با سلام شاه بعد از آوردن امام از قم به تهران چه کسانی از وی جهت حمایت به حرم حضرت عبدالعظیم حسنی آمدند؟ با تشکر با سلام، یعد از دستگیری حضرت امام خمینی(ره) در شب نیمه خرداد سال 1342 علما و معتمدین بزرگ شهرهای مختلف به تهران آمدند و با تشکیل جلسات متعدد آمادگی خود را برای مقابله با این اقدام رژیم ستمشاهی اعلام کردند. شاه به ناچار عقبنشینی کرد و با پذیرفتن آیتالله خوانساری به عنوان نماینده علما، عدم آسیبرسانی به حضرت امام(ره) را اعلام کرد و اجازه داد که نماینده علما خود شخصا با حضرت امام(ره) ملاقات کند. بدینترتیب جو عمومی آرام گردید و رژیم با یک ترفند سیاسی (آزادی موقت امام و یارانشان) اوضاع عمومی کشور را آرام ساخت و مهاجرت پایان پذیرفت. هر چند که امام مجددا بازداشت و بعدها تبعید گردید اما آثار مهم مهاجرت به تهران بر جنبههای مختلف سیاسی --- اجتماعی ایران بر جای ماند و آن را به عنوان برهه مهمی از مبارزات مردم و روحانیون به ثبت رسانید. براساس اسناد ساواک ، روحانیون از شهرهای زیر به قصد آزادی امام خمینی به تهران آمدند: قم : آیت الله مرعشی نجفی ، آیت الله شیخ مرتضی حائری یزدی و آیت الله شریعتمداری. مشهد: آیت الله محمد هادی میلانی ، حاج شیخ مجتبی قزوینی نجف آباد: آیت الله منتظری و شیخ ابراهیم امینی اصفهان : آیات عبدالجواد اصفهانی، خادمی و زند کرمانی اهواز: سید علی بهبهانی. خمین : سید مرتضی پسندیده (برادر بزرگ امام خمینی) همدان : آیات عظام آخوند ملاعلی همدانی ، سید نصرالله موسوی بنی صدر همدانی تبریز : سید احمد خسروشاهی ، عبدالله مجتهدی ، سید مهدی دروازه ای ، حاج حسین نجفی اهری ، یوسف هاشمی تبریزی ، عبدالعلی موسوی خرم آباد: حاج آقا روح الله کمالوند، حاج سید یحیی جزایری رشت : بحرالعلوم ، آیت الله ضیابری زنجان : سیدعزالدین حسینی (امام جمعه) شیراز : محمد جعفر طاهری موسوی ، محی الدین فالی ، صدرالدین حائری ، سید محمد امام ، محمود علوی ، حسین حسینی یزدی ، علیخواه شیرازی یزد: آقای محمد صدوقی یزدی اردکان : روح الله خاتمی کازرون : پیشوایی کازرونی کرمان : علی اصغر صالحی کرمانی ، محمد حسن رفسنجانی النجفی داراب : محمد علی حسینی نابه دارابی ، محمد علی عندلیبی رفسنجان : شیخ علی اکبر هاشمی رفسنجانی کرمانشاه : عبدالجلیل جلیلی(منیع: نهضت روحانیون ایران، علی دوانی، ص 423)
با سلام شاه بعد از آوردن امام از قم به تهران چه کسانی از وی جهت حمایت به حرم حضرت عبدالعظیم حسنی آمدند؟ با تشکر
با سلام شاه بعد از آوردن امام از قم به تهران چه کسانی از وی جهت حمایت به حرم حضرت عبدالعظیم حسنی آمدند؟ با تشکر
با سلام، یعد از دستگیری حضرت امام خمینی(ره) در شب نیمه خرداد سال 1342 علما و معتمدین بزرگ شهرهای مختلف به تهران آمدند و با تشکیل جلسات متعدد آمادگی خود را برای مقابله با این اقدام رژیم ستمشاهی اعلام کردند. شاه به ناچار عقبنشینی کرد و با پذیرفتن آیتالله خوانساری به عنوان نماینده علما، عدم آسیبرسانی به حضرت امام(ره) را اعلام کرد و اجازه داد که نماینده علما خود شخصا با حضرت امام(ره) ملاقات کند. بدینترتیب جو عمومی آرام گردید و رژیم با یک ترفند سیاسی (آزادی موقت امام و یارانشان) اوضاع عمومی کشور را آرام ساخت و مهاجرت پایان پذیرفت. هر چند که امام مجددا بازداشت و بعدها تبعید گردید اما آثار مهم مهاجرت به تهران بر جنبههای مختلف سیاسی --- اجتماعی ایران بر جای ماند و آن را به عنوان برهه مهمی از مبارزات مردم و روحانیون به ثبت رسانید. براساس اسناد ساواک ، روحانیون از شهرهای زیر به قصد آزادی امام خمینی به تهران آمدند: قم : آیت الله مرعشی نجفی ، آیت الله شیخ مرتضی حائری یزدی و آیت الله شریعتمداری. مشهد: آیت الله محمد هادی میلانی ، حاج شیخ مجتبی قزوینی نجف آباد: آیت الله منتظری و شیخ ابراهیم امینی اصفهان : آیات عبدالجواد اصفهانی، خادمی و زند کرمانی اهواز: سید علی بهبهانی. خمین : سید مرتضی پسندیده (برادر بزرگ امام خمینی) همدان : آیات عظام آخوند ملاعلی همدانی ، سید نصرالله موسوی بنی صدر همدانی تبریز : سید احمد خسروشاهی ، عبدالله مجتهدی ، سید مهدی دروازه ای ، حاج حسین نجفی اهری ، یوسف هاشمی تبریزی ، عبدالعلی موسوی خرم آباد: حاج آقا روح الله کمالوند، حاج سید یحیی جزایری رشت : بحرالعلوم ، آیت الله ضیابری زنجان : سیدعزالدین حسینی (امام جمعه) شیراز : محمد جعفر طاهری موسوی ، محی الدین فالی ، صدرالدین حائری ، سید محمد امام ، محمود علوی ، حسین حسینی یزدی ، علیخواه شیرازی یزد: آقای محمد صدوقی یزدی اردکان : روح الله خاتمی کازرون : پیشوایی کازرونی کرمان : علی اصغر صالحی کرمانی ، محمد حسن رفسنجانی النجفی داراب : محمد علی حسینی نابه دارابی ، محمد علی عندلیبی رفسنجان : شیخ علی اکبر هاشمی رفسنجانی کرمانشاه : عبدالجلیل جلیلی(منیع: نهضت روحانیون ایران، علی دوانی، ص 423)
- [آیت الله علوی گرگانی] بکارگیری و استخدام افراد ریش تراش به عنوان خادم (رسمی و افتخاری و ...) در اماکن متبرّکه و مقدّسه مثل حرم عبدالعظیم 7، حرم امام رضا 7 و حرم حضرت معصومه (س) چه حکمی دارد؟
- [سایر] حرم حضرت معصومه (س) چه زمانی بنا شده است؟
- [آیت الله بهجت] آیا پوشیدن چادر در مکان های مقدس، مانند حرم حضرت معصومه علیهاالسّلام واجب شرعی است؟
- [آیت الله علوی گرگانی] آیا دخول زن حائض و نفسأ، در حرم حضرت معصومه (س) جایز است یا خیر؟
- [سایر] منظور اساسی حمایت حضرت امام(ره) از مستضعفان چیست؟
- [سایر] آیا ورود زن حائض به داخل حرم امامزادگان مانند حرم حضرت معصومه (سلام الله علیها) جایز است؟
- [آیت الله فاضل لنکرانی] شخصی که اهل تهران است اگر به قم بیاید، در برگشت که به مرقد حضرت امام یا بهشت زهرا می رسد، نماز او در این دو محل قصر است یا تمام؟
- [سایر] این که گفته شده: در تولد حضرت زهرا(س) زنان بهشتی به کمک خدیجه آمدند (بحارج4ص30) یعنی چه؟
- [آیت الله بهجت] از آیا ورود افراد غیر مسلمان در اماکن مقدسه مانند حرم امامان و حرم حضرت معصومه علیهاالسّلام جایز است؟
- [سایر] آیا دوران حیات پیامبر اکرم(ص) نیز جبرئیل یا فرشتگان دیگری به حضور حضرت فاطمه(س) می آمدند؟
- [آیت الله بهجت] کسی که وضو ندارد، حرام است اسم خداوند متعال را، به هر زبانی که نوشته شده باشد، مس نماید. و احتیاط واجب آن است که اسم پیغمبر صلیاللهعلیهوآله و امام علیهالسلام و حضرت زهرا علیهاالسلام را هم مس ننماید.
- [آیت الله میرزا جواد تبریزی] کسی که وضو ندارد بنا بر احتیاط حرام است اسم خداوند متعال را به هر زبانی نوشته شده باشد؛ مس نماید. و بهتر آن است که اسم مبارک پیغمبر و امام و حضرت زهرا (ع) را هم مس ننماید.
- [امام خمینی] کسی که وضو ندارد، حرام است اسم خداوند متعال را به هر زبانی نوشته شده باشد مس نماید. و همچنین است بنابر احتیاط واجب مس اسم مبارک پیغمبر و امام و حضرت زهرا علیهمالسلام.
- [آیت الله فاضل لنکرانی] شکهائی که نباید به آنها اعتنا کرد از این قرار است: اوّل: شک در چیزی که محل بجا آوردن آن گذشته است. دوّم: شک بعد از سلام. سوّم: شک بعد از گذشتن وقت نماز. چهارم: شک کثیرالشّک یعنی کسی که زیاد شک می کند. پنجم: شک امام و مأموم. ششم: شک در نماز مستحبّی. 1 شک در چیزی که محل آن گذشته است
- [آیت الله صافی گلپایگانی] . شک هایی که نباید به آنها اعتنا کرد، از این قرار است: اول شک در چیزی که محل به جا آوردن آن گذشته است. مثل آن که در رکوع شک کند که حمد را خوانده یا نه. دوم شک بعد از سلام نماز. سوم شک بعد از گذشتن وقت نماز. چهارم شک کثیر الشک یعنی کسی که زیاد شک می کند. پنجم شک امام و مأموم به تفصیلی که ذکر خواهد شد. ششم شک در نماز مستحبی.
- [آیت الله نوری همدانی] کسی که وضو ندارد ، حرام است اسم خداوند متعال را به هر زبانی نوشته شده باشد مس نماید . و مس اسم مبارک پیغمبر و امام و حضرت زهرا (علیهم السلام ) هم اگر هتک و بی احترامی باشد ، حرام است . و بنابر احتیاط مستحب چنانچه بی احترامی هم نباشد ، مّس ننماید .
- [آیت الله خوئی] کسی که وضو ندارد بنابر احتیاط واجب حرام است اسم خداوند متعال و صفات خاصة او را به هر زبانی نوشته شده باشد مس نماید. و بهتر آن است که اسم مبارک پیغمبر و امام و حضرت زهراءِ علیهم السلام را هم مس ننماید.
- [آیت الله علوی گرگانی] شکهایی که نباید به آنها اعتنا کرد از این قرار است: اوّل شک در چیزی که محلّ بجا آوردن آن گذشته است، مثل آن که در تشهّد شک کند که سجده را بجا آورده یا نه. دوم شکّ بعد از سلام نماز. سوم شک بعد از گذشتن وقت نماز. چهارم شک کثیر الشک یعنی کسی که زیاد شک میکند. پنجم شک امام در شماره رکعتهای نماز در صورتی که مأموم شماره آنها را بداند و همچنین شکّ مأموم در صورتی که امام شماره رکعتهای نماز را بداند. ششم شک در نماز مستحبّی.
- [آیت الله نوری همدانی] شکهائی که نباید به آنها اعتنا کرد از این قرار است: اول : شک در چیزی که محل بجا آوردن آن گذشته است : مثل آنکه در رکوع شک کند که حمد را خوانده یا نه . دوم : شک بعد از سلام نماز . سوم : شک بعد از گذشتن وقت نماز . چهارم : شک کثیر الشک ، یعنی کسی که زیاد شک می کند . پنجم : شک امام در شمارة رکعتها ی نماز ، در صورتی که ماموم شمارة آنها را بداند و همچنین شک ماموم در صورتی که امام شمارة رکعتهای نماز را بداند . ششم : شک در نماز مستحبی . 1-شک در چیزی که محل آن گذشته است
- [آیت الله سبحانی] شک هائی که نباید به آن ها اعتنا کرد از این قرار است: اول: شک در چیزی که محل به جا آوردن آن گذشته است: مثل آنکه در رکوع شک کند که حمد را خوانده یا نه. دوم: شک بعد از سلام نماز. سوم: شک بعد از گذشتن وقت نماز. چهارم: شک کثیرالشک یعنی کسی که زیاد شک می کند. پنجم: شک امام در شماره رکعت های نماز، در صورتی که مأموم شماره آنها را بداند و همچنین شک مأموم در صورتی که امام شماره رکعت های نماز را بداند. ششم: شک در نماز مستحبی. 1. شک در چیزی که محل آن گذشته است