در تعابیر فقها معیاری برای حلیت گوشت آبزیان بیان شده است. آنها فرموده اند: آنچه از روایات بدست می آید این است که گوشت حیوانات دریایی خورده نمی شود یعنی خوردن آن حرام است[1] مگر آن نوع از ماهی که پولک (فلس) داشته باشد[2] و خرچنگ از چنین ویژگی برخوردار نیست. علاوه بر اینکه برای حرمت گوشت خرچنگ، دلیل خاصی هم در روایات وجود دارد. امام موسی بن جعفر علیه السلام می فرمایند: خوردن جرّی (نوعی ماهی) و لاک پشت و خرچنگ حرام است.[3] پس خوردن خرچنگ از نظر اسلام حرام است[4] . برای اطلاع بیشتر، نک: نمایه ی فلسفه ی حلیت میگو- ش: 310.
[1] به عبارت دیگر اصل اولی در حرمت و حلیت گوشت های حیوانات دریایی بر حرمت است. [2] لا یؤکل من حیوان البحر الا سمک له فلس و...: منهاج المؤمنین(للمرعشی)، ج2ص 188، منهاج الصالحین (للخوئی) ، ج2 ص344، الفقه علی المذاهب الأربعة و مذهب أهل البیت، ج2 ص20، مبحث ما یمنع أکله و ما یباح أو ما یحل، و ما لا یحل...، ص 13. [3] وسائل‌الشیعة، ج 24، ص 147. [4] نک: جامع المسائل للبهج ة ، ج 4،ص 385.صراط النجاة تبریزی،ج 5، ص407.
