اسماعیلیه به چند گروه تقسیم شدند؟
اسماعیلیه به چند گروه تقسیم شدند؟ عبیداللّه مهدی که در سال 296 هجری قمری در آفریقا طلوع کرد، به طریق اسماعیلیه به امامت خود دعوت کرد و سلطنت فاطمی را تأسیس نمود. پس از وی اعقابش مصر را دارالخلافه قرار داده تا هفت پشت بدون انشعاب، سلطنت و امارت اسماعیلیه را داشتند. پس از هفتمین که مستنصر باللّه، سعد بن علی بود، دو فرزند وی (نزار و مستعلی) سر خلافت و امامت منازعه کردند و پس از کشمکش بسیار و جنگ های خونین، (مستعلی) غالب شد و برادر خود (نزار) را دستگیر نموده زندانی ساخت تا مرد. در اثر این کشمکش، پیروان فاطمیین دو دسته شدند: (نزاریه و مستعلیه). الف (نزاریه): گروندگان به (حسن صباح) می باشند که وی از مقربان مستنصر بود و پس از مستنصر، برای طرفداری که از نزار می نمود، به حکم مستعلی از مصر اخراج شد. وی به ایران آمده پس از چندی از قلعه الموت از توابع قزوین سر در آورد. قلعه الموت و چند قلعه دیگر مجاور را تسخیر کرد و به سلطنت پرداخت. در آغاز کار به نزار دعوت کرد و پس از مرگ حسن (سال 518 هجری قمری) (بزرگ امید رودباری) و پس از وی فرزندش (کیامحمد) به شیوه و آیین حسن صباح سلطنت کردند و پس از وی فرزندش (حسن علی ذکره الاسلام) پادشاه چهارم الموتی، روش حسن صباح را که نزاری بود برگردانیده به باطنیه پیوست. تا اینکه هلاکوخان مغول به ایران حمله کرد، وی قلاع اسماعیلیه را فتح نمود و همه اسماعیلین را از دم شمشیر گذرانید; بنای قلعه ها را نیز با خاک یکسان ساخت و پس از آن در سال 1255 هجری، آقاخان محلاتی که از نزاریه بود در ایران به محمد شاه قاجار یاغی شد و در قیامی که در ناحیه کرمان نمود شکست خورده به بمبئی فرار کرد و دعوت باطنی نزاری را به امامت خود منتشر ساخت و دعوتشان تا کنون باقی است و نزاریه فعلاً (آقاخانیه) نامیده می شوند. ب (مستعلیه): پیروان (مستعلی) فاطمی بودند که امامتشان در خلفای فاطمیین مصر باقی ماند تا در سال 557 هجری قمری منقرض شدند و پس از چندی فرقه (بهره) در هند به همان مذهب ظهور کردند و تا کنون نیز می باشند. ج (دروزیه): طایفه دروزیه که در جبال دروز شامات ساکنند در آغاز کار، پیروان خلفای فاطمیین مصر بودند تا در ایام خلیفه ششم فاطمی به دعوت (نشتگین دروزی) به باطنیه ملحق شدند. دروزیه در (الحاکم باللّه) که به اعتقاد دیگران کشته شده، متوقف گشته می گویند وی غیبت کرده و به آسمان بالا رفته! و دوباره به میان مردم خواهد برگشت! د (مقنعه): در آغاز پیروان (عطاء مروی) معروف به (مقنع) بودند که طبق اخبار مورخین از اتباع ابومسلم خراسانی بوده است و پس از ابومسلم، مدعی شد که روح ابومسلم در وی حلول کرده سر انجام و پس از چندی دعوی پیغمبری و سپس دعوی خدایی کرد! و سرانجام در سال 162 در قلعه کیش از بلاد ماوراءالنهر به محاصره افتاد و چون به دستگیری و کشته شدن خود یقین نمود، آتش روشن کرده با چند تن از پیروان خود داخل آتش شده و سوخت. پیروان (عطاء مقنع) پس از چندی مذهب اسماعیلیه را اختیار کرده به فرقه باطنیه ملحق شدند.(1) 1-شیعه در اسلام، ص 71.
عنوان سوال:

اسماعیلیه به چند گروه تقسیم شدند؟


پاسخ:

اسماعیلیه به چند گروه تقسیم شدند؟

عبیداللّه مهدی که در سال 296 هجری قمری در آفریقا طلوع کرد، به طریق اسماعیلیه به امامت خود دعوت کرد و سلطنت فاطمی را تأسیس نمود. پس از وی اعقابش مصر را دارالخلافه قرار داده تا هفت پشت بدون انشعاب، سلطنت و امارت اسماعیلیه را داشتند. پس از هفتمین که مستنصر باللّه، سعد بن علی بود، دو فرزند وی (نزار و مستعلی) سر خلافت و امامت منازعه کردند و پس از کشمکش بسیار و جنگ های خونین، (مستعلی) غالب شد و برادر خود (نزار) را دستگیر نموده زندانی ساخت تا مرد. در اثر این کشمکش، پیروان فاطمیین دو دسته شدند: (نزاریه و مستعلیه).
الف (نزاریه): گروندگان به (حسن صباح) می باشند که وی از مقربان مستنصر بود و پس از مستنصر، برای طرفداری که از نزار می نمود، به حکم مستعلی از مصر اخراج شد. وی به ایران آمده پس از چندی از قلعه الموت از توابع قزوین سر در آورد. قلعه الموت و چند قلعه دیگر مجاور را تسخیر کرد و به سلطنت پرداخت. در آغاز کار به نزار دعوت کرد و پس از مرگ حسن (سال 518 هجری قمری) (بزرگ امید رودباری) و پس از وی فرزندش (کیامحمد) به شیوه و آیین حسن صباح سلطنت کردند و پس از وی فرزندش (حسن علی ذکره الاسلام) پادشاه چهارم الموتی، روش حسن صباح را که نزاری بود برگردانیده به باطنیه پیوست.
تا اینکه هلاکوخان مغول به ایران حمله کرد، وی قلاع اسماعیلیه را فتح نمود و همه اسماعیلین را از دم شمشیر گذرانید; بنای قلعه ها را نیز با خاک یکسان ساخت و پس از آن در سال 1255 هجری، آقاخان محلاتی که از نزاریه بود در ایران به محمد شاه قاجار یاغی شد و در قیامی که در ناحیه کرمان نمود شکست خورده به بمبئی فرار کرد و دعوت باطنی نزاری را به امامت خود منتشر ساخت و دعوتشان تا کنون باقی است و نزاریه فعلاً (آقاخانیه) نامیده می شوند.
ب (مستعلیه): پیروان (مستعلی) فاطمی بودند که امامتشان در خلفای فاطمیین مصر باقی ماند تا در سال 557 هجری قمری منقرض شدند و پس از چندی فرقه (بهره) در هند به همان مذهب ظهور کردند و تا کنون نیز می باشند.
ج (دروزیه): طایفه دروزیه که در جبال دروز شامات ساکنند در آغاز کار، پیروان خلفای فاطمیین مصر بودند تا در ایام خلیفه ششم فاطمی به دعوت (نشتگین دروزی)
به باطنیه ملحق شدند. دروزیه در (الحاکم باللّه) که به اعتقاد دیگران کشته شده، متوقف گشته می گویند وی غیبت کرده و به آسمان بالا رفته! و دوباره به میان مردم خواهد برگشت!
د (مقنعه): در آغاز پیروان (عطاء مروی) معروف به (مقنع) بودند که طبق اخبار مورخین از اتباع ابومسلم خراسانی بوده است و پس از ابومسلم، مدعی شد که روح ابومسلم در وی حلول کرده سر انجام و پس از چندی دعوی پیغمبری و سپس دعوی خدایی کرد! و سرانجام در سال 162 در قلعه کیش از بلاد ماوراءالنهر به محاصره افتاد و چون به دستگیری و کشته شدن خود یقین نمود، آتش روشن کرده با چند تن از پیروان خود داخل آتش شده و سوخت. پیروان (عطاء مقنع) پس از چندی مذهب اسماعیلیه را اختیار کرده به فرقه باطنیه ملحق شدند.(1)

1-شیعه در اسلام، ص 71.





1396@ - موتور جستجوی پرسش و پاسخ امین