با سلام خدمت شما و تشکر از اینکه به سوالات ما پاسخ می دهید نمی دونم که از کجای مشکلم باید بگم فقط اینو می دونم که من خیلی بدم. من همین امروز با مادر و پدرم دعوایم شد البته موضوع جدیدی نیست. میدونم که در هر شرایطی من مقصرم چون دینمون گفته ولی دیگه خسته شدم. مامانم میگه تو از سه سالگیت با من لجبازی می کردی و به خاطر دوستات جلوی من می ایستادی. هر چی بهشون میگم آخه مگه بچه سه ساله چیزی میفهمه گوش نمیدن. من سال 82 شهرستان دانشگاه قبول شدم و رفتم وقتی برگشتم مشکلات ما چندین برابر شده بود و تا الان هم ادامه داره مامانم میگه یزد منو خراب کرده ولی من میگم تربیت 22 سال یک طرف و تربیت 2 سال یک طرف. پس تربیت اونا مشکل داشته . وقتی مامانم تو چشمای من نگاه می کنه و منو نفرین می کنه چرا من باید دوسش داشته باشم سر هر موضوعی که دعوا میشه من نفرین میشم .دیگه خسته شدم و تحمل هیچ چیزی رو ندارم. فقط از شما می خوام به من جواب بدین که بچه سه ساله می تونه از روی عقل با مادرش سر دوستاش لجبازی کنه یا یه کمبودی باعث این موضوع میشه. دوم اینکه من 2 سال رفتم شهرستان به قول مامانم سرکش شدم اون نباید یه کاری می کرد اعتماد من بهشون جلب بشه نه اینکه با دعوا و نفرین و نکته سنج شدن هر روز منو از خودش دورتر کنه. امروز به من میگه برو برای خودت یه زندگی مستقل درست کن . آخه آدم به دختر جوونش این حرفو میزنه؟ وقتی هم که گفتم باشه میرم بابام عصبانی شد و گفت دیگه حق ندارم برم سر کار البته از دبستان تا من کار اشتباهی میکردم کیف و کتابم جمع میشد و دیگه نباید می رفتم مدرسه دیگه عادت کردم. من هم بد میکنم ولی نه اونقدر. اونام خیلی نسبت به من نکته سنجی می کنن من هم دیگه خسته شدم. این یک اپسیلون از حرفای منه ببخشید که وقتتون را گرفتم

سلام/ دخترم قبول دارم که:
 
- کودک 3 ساله را متهم به لجبازی کردن و "برچسب زدن" به دیگران در هر سنی اصلا کار درستی نیست.
- نفرین کردن هم کار نادرستی است.
- طرد کردن دختر جوان متعادل و نرمال هم کار ناپسندی است.
- تنبیه آن هم افراطی و شدید ، بی تاثیر و مخرب است.

و صد البته ؛ رعایت احترام و احسان و تواضع نسبت به والدین ؛ واجب.
فعلا اعلام آتش بس! کنید و برای بهبود اوضاع برنامه ریزی

بسم الله:

عوامل زیادی ممکن است روابط بین مادر و فرزند را تیره و مخدوش کند که پیدا کردن عامل اصلی ، نیازمند بررسی است.

- شما چند خواهر و برادرید؟
- رابطه مادرتان با آنها  و آنها با مادر چگونه است؟
- رابطه والدینتان با یکدیگر چگونه است؟
- مشغولیت مهم مادرتان چیست ؟
   (مثلا: اشتغال در خارج از منزل ، تحصیل ، مراوده با دوستانش ، انجام کارهای منزل ،پرداختن به تجملات و ظواهر زندگی ، عبادت افراطی یا ....)

همه ی این پرسشها باید پاسخ داده شود تا بتوان جمع بندی دقیقی از شرایط ، انجام و راهکار مناسبی ارایه کرد.

فعلا پیشنهاد میکنم ابتدا سعی کنید در قالب یک گفتگوی دو نفره و حتی الامکان صمیمانه یا اگر نشد ، رسمی ، با مادرتان صحبت کنید و خواسته ها و انتظارات و نیازهای خود را با یکدیگر در میان بگذارید.
بعد با یک توافق ، قرار بگذارید تا مدتی مثلا یک ماه به سه تا از مهمترین خواسته های یکدیگر عمل کنید.
موقعیت های تنش زا را شناسایی و کنترل کنید.
در این مدت حداقل هفته ای دوبار نیز این گفتگوها را تکرار و شکایت ها ، نظرات یا تشکرات خود را به یکدیگر منتقل کنید. اگر اوضاع -حتی اندکی- بهتر شد به همین شیوه ادامه دهید ، در غیر این صورت حتما با یکدیگر به  یک مرکز مشاوره ، مراجعه کنید.