دختری 20 ساله و مقید و معتقد به اصول نظام و شریعت اسلام (شیعه) هستم. تا چه حد باید ازدواج را در راس امورم قرار دهم.احساس می کنم ازدواج برای من خیلی زود است و به شدت به ادامه تحصیل علاقه مندم. چه طور باید فکر کنم و در مورد خواستگارهای خوبی که گاهی پیدا می شوند جواب بدهم؟
پرسشگر محترم، ارتباط با این نهاد و بیان سوال در مورد مهمترین مسائل زندگیتان، گویای توفیقی است که در جلب اعتماد شما داریم. امیدواریم مطالب ارائه شده، پاسخ مناسبی به این اعتماد باشد.
قبل از هر چیز به این نکته توجه داشته باشید که این خود شما هستید که باید با در نظر گرفتن همه جوانب تصمیم بگیرید و ما فقط می توانیم برای تصمیم گیری صحیح شما را راهنمایی کنیم.
آنچه مهم است این است که زندگی در درس خلاصه نمی شود و اگر چه درس خواندن مهم و سرنوشت ساز است اما ازدواج مهمتر است و انسان با درس زندگی نمی کند بلکه با همسر خود زندگی می کند.
خواهر محترم! تحصیل کردن تا مدارج بالا بسیار خوب است اما به شرطی که باعث نشود اصل ازدواج به خطر بیفتد. بنابراین شما باید بررسی کنید که اگر بخواهید تا مدارج بالا تحصیل کنید و تا آن زمان از ازدواج خودداری کنید، آیا بعد از فراغت از تحصیل، با توجه به سن و تحصیلاتتان خواستگار مناسب خواهید داشت یا نه؟ چون وقتی سن دختر بالا برود خصوصا که تحصیلاتش هم بالا باشد خواستگارانش کم می شوند. به دلیل اینکه بسیاری از پسران آماده ازدواج، دختران با سن پایین تر را می پسندند و همچنین بسیاری از آنها - بخاطر اینکه به دنبال سربازی و شغل بوده اند- از نظر تحصیلی بالا نیستند، در نتیجه احتمال اینکه به ازدواجتان لطمه بخورد هست و اگر این طور باشد بعد از چند سال که شور تحصیل خوابید به شدت احساس تنهایی خواهید کرد و بالطبع مورد مناسب هم به خواستگاریتان نخواهد آمد و در نتیجه یا باید خیلی کوتاه بیایید تا ازدواج کنید یا اینکه - مثل بسیاری از دختران تحصیل کرده سن بالا- تجرد تا آخر عمر را انتخاب کنید.
البته تذکر یک نکته هم خالی از لطف نیست و آن اینکه آنچه که در مورد ازدواج دارای اهمیت است، ازدواج (بهنگام) است، نه لزوما (زودهنگام). آنچه در درجه اول اهمیت نیازهاست، برآورده نمودن نیازهای فطری و الهی است که خدا در وجود ما قرار داده است که بی‌تردید اهتمام به آنها، سطح سلامت و پویایی فردی و اجتماعی را در عالی‌ترین رتبه قرار خواهد داد. آیا در اندیشه جوان هوشمند و مؤمنی چون شما، جز این است؟
تردیدی نیست که افزایش آگاهی و تحصیل، کمک شایانی به رساندن فرد به ایده‌ال‌های فکری و رفتاری مناسب فردی و اجتماعی خواهد نمود. به ویژه اگر این توشه تحصیلی در فضای شغلی متناسب با بانوان در خدمت افراد جامعه اسلامی قرار گیرد، اما از این حقیقت همیشگی نیز نمی توان چشم پوشید که میل به داشتن یک همراه و حضور در آشیانه مقدس خانواده و در ادامه پرورش فرزند، از نیازهای فطری زن است. این، مطلبی نیست که تنها از آموزه‌های دینی بدست آمده باشد؛ تحقیقات روز روان‌شناسی غرب که اکنون در ماتم از هم پاشیدگی خانواده به سر می‌برند و تلاش مجدانه‌ای برای بازگشت از این خطای فاحش دارند، این نیاز و ویژگی ذاتی زنان را به اثبات رسانده است. ای کاش می شد حجم مکاتبات زنانی را تقدیم تان می‌کردم که به نیت تحصیل از ازدواج سر باز زده‌اند و اکنون در حسرت نقش همسری و مادری هستند؛ زنانی که اکنون از مدارج بالای علمی و شغلی برخوردارند و اما دست به گریبان این خلأ درونی و احساس محرومیت روانی هستند.
به نظر می رسد بسیاری از موارد که به عنوان مانع ازدواج مطرح می گردند، نمی توانند دلیل مناسبی برای تأخیر ازدواج باشند. موفقیت همزمان در تحصیل و ازدواج، بستگی به شرایط و ویژگی‌های فردی و شخصیتی زوجین و امکانات موجود دارد. مطمئنا فردی که با ازدواج توانسته است نیازهای روحی و روانی خود را تامین نماید با خیالی آسوده می تواند مسیر تحصیل را طی نماید. البته به شرط اینکه در انتخاب خود دقت کرده و سعی کند همسری را انتخاب نماید که برای او همراهی خوب و همیشگی در زندگی و تحصیل باشد.
ازدواج در صورتی مانع تحصیل خواهد بود که :
1- فرد مورد نظر همراهی نکند.
2- برنامه ریزی نباشد.
اما شما می توانید با برنامه ریزی صحیح و حساب شده مشغول به ادامه تحصیل باشید به شرطی که تمام جوانب یک برنامه ریزی درست را بدانید.
بنابراین توصیه ما این است که با دقت بیشتری در مورد خواستگارانتان فکر کنید و اگر خواستگار مناسبی داشتید که دارای معیارهای یک همسر مناسب بود به بهانه ادامه تحصیل او را رد نکنید.
نویسنده : فاطمه سادات حسین پور
