کربلا
کربلا
انسان کاری را می تواند نذر کند که انجام ان برایش ممکن باشد بنابراین کسی که مثلا نمی تواند پیاده کربلا برود اگر نذر کند پیاده برود نذر او صحیح نیست
عنوان مسئله:
انسان کاری را می تواند نذر کند که انجام ان برایش ممکن باشد بنابراین کسی که مثلا نمی تواند پیاده کربلا برود اگر نذر کند پیاده برود نذر او صحیح نیست
پرسش‌های مرتبط از این مرجع
- احیانا انسان می داند که اگر نماز طواف را شروع کند طواف کننده ها می ایند و او را حرکت می دهند و جابجا می کنند در عین حال نماز را شروع می کند ایا اگر این نماز را تمام کند صحیح است
- گاهی مامورین نظافت مسجد الحرام از کنار کعبه دست به دست هم می دهند و همان طور توسعه می دهند تا انسان از مطاف خارج می شود ایا به همین مقدار بیرون کردن از مطاف ضرورت حاصل است که طوافش در خارج از مطاف صحیح باشد یا باید صبر کند تا نظافت تمام شود و اگر افرادی گمان می کردند که ضرورت است و طواف را انجام دادند حال تکلیفشان چیست
پرسش‌های مرتبط از دیگر مراجع
- [آیت الله بهجت] فردی نذر کرده که اگر خداوند فرزندی به وی عطا نمود، هر سال در روز عاشورا به سر وی قمه بزند، آیا نذر او صحیح است و در صورت صحّت از همان بدو تولد باید به این نذر عمل کند؟
- [سایر] آیا این مطلب صحیح است که در روز عاشورا انسان نباید برای خودش دعا کند؟
- [آیت الله خامنه ای] اگر کسی از ایران نذر کند که در جدّه محرم شده، سپس برای انجام عمره مفرده به مکّه برود، آیا این نذر صحیح است؟ و احرام او صحیح می باشد؟
- [آیت الله بهجت] شخصی نذر کرده هر سال در عاشورا به عزاداران شربت بدهد، اگر عاشورا مصادف با زمستان سرد شود و دوران فصل مصرف شربت در نزد مردم مطلوب نباشد، آیا می تواند نذر خود را عوض کند.
- [آیت الله علوی گرگانی] شخصی نذر میکند روز عاشورا حیوان معیّنی را ذبح کند، قبل از عاشورا حیوان یا میمیرد یا این که فراموش میکند آن را ذبح کند و یا آن را میفروشد، آیا نذر این شخص ساقط است یا خیر؟
- [سایر] قمه زدن در عاشورا، چه حکمی دارد و اگر کسی نذر کرده باشد حکم آن چیست ؟
- [آیت الله علوی گرگانی] اگر شخصی نذر کرده روز عاشورا گوسفندی را برای امام حسین 7 قربانی کند ذابح حیوان را ذبح شرعی نکرده، آیا عمل به نذر شده یا خیر؟
- [آیت الله علوی گرگانی] اگر کسی نذر کرد در مسافرت مشهد مقدّس روزه بگیرد، لکن در آنجا شرایط برایش فراهم نشد، تکلیف او چیست؟
- [آیت الله مکارم شیرازی] چنانچه نذر کند به زیارت معصوم مشخصی برود می تواند به زیارت معصوم دیگر برود؟
- [آیت الله علوی گرگانی] شخصی نذر کرده با صیغه شرعی که فرزند خود را در مشهد مقدّس یا کربلا ختنه کند، آیا نذر رجحان شرعی دارد و منعقد میگردد؟
مسائل مرتبط از این مرجع
- اگر نذر کند که کار مباحی را انجام دهد یا ترک نماید چنانچه به جا اوردن ان و ترکش از هر جهت مساوی باشد نذر او صحیح نیست و اگر انجام ان از جهتی بهتر باشد و انسان به قصد همان جهت نذر کند مثلا نذر کند غذایی را بخورد که برای عبادت قوت بگیرد نذر او صحیح است و نیز اگر ترک ان از جهتی بهتر باشد و انسان برای همان جهت نذر کند که ان را ترک نماید مثلا برای ان که دخانیات مضر است نذر کند که ان را استعمال نکند نذر او صحیح می باشد
- نذر ان است که انسان برای خدا ملتزم شود که کار خیری را به جا اورد یا کاری را که نکردن ان بهتر است ترک کند
- کسی که نذر کرده زیارت برود و غسل زیارت و نماز ان را نذر نکرده لازم نیست انهارا به جا اورد
- اگر نذر کند نماز واجب خودرا در جایی بخواند که بخودی خود ثواب نماز در ان جا زیاد نیست مثل ان که نذر کند نمازرا در اطاق بخواند چنانچه نماز خواندن در ان جا از جهتی بهتر باشد مثلا به واسطه این که خلوت است انسان حضور قلب پیدا می کند نذر او به ان جهت صحیح است
- نذر کننده باید بالغ و عاقل باشد و با قصد و اختیار خود نذر کند بنابراین کسی که به واسطه عصبانی شدن بی اختیار نذر کرده یا او را بر نذر اکراه کرده باشند نذر او صحیح نیست
- اگر فرزند بدون اجازه پدر یا با اجازه او نذر کند باید به ان نذر عمل نماید ولی اگر پدر یا مادر از عملی که نذر کرده منعش کنند نذر او صحیح نیست
- اگر مجتهدی که وظیفه انسان تقلید از او بوده از دنیا برود در صورتی که اعلم بودن مجتهد زنده از میت برایش ثابت شود در مسایل مورد ابتلایی که علم اگر چه اجمالا به اختلاف بین میت و حی دارد واجب است به حی رجوع کند و در صورتی که اعلمیت مجتهد میت برایش ثابت بوده مادامی که اعلم بودن مجتهد زنده برایش ثابت نشود باید به فتوای مجتهد میت عمل کند چه در زمان حیات او التزام به عمل به فتوای او داشته یا نداشته باشد و چه عمل به فتوای او کرده یا نکرده باشد و چه فتوای او را یاد گرفته یا یاد نگرفته باشد
- اگر نذر کند که کار حرام یا مکروهی را انجام دهد یا کار واجب یا مستحبی را ترک کند نذر ا و صحیح نیست
- اگر انسان از روی اختیار به نذر خود عمل نکند باید کفاره بدهد
- اگر شک او از بین برود و شک دیگری برایش پیش اید مثلا اول شک کند که دو رکعت خوانده یا سه رکعت بعد شک کند که سه رکعت خوانده یا چهار رکعت باید به دستور شک دوم عمل نماید
مسائل مرتبط از دیگر مراجع
- [آیت الله میرزا جواد تبریزی] انسان کاری را می تواند نذر کند که انجام آن برایش ممکن باشد؛ بنا بر این کسی که نمی تواند پیاده کربلا برود؛ اگر نذر کند که پیاده برود؛ نذر او صحیح نیست.
- [آیت الله بروجردی] انسان کاری را میتواند نذر کند که انجام آن برایش ممکن باشد، بنا بر این کسی که نمیتواند پیاده کربلا برود، اگر نذر کند که پیاده برود، نذر او صحیح نیست.
- [آیت الله علوی گرگانی] انسان کاری را میتواند نذر کند که انجام آن برایش ممکن باشد، بنابراین کسی که نمیتواند پیاده کربلا برود، اگر نذر کند که پیاده برود، نذر او صحیح نیست.
- [آیت الله فاضل لنکرانی] انسان کاری را می تواند نذر کند که انجام آن برایش ممکن باشد بنابر این کسی که نمی تواند پیاده کربلا برود، اگر نذر کند که پیاده برود، نذر او صحیح نیست.
- [آیت الله سبحانی] انسان کاری را می تواند نذر کند که انجام آن برایش ممکن باشد بنابر این کسی که نمی تواند پیاده کربلا برود، اگر نذر کند که پیاده برود، نذر او صحیح نیست.
- [آیت الله صافی گلپایگانی] . انسان کاری را می تواند نذر کند که انجام آن برایش ممکن باشد بنابراین کسی که نمی تواند پیاده کربلا برود، اگر نذر کند که پیاده برود، نذر او صحیح نیست.
- [آیت الله نوری همدانی] انسان کاری را می تواند نذر کند که انجام آن برایش ممکن باشد بنابراین کسی که نمی تواند پیاده به کربلا برود ، اگر نذر کند که پیاده برود ، نذر او صحیح نیست .
- [امام خمینی] انسان کاری را میتواند نذر کند که انجام آن برایش ممکن باشد بنا بر این کسی که نمیتواند پیاده کربلا برود، اگر نذر کند که پیاده برود، نذر او صحیح نیست.
- [آیت الله خوئی] انسان کاری را میتواند نذر کند که انجام آن برایش ممکن باشد، بنابراین کسی که نمیتواند پیاده کربلا برود، اگر نذر کند که پیاده برود نذر او صحیح نیست.
- [آیت الله شبیری زنجانی] انسان کاری را میتواند نذر کند که انجام آن برایش ممکن باشد، بنابراین کسی که نمیتواند پیاده به کربلا برود، اگر نذر کند که پیاده برود، نذر او صحیح نیست، ولی اگر نذر کند که روزهای بگیرد و بدون پیشبینی قبلی از انجام آن عاجز شود، باید آن را قضا کند و اگر ممکن نشد به مقدار یک مدّ طعام (مدّ14 صاع است که مقدار آن در مسأله 1872 و 1999 بررسی شد) به فقیر صدقه بدهد.