احتیاط مستحب
احتیاط غیر الزام‌آور را احتیاط مستحب گویند.
اگر روزه مستحبی زن با حق استمتاع شوهر منافات داشته باشد حرام است ، و همچنین روزه‌ای که واجب است ولی روز معینی ندارد مانند نذر غیر معین ، و در این صورت بنابر احتیاط واجب روزه باطل است و از نذر کفایت نمی‌کند ، و همچنین است بنابر احتیاط واجب اگر شوهر او را از گرفتن روزه مستحبی یا واجب غیر معین نهی نماید ، اگر چه با حق او منافات نداشته باشد و احتیاط مستحب آن است که بدون اجازه او روزه مستحبی نگیرد .
عنوان مسئله:
اگر روزه مستحبی زن با حق استمتاع شوهر منافات داشته باشد حرام است ، و همچنین روزه‌ای که واجب است ولی روز معینی ندارد مانند نذر غیر معین ، و در این صورت بنابر احتیاط واجب روزه باطل است و از نذر کفایت نمی‌کند ، و همچنین است بنابر احتیاط واجب اگر شوهر او را از گرفتن روزه مستحبی یا واجب غیر معین نهی نماید ، اگر چه با حق او منافات نداشته باشد و احتیاط مستحب آن است که بدون اجازه او روزه مستحبی نگیرد .
پرسش‌های مرتبط از این مرجع
سوال مرتبط یافت نشد
مسائل مرتبط از این مرجع
- نذر زن بدون اذن قبلی ، یا اجازه بعدی شوهر در آنچه با حقّ استمتاع او منافات دارد ، صحیح نیست ، حتی اگر قبل از ازدواج نذر کرده باشد . و صحت نذر زن در اموالش بدون اجازه شوهر محل اشکال است ، پس باید رعایت احتیاط شود ، مگر در حج و زکات و صدقه و احسان به پدر و مادر و صله ارحام .
- اگر شوهرِ زنی دختر شیر خواری را برای خود عقد کرده باشد ، چنانچه زن ، آن دختر شیر خوار را شیر دهد ، بنابر احتیاط واجب آن زن بر او حرام ابدی میشود ، و احتیاطاً باید او را طلاق دهد ، و هرگز با او ازدواج نکند ، و اگر شیر مربوط به خود او باشد ، دختر شیر خوار نیز بر او حرام ابدی میشود ، و اگر شیر از شوهر سابق باشد ، بنابر احتیاط عقد او باطل میشود .
- زنی که متعه شده است میتواند بدون اجازه شوهر از خانه بیرون برود ، ولی اگر بواسطه بیرون رفتن ، حقّ شوهر از بین میرود ، بیرون رفتن او حرام است ، و بنابر احتیاط مستحب در صورتی که حقّ شوهر از بین نرود ، بدون اجازه او از خانه بیرون نرود .
- اگر یکی از شکهائی که نماز احتیاط برای آنها واجب است ، در نماز پیش آید ، چنانچه انسان نماز را تمام کند احتیاط مستحب آن است که نماز احتیاط را بخواند ، و بدون خواندن نماز احتیاط نماز را از سر نگیرد ، و اگر پیش از انجام کاری که نماز را باطل میکند نماز را از سر بگیرد ، نماز دومش هم بنابر احتیاط واجب باطل است ، ولی اگر بعد از انجام کاری که نماز را باطل میکند مشغول نماز شود ، نماز دومش صحیح است .
- مزد گرفتن برای غسل دادن میّت بنابر احتیاط واجب ، حرام است . و اگر کسی برای گرفتن مزد ، میّت را غسل دهد بطوری که منافات با قصد قربت داشته باشد ، آن غسل باطل است ، ولی مزد گرفتن برای کارهای مقدماتی غسل حرام نیست .
- زن شوهر دار اگر زنا کند ، بر مرد زنا کننده بنابر احتیاط واجب حرام ابدی میشود ، ولی بر شوهر خود حرام نمیشود ، و چنانچه توبه نکند و بر عمل خود باقی باشد ، بهتر است که شوهر ، او را طلاق دهد ، ولی باید مهرش را بدهد .
- اگر غیر از روزه ماه رمضان روزه معین دیگری بر انسان واجب باشد، مثلاً نذر کرده باشد که روز معینی را روزه بگیرد، چنانچه عمداً تا اذان صبح نیت نکند، روزهاش باطل است، و اگر نداند که روزه آن روز بر او واجب است، یا فراموش کند و پیش از ظهر یادش بیاید، چنانچه کاری که روزه را باطل میکند انجام نداده باشد و نیت کند روزه او صحیح است. و اگر بعد از ظهر یادش بیاید احتیاطی را که در روزه ماه رمضان گفته شد مراعات نماید.
- - اعتکاف باید با اذن کسی که اذن او شرعاً معتبر است باشد. بنابراین زمانی که توقّفِ زن در مسجد حرام باشد مثل موردی که زن بدون اجازه از منزل خارج شده باشد، اعتکاف باطل است، و در صورتی که توقّفِ زن در مسجد، حرام نباشد ولی اعتکاف منافی با حق شوهر باشد، صحّت اعتکافش در صورتی که بدون اذن شوهرش باشد، محلّ اشکال است. همچنین در صورتی که اعتکاف موجب آزار و اذیت والدین باشد و این اذیت، ناشی از شفقت و دلسوزی باشد، اذن فرزند از آنان لازم است و اگر موجب اذیت آنان نباشد، احتیاط مستحب آن است که اجازه بگیرد. نهم: معتکف محرّمات اعتکاف را ترک نماید.
- - اگر شخص معتکف به وسیله ارتکاب یکی از مُفسداتی که در مسائل پیش بیان شد، اعتکافش را باطل کند، پس اگر اعتکاف واجبِ معین باشد، بنا بر احتیاط واجب باید اعتکاف را قضاء کند، و اگر اعتکاف واجبِ غیر معین باشد مثل آنکه اعتکاف را بدون آنکه در وقت معیّنی باشد نذر کند، واجب است که اعتکاف را دوباره از سر گیرد، و اگر در اعتکاف مستحب باشد و بعد از اتمام روز دوّم اعتکاف را باطل کند، بنا بر احتیاط وجوبی اعتکاف را قضاء کند و اگر قبل از اتمام روز دوم، اعتکاف مستحب را باطل کند، چیزی بر عهده او نیست و قضاء ندارد. دهم: معتکف در مکان اعتکاف باقی بماند و از آن خارج نشود مگر در مواردی که خروج شرعاً جایز است.
- اگر خود شوهر بخواهد صیغه طلاق خلع را بخواند ، چنانچه اسم زن مثلاً فاطمه باشد ، پس از بذل میگوید : (زَوْجَتِی فاطِمَةُ خَلَعْتُها عَلی ما بَذَلَتْ) و بنابر احتیاط مستحب نیز بگوید : (فَهِیَ طالِقٌ) یعنی زنم فاطمه را در مقابل چیزی که بذل نموده طلاق خلع دادم او رها است . و در صورتی که زن معیّن باشد ، بردن نامش لازم نیست ، و همچنین در مبارات .
مسائل مرتبط از دیگر مراجع
- [آیت الله صافی گلپایگانی] . اگر به واسطه گرفتن روزه مستحبی حق شوهر از بین برود، روزه بر زن حرام است. و احتیاط مستحب آن است که اگر حق شوهر هم از بین نرود، بدون اجازه او روزه مستحبی نگیرد.
- [آیت الله وحید خراسانی] اگر زن به واسطه گرفتن روزه مستحبی حق شوهرش از بین برود نباید روزه بگیرد و بنابر احتیاط مستحب اگر حق شوهر هم از بین نرود بدون اجازه او روزه مستحبی نگیرد
- [آیت الله شبیری زنجانی] اگر زن به واسطه گرفتن روزه مستحبی، حق شوهرش از بین برود، روزه او حرام است و بنا بر احتیاط، از حقوق شوهر آن است که زن بدون اجازه او روزه مستحبی نگیرد.
- [آیت الله اردبیلی] نذر زن بدون اجازه شوهر، اگر منافات با حقّ شوهر داشته باشد، باطل است.
- [آیت الله میرزا جواد تبریزی] اگر زن به واسطه گرفتن روزه مستحبی حق شوهرش از بین برود؛ روزه او باطل است؛ واحتیاط واجب آن است که اگر حق شوهر هم از بین نرود؛ بدون اجازه او روزه مستحبی نگیرد.
- [آیت الله علوی گرگانی] اگر زن به واسطه گرفتن روزه مستحبّی حقّ شوهرش را از بین ببرد، روزه او حرام است و احتیاط مستحبّ آن است که اگر حقّ شوهرش هم از بین نرود، بدون اجازه او روزه مستحبّی نگیرد.
- [آیت الله نوری همدانی] اگر زن به واسطة گرفتن روزة مستحبی حق شوهرش از بین برود ، جایز نیست روزه بگیرد بلکه اگر حق شوهر هم از بین نرود ، احتیاط واجب آن است که بدون اجازة او روزه مستحبی نگیرد .
- [آیت الله بهجت] نذر زن، بدون اجازه شوهر، بنابر احتیاط واجب وضعاً منعقد میشود.
- [آیت الله خوئی] اگر زن به واسط گرفتن روز مستحبی حق شوهرش از بین برود، روزة او حرام است. و احتیاط واجب آن است، اگر حق شوهر هم از بین نرود، بدون اجاز او روز مستحبی نگیرد.
- [آیت الله صافی گلپایگانی] . اگر غیر روزه رمضان روزه معین دیگری بر انسان واجب باشد مثلاً نذر کرده باشد روز معینی را روزه بگیرد، بنابر احتیاط مستحب تا ناچار نشود، در آن روز مسافرت نکند و اگر در سفر باشد چنان چه ممکن است بنابر احتیاط مستحب قصد کند که ده روز در جایی بماند و آن روز را روزه بگیرد.