یقین
یقین در دین به منزله سرمایه است و ایمان متوقف بر آن میباشد. سایر علوم شاخ و برگ آن است و رستگاری در آخرت بدون یقین حاصل نمی‌شود.
به کسی که در شهر خودش معروف باشد که سیّد است ، اگر چه انسان به سیّد بودن او یقین نداشته باشد ، می شود خمس داد
عنوان مسئله:
به کسی که در شهر خودش معروف باشد که سیّد است ، اگر چه انسان به سیّد بودن او یقین نداشته باشد ، می شود خمس داد
پرسش‌های مرتبط از این مرجع
- آیا انسان میتواند نذر کند که در شهر دیگری معتکف شود؟
- اگر انسان در بی نمازی فردی یقین پیدا کند و با او دوست باشد پس از یقین به این موضوع آیا ادامه دوستی جایز است یا خیر ؟
- اگر (مادر کسی سید است و پدرش غیر سید است)؛ 1 - این شخص سیّد محسوب می‌شود؟
- نیاکان و اجداد ما که متوفی شده اند به سیادت و سید بودن اشتهار و معروفیت دارند لکن با وجود احراز شرایط مذکور ، ما که فرزندان و یادگار نسل آباء و اجداد گذشتگان خود در عصر حضر هستیم دسترسی به شجره نامه های معتبر آنان در رابطه با سیادت خویش نداریم و با عنایت به صغر سن ما ( نسل جدید ) و عدم اطلاع از سوابق اجداد گذشته خویش و با یقین و اطمینان بر ما محرز و مشخص نشده است که انتساب شجره ما به کدام امام علیه السلام منتسب است ، حکم سیادت و تکلیف شرعی درباره ما چگونه است ؟
- در شهر یا آبادی که مردم یکدیگر را می‌شناسد و می‌دانند که خمس و زکات نمی‌دهند، معامله با آنان چگونه است؟
- امر به معروف و نهی از منکر مرد نا محرم به زن یا بالعکس چگونه باید باشد؟
- آیا سید می تواند صدقه را به سید نیازمند دیگری بدهد ؟
- ایا کسی که سید نیست می تواند به سادات فطره بدهد؟
- در شهر ما مرسوم شده که جهیزیه را (معمولاً اقلام گران قیمت مثل فرش و کمد و...) را مرد تهیه می‌کند آیا اگر شخص وسیله‌ای به قصد وسایل زندگی آینده‌اش خریداری نماید به آن خمس تعلق می‌گیرد؟
- فردی عام اگر لباس سادات را بپوشد چه حکمی دارد؟
پرسش‌های مرتبط از دیگر مراجع
- [آیت الله بهجت] اگر کسی خمس خود را با اجازه مرجع تقلیدش به سید فقیر بدهد ولی بعدا از پرداخت خمس به آن سید فقیر پشیمان شود، آیا آن سید باید آن پول را به او برگرداند یا خیر؟
- [سایر] 1. آیا سهم سادات را می توان به سادات واقعا نیازمند قرض الحسنه داد تا افراد بیشتری مشکلاتشان رفع شود؟ 2. آیا انسان می تواند خمس را بدون اجازه مرجع تقلیدش به نیازمند واقعی از اقارب و غیرهم بدهد؟
- [آیت الله اردبیلی] آیا خمس را باید نصف کرد نصف سهم امام نصف سهم سید فقیر؟
- [آیت الله اردبیلی] آیا خمس را باید نصف کرد نصف سهم امام نصف سهم سید فقیر؟
- [آیت الله اردبیلی] آیا خمس را باید نصف کرد نصف سهم امام نصف سهم سید فقیر؟
- [سایر] آیا می‌شود خمس را به دانشجوی سیّد نیازمند بدهیم؟
- [سایر] آیا می‌توان به سادات بیش از نیاز سال‌شان خمس داد؟
- [آیت الله اردبیلی] آیا سهم سادات را فقط باید به سادات فقیر داد؟
- [آیت الله فاضل لنکرانی] آیا می توان سهم سادات را به سادات فقیر محلّ داد؟
- [آیت الله فاضل لنکرانی] اگر انسان از شهر دیگر زن بگیرد، وطن زن شهر خودش می باشد یا شهر شوهرش؟
مسائل مرتبط از این مرجع
- اگر کسی بگوید سیدّم ، نمی شود به او خمس داد ، مگر آنکه دو نفر عادل ، سیّد بودن او را تصدیق کنند یا در بین مردم بطوری معروف باشد که انسان یقین یا اطمینان پیدا کند که سیّد است .
- اگر در شهر انسان سیّد مستحقّی نباشد و احتمال هم ندهد که پیدا شود ، یا نگهداری خمس تا پیدا شدن مستحّق ممکن نباشد ، باید خمس را به شهردیگریببردو به مستحّق برساند و احتیاط واجب آن است که مخارج بردن آن را از خمس بر ندارد .و اگر خمس از بین برود چنانچه در نگهداری آن کوتاهی کرده باید عوض آن را بدهد و اگر کوتاهی نکرده چیزی بر او واجب نیست .
- به سیّد فقیری که مخارجش بر دیگری واجب است و او نمی تواند مخارج آن سیّد را بدهد ، می شود خمس داد .
- احتیاط واجب آن است که بیشتر از مخارج یک سال به یک سیّد فقیر خمس ندهند .
- اگر با اذن حاکم شرع خمس را به شهر دیگر ببرد ، و از بین برود لازم نیست دوباره خمس بدهد و همچنین است اگر به کسی بدهد که از طرف حاکم شرع وکیل بوده که خمس را بگیرد و از آن شهر به شهر دیگر ببرد .
- انسان نمی تواند در مالی که یقین دارد خمسش را نداده اند تصرّف کند ولی در مالی که شک دارد خمس آن را داده اند یا نه می تواند تصرّف نماید .
- هرگاه در شهر خودش مستحّقی نباشد ولی احتمال دهد که پیدا شود اگر چه نگهداری خمس تا پیدا شدن مستحّق ممکن باشد ؛ می تواند خمس را به شهر دیگر ببرد و چنانچه در نگهداری آن کوتاهی نکند و تَلَف شود ، نباید چیزی بدهد ، ولی نمی تواند مخارج بردن آن را از خمس بردارد .
- خمس را باید دو قسمت کنند : یک قسمت آن سهم سادات است ، بنابر احتیاط واجب باید با اذن مجتهد جامع الشرائط به سیّد فقیر ، یا سیّد یتیم ، یا به سیّدی که در سفر درمانده شده ، بدهند و نصف دیگر آن سهم امام ( علیه السّلام ) است که در این زمان باید به مجتهد جامع الشّرائط بدهند ، یا به مصرفی که او اجازه می دهد برسانند . ولی اگرانسان بخواهد سهم امام را به مجتهدی که از او تقلید نمی کند بدهد ، در صورتی به او اذن داده می شود که بداند آن مجتهد و مجتهدی که از او تقلید می کند ، سهم امام را به یک طور مصرف می کنند .
- اگر در شهر خودش مستحّق پیدا شود ، باز هم می تواند خمس را به شهر دیگر ببرد و به مستحّق برساند ، ولی مخارج بردن آن را باید از خودش بدهد و در صورتی که خمس از بین برود ، اگر چه در نگهداری آن کوتاهی نکرده باشد ، ضامن است .
- اگر انسان حالی دارد که در آب کشیدن چیز نجس یقین پیدا نمیکند ، میتواند به گمان اکتفا نماید .
مسائل مرتبط از دیگر مراجع
- [آیت الله سبحانی] به کسی که در شهر خودش مشهور باشد سید است، اگرچه انسان به سید بودن او یقین نداشته باشد، می شود خمس داد.
- [آیت الله بروجردی] به کسی که در شهر خودش مشهور باشد سید است، اگر چه انسان به سید بودن او یقین نداشته باشد، می‌شود خمس داد.
- [آیت الله خوئی] به کسی که در شهر خودش مشهور باشد سید است، اگرچه انسان به سید بودن او یقین یا اطمینان نداشته باشد، می‌شود خمس داد.
- [آیت الله صافی گلپایگانی] . به کسی که در شهر خودش مشهور باشد که سید است، اگر چه انسان به سید بودن او یقین نداشته باشد، می شود خمس داد.
- [آیت الله میرزا جواد تبریزی] به کسی که در شهر خودش مشهور باشد سید است؛ اگرچه انسان به سید بودن او یقین یا اطمینان نداشته باشد؛ می شود خمس داد.
- [امام خمینی] به کسی که در شهر خودش مشهور باشد سید است، اگر چه انسان به سید بودن او یقین نداشته باشد، می شود خمس داد.
- [آیت الله سیستانی] به کسی که در شهر خودش مشهور باشد سیّد است ، اگر انسان یقین یا اطمینان به خلاف نداشته باشد ، می‌شود خمس داد .
- [آیت الله فاضل لنکرانی] اگر کسی بگوید: سیدم نمی شود به او خمس داد مگر آنکه دو نفر عادل، سید بودن او را تصدیق کنند یا در بین مردم بطوری معروف باشد که انسان یقین یا اطمینان پیدا کند که سید است.
- [آیت الله میرزا جواد تبریزی] اگر کسی بگوید سیدم؛ نمی شود به او خمس داد مگر آنکه دو نفر عادل؛ سید بودن اورا تصدیق کنند؛ یا در بین مردم به طوری معروف باشد که انسان یقین یا اطمینان کند که سید است.
- [آیت الله بروجردی] اگر کسی بگوید سیدم نمی‌شود به او خمس داد، مگر آن که دو نفر عادل سید بودن او را تصدیق کنند، یا در بین مردم به طوری معروف باشد که انسان یقین کند سید است.