سلام فکر کنم خیلی بده ادم معروف باشه چون دیگه دست از سرش برنمیدارن.امیدوارم خدا قوتتون بده. راستش من یه دختر21ساله هستم.سال اخردبیرستان با یه پسری که یکسال از خودم بزرگتر بود نامزد کردم.درواقع بابرادر شوهر خواهرم.ازقبل به خاطرهمین اشنایی پنهانی دوستش داشتم یعنی به خاطر حرفهایی که خواهرم ازش میگفت عاشقش شدم.اون خیلی پسر خوبیه واز یه خانواده سرشناس ولی مشکل از روزی پیدا شدکه من دانشگاه قبول شدم حالا بعد از دوسال که از نامزدیمون میگذره انگارازش دلزده که نه ولی...اون سیکل داره شغلشم ازاده یعنی شاگرد میکانیکه خونشم داره میسازه.من با درسش خیلی مشکل پیدا کردم.اینو بهشم گفتم ولی میگه روزی که اومدم خواستگاری قبول کردی.راستم میگه ولی من اون روز فقط به خودش فکر میکردم.حالا وقتی کسی ازم درموردش میپرسه خجالت میکشم جواب بدم.گاهی هم دروغ میگم. ازنظر عشق ومحبت هم توی فامیل زبانزدیم.من همین الانم براش میمیرم ودوریشو نمیتونم تحمل کنم.حالا با توجه به اینکه خیلی دوستش دارم خواهش میکنم یه چیزی بگین که یه کم اروم بشم.البته من از انتخابم پشیمون نیستم چون خودم خواستم .ممنون

سلام/ روزی دو ساعت وقت بذاره و پاره وقت دیپلمش را بگیره. یک مقطع اختلاف هیچ بد نیست! مراقب باش در دانشگاه جوگیر نشی!