ندارد؟ مثلا: 1 – اگر حق طلاق از نظر قرآن در اختیار مرد است، چگونه می¬توان این حق را در شرایط ضمن عقد ازدواج به زنان تفویض کرد؟ 2 – در مورد دیه اهل کتابی که در جامعه اسلامی زندگی می¬کنند که قرآن آن را نصف قرار داده است، چگونه مجمع تشخیص مصلحت نظام (زیر نظر ولایت فقیه) آن را برابر با مسلمانان تصویب کرده است و اجرا می¬شود؟ 3- در مورد ارث که نسبت دو به یک برای پسر و دختر حکم شده است، چگونه می¬توان آن را به وسیله وصیت نامه ولی یا بذل از جانب پسر تغییر داد؟ 4 – اگر اختلاط زن و مرد در اسلام حرام است، چطور در طواف کعبه در حالی که در حال احرام، زن و شوهر نسبت به هم حرام می¬شوند، این اختلاط میلیونی اشکال ندارد؟و ... بر اساس آنچه گفته شد؛ اولا: در مورد موضوع اول همین الآن مجامع حقوق بشری غرب و ضد انقلاب فشار می¬آورند و تبلیغ می¬کنند که این حق ناعادلانه است و باید در نظام حقوقی ایران تغییر کند. فکر نمی¬کنید با تفویض حق طلاق به زن در شرایط ضمن عقد، عملا نظر آنها پیاده می¬شود. اگر ما برای آنها استدلال می¬کنیم که این حکم خداست و غیر قابل تغییر، پس این کار چگونه انجام می¬شود و قانونی و شرعی است؟ یعنی با توافق مرد و زن آیا می¬توان حکم خدا را تغییر داد؟ ثانیا: در مورد موضوع دوم، مجمع تشخیص، علت تصویب آن را پاره¬ای از ملاحظات برای زندگی اهل کتاب در ایران اعلام کرده است، آیا خدا این ملاحظات را نمی¬دانست؟ و اگر این ملاحظات واقعا عینی و حقیقی هستند وضع این حکم از جانب خدا نقض غرض است!! و با حکمت او در تقابل.
- [سایر] سلام خدا شاهده بیشتر از هزار بار سعی در ترک گناه جنسی ای که گرفتارشم داشتم ولی نمی تونم حلش کنم. با این همه تحریکات جنسی در جامعه و از طرفی مشکلات بیش از حد عاطفی در خانواده (خانواده ای که پدر و مادرش فقط به فکر رعایت حقوق خودشان از جانب فرزندان هستند و اصلا نه از نظر مالی و مهمتر نه از نظر عاطفی 30 درصد وظایفشون رو هم انجام نمی دهند) بالاخره من باید چی کار کنم? توی یک خانواده مذهبی (مثلا) بزرگ شدم و ارزوهایی مثل درس خواندن در حوزه و مجتهد شدن و یار امام زمان شدن دارم که این مساله نمی گذاره به این خواسته هام برسم. از کنکور افتادم و اعصابم هم خرد خرد شده و دارم دیوونه می شوم.
مسئله مرتبط یافت نشد