عقیده
اعتقاد به معنی باور قلبی داشتن است. از این عنوان به مناسبت در باب های طهارت و زکات و نیز در اصول فقه سخن رفته است.
کسی که عقیده اش این است که روزه برای او ضرر ندارد ، اگر روزه بگیرد و بعد از مغرب بفهمد روزه برای او ضرر داشته ، باید قضای آن را بجا آورد .
عنوان مسئله:
کسی که عقیده اش این است که روزه برای او ضرر ندارد ، اگر روزه بگیرد و بعد از مغرب بفهمد روزه برای او ضرر داشته ، باید قضای آن را بجا آورد .
پرسش‌های مرتبط از این مرجع
- آیا انسانی که خود روزه قضا دارد میتواند قضای روزه واجب میّت را بگیرد؟
- اگر کسی روزه گرفتن برایش ضرر داشته باشد، در صورت روزه گرفتن و معتکف شدن حکم روزه و اعتکاف وی چیست؟
- در مواردی که از پزشک در مورد ضرر روزه سؤال میشود، آیا فقط ضرر حتمی آن باید به اطلاع بیمار رسانده شود یا احتمال وجود خطر و ضرر نیز باید ذکر شود؟
- پزشکان مریضی را از روزه گرفتن منع میکنند ولی خود شخص میداند که روزه برای او ضرر ندارد، چنین مریضی چه باید بکند؟
- شخصی اجیر میشود برای چند نفر که مدتی صوم و صلاة بجا آورد ولی مدت صوم و صلاة را فراموش نموده و نمیداند چند مدت است تکلیف چیست؟
- اگر شخص نذر کند که در روز معین روزه بگیرد و در آن روز مبتلا به مرضی شود که روزه برای آن ضرر داشته باشد آیا نذر او ساقط است و اگر نذر او ساقط نیست تکلیفش چیست؟
- نذر کردهام تا هر زمان که زنده باشم بعد از نمازهای یومیهام دو رکعت نماز به نام امام زمان علیهالسلام بخوانم آیا در ایامی که به علت عذر شرعی نمیتوانم نماز یومیه بخوانم باید قضای نماز نذری که در این ایام نتوانستهام بخوانم بجا بیاورم؟
- زنی که به واسطه مریض بودن در ماه رمضان روزه نگرفته و تا ماه رمضان بعدی قضای روزهها را هم نگرفته یا آنکه بدون عذر معصیت کرده و روزه خود را خورده است آیا پرداخت کفاره او بر خودش است یا شوهرش؟ و اگر بر خود اوست وقتی که تمکن بر کفاره ندارد غیر از مهریهای که از شوهر طلبکار است آیا واجب است از مهریه به اندازه کافی از شوهر خود گرفته و ادای کفاره نماید یا خیر؟
- اینجانب سال گذشته یک روز مانده به ماه رمضان برای ادامه تحصیل به عنوان دانشجو به خرم آباد رفتم (در ضمن بنده، زاده و ساکن همدان هستم) با قصد 10 روزه و نماز را هم کامل خواندم و پس از 5 یا 6 روز بعد مشکلی داشتم نتوانستم بمانم و به همدان باز گشتم و چند روز که در همدان ماندم قصد سفر دوّم را کردم البته با قصد 10 روزه، روزه گرفتم و نماز را هم کامل خواندم و پس از آن سه هفته یک بار یا دو هفته یک بار یا 45 روزه یا 30 روزه رفت و آمد میکردم و میکنم و از سفر دوّم به بعد نمازم را کامل بجا میآورم. الف: با توجه به توضیح فوق در سفر اوّ نماز و روزهام چه حکمی دارد؟
پرسش‌های مرتبط از دیگر مراجع
- [آیت الله خامنه ای] با توجه به اینکه من پسر بزرگ پدرم هستم و شرعاً باید قضای نماز و روزه های او را بجا بیاورم، در موردی که قضای نماز و روزه چند سال بر عهده پدرم باشد، ولی وصیّت کرده باشد که فقط قضای نماز و روزه یک سال برای او بجا آورده شود، تکلیف من چیست؟
- [آیت الله بهجت] اگر روزه دار سخنی را که عقیده به صحّت آن دارد، بیان کند و بعد بفهمد که کذب بوده، حکم آن چیست؟
- [آیت الله فاضل لنکرانی] کسی که قضای روزه ماه رمضان بر عهده دارد، آیا می تواند نذر کند و روزه نذر بجا آورد؟
- [آیت الله اردبیلی] اگر روزه گرفتن مانع درس خواندن فردی شود که وظیفه و شغلش درس خواندن است، آیا این فرد میتواند روزه نگیرد و قضای روزههایش را بعداً بجا آورد؟
- [سایر] با سلام؛ چرا زنان باید بعد از عادت ماهانه، قضای روزه را بجا آورند ولی نماز را نه؟ و چرا نماز که ستون دین و دارای فضیلت بیشتری نسبت به روزه است؛ در صورت ترک باید قضای آنرا بجا آورد، اما در روزه علاوه بر قضا، باید کفاره هم پرداخت؟
- [آیت الله خامنه ای] اگر من و بعضی از مردم بر این عقیده باشیم که بر استفاده از قرصها جهت مداوا عنوان خوردن و آشامیدن صدق نمی کند، آیا عمل به آن جایز است و به روزه ام ضرر نمی زند؟
- [آیت الله سیستانی] آیا می توان قضای نماز مغرب را بعد نماز ظهر و عصر خواند و قضای نماز عشارا شب با نماز مغرب و عشا خواند ؟
- [آیت الله اردبیلی] زنی به علت بیماری قادر به گرفتن روزه و حتی بجا آوردن قضای آن هم نیست. کفاره آن بر او واجب است یا بر شوهرش؟
- [آیت الله اردبیلی] زنی به علت بیماری قادر به گرفتن روزه و حتی بجا آوردن قضای آن هم نیست. کفاره آن بر او واجب است یا بر شوهرش؟
- [آیت الله اردبیلی] زنی به علت بیماری قادر به گرفتن روزه و حتی بجا آوردن قضای آن هم نیست. کفاره آن بر او واجب است یا بر شوهرش؟
مسائل مرتبط از این مرجع
- کسی که به واسطة پیری روزه نگرفته ، اگر بعد از ماه رمضان بتواند روزه بگیرد ، بنابر احتیاط مستحب باید قضای روزه هائی را که نگرفته بجا آورد .
- اگر روزة رمضان را عمداً نگیرد ، باید قضای آن را بجا آورد و برای هر روز دو ماه روزه بگیرد یا به شصت فقیر طعام بدهد ، یا بنده آزاد کند و چنانچه تا رمضان آینده قضای آن روزه را بجا نیاورد ، برای هر روز نیز دادن یک مد طعام لازم است .
- کسی که می خواهد قضای روزة رمضان را بگیرد ، اگر بعد ااز اذان صبح بیدار شود و ببیند محتلم شده و بداند پیش از اذان محتلم شده است ، چنانچه وقت قضای روزه تنگ است ، مثلاً پنج روز روزة قضای رمضان دارد و پنج روز هم به رمضان مانده است بعد از رمضان عوض آن را بجا آورد و اگر وقت قضای روزه تنگ نیست باید روز دیگر روزه بگیرد و در هر صورت این روز رالازم نیست روزه بگیرد .
- روزی را که انسان نمی آخر رمضان است یا اول شوال ، باید روزه بگیرد . ولی اگر پیش از مغرب بفهمد که اول شوال است باید افطارکند .
- اگر انسان احتمال بدهد که روزه برایش ضرر دارد ، و از آن احتمال ترس برای او پیدا شود چنانچه احتمال او در نظر مردم بجا باشد ، نباید روزه بگیرد و اگر روزه بگیرد صحیح نیست .
- بعد از مرگ پدر ومادر پسر بزرگتر باید قضای نماز و روزه آنها را به تفصیلی که در مساله 1390 گفته شد بجا آورد .
- اگر به خیال اینکه به اندازة تهیة مقدمات نماز و خواندن یک رکعت وقت ندارد ، نماز نخواند و بعد بفهمد وقت داشته ، باید قضای آن نماز را بجا آورد .
- کسی که نمی داند روزة مسافر باطل است اگر در سفر روزه بگیرد و در بین روز مساله را بفهمد روزه اش باطل می شود . و اگر تا مغرب نفهمد روزه اش صحیح است . ( مسافر 1717 ) اگر فراموش کند که مسافر است ، یا فراموش کند که روزة مسافر باطل می باشد و در سفر روزه بگیرد روزة او باطل است .
- کسی که می داند روزه برای او ضرر ندارد ، اگر چه دکتر بگوید ضرر دارد ، باید روزه بگیرد و کسی که یقین یا گمان دارد که روزه برایش ضرر دارد اگر چه دکتر بگوید ضرر ندارد ، باید روزه نگیرد و اگر روزه بگیرد صحیح نیست .
- اگر به واسطة یقین یا ترس ضرر ، تیمم کند و پیش از نماز بفهمد که آب برایش ضرر ندارد ، تیمم او باطل است . و اگر بعد از نماز بفهمد ، نمازش صحیح است .
مسائل مرتبط از دیگر مراجع
- [امام خمینی] کسی که عقیده اش این است که روزه برای او ضرر ندارد، اگر روزه بگیرد و بعد از مغرب بفهمد روزه برای او ضرر داشته، باید قضای آن را بجا آورد.
- [آیت الله صافی گلپایگانی] . کسی که عقیده اش این است که روزه برای او ضرر ندارد، اگر روزه بگیرد و بعد از مغرب بفهمد روزه برای او ضرر داشته، بنابر احتیاط واجب باید قضای آن را به جا آورد.
- [آیت الله میرزا جواد تبریزی] کسی که عقیده اش این است که روزه برای او ضرر ندارد؛ اگر روزه بگیرد و بعد از مغرب بفهمد روزه برای او ضرر داشته؛ بنا بر احتیاط واجب باید قضای آن را به جا آورد.
- [آیت الله سبحانی] کسی که عقیده اش این است که روزه برای او ضرر ندارد، اگر روزه بگیرد و بعد از مغرب بفهمد روزه برای او ضرر داشته، باید قضای آن را به جا آورد.
- [آیت الله وحید خراسانی] کسی که عقیده اش این است که روزه برای او ضرر قابل اعتنا ندارد اگر روزه بگیرد و بعداز مغرب بفهمد روزه برای او ضرر قابل اعتنا داشته باید قضای ان را به جا اورد
- [آیت الله سیستانی] کسی که عقیدهاش این است که روزه برای او ضرر ندارد ، اگر روزه بگیرد و بعد از مغرب بفهمد روزه برای او ضرر قابل توجهی داشته بنابر احتیاط واجب باید قضای آن را بجا آورد .
- [آیت الله اردبیلی] کسی که عقیدهاش این است که روزه برای او ضرر ندارد، اگر روزه بگیرد و بعد از مغرب بفهمد روزه برای او ضرر داشته، بنابر احتیاط واجب باید قضای آن را بجا آورد.
- [آیت الله مکارم شیرازی] هرگاه عقیده اش این بود که روزه برای او ضرر ندارد و روزه گرفت و بعد از مغرب فهمید روزه برای او ضرر داشته، احتیاط آن است که قضای آن را به جا آورد.
- [آیت الله بروجردی] کسی که عقیدهاش اینست که روزه برای او ضرر ندارد، اگر روزه بگیرد و بعد از مغرب بفهمد که روزه برای او ضرر داشته، بنا بر احتیاط واجب باید قضای آن را به جا آورد.
- [آیت الله خوئی] کسی که عقیدهاش این است که روزه برای او ضرر ندارد، اگر روزه بگیرد و بعد از مغرب بفهمد روزه برای او ضرر داشته، درصورتی که ضرر به مرتبه باشد که به علم و عمد ارتکاب آن حرام است بنابر احتیاط واجب باید قضای آن را بهجا آورد.