راه رفتن
راه رفتن به صورت قدم زدن و پیاده را، راه رفتن می گویند که در بعضی از ابواب فقه به مناسبت از آن سخن گفته شده است.
صرف با دمپایی رفتن به دستشویی و با همان دمپایی آمدن روی فرش، موجب نجاست فرش نمی شود؛ زیرا از نظر اسلام اصل در همه اشیاء طهارت و پاکی است از جمله کف و محیط دستشویی و توالت مگر این که نجاست آنها ثابت شود و اگر انسان، شک کند که چیز پاکی نجس شده یا نه، پاک است و جست و جو و وارسی لازم نیست. بلی اگر یقین کنم که دمپایی یا کف پایم در دستشویی یا هر جای دیگر در اثر تماس با عین نجاست نجس شده است، با راه رفتن روی موزاییک یا کاشی یا فرش، پاک نمی شود بلکه در صورتی که یکی از آن دو یا هر دو به نحوی تری و رطوبت داشته باشند که به دیگری سرایت کند آن جا هم نجس می شود.[1]
[1] فلاح زاده محمد حسین، کتاب آموزش فقه، ص 99، 104، 105، 113؛ و همین طور قسمت طهارت و نجاست رساله مرجع مربوطه رجوع شود.