زاییدن
به دنیا آوردن نوزاد را زایمان گویند.
از وقتی که اولین جزء بچه از شکم مادر بیرون می آید؛ هر خونی که زن می بیند؛ اگر پیش از ده روز از تمام زائیدن یا سر ده روزقطع شود؛ خون نفاس است. و زن را در حال نفاس؛ نفساء می گویند.
عنوان مسئله:
از وقتی که اولین جزء بچه از شکم مادر بیرون می آید؛ هر خونی که زن می بیند؛ اگر پیش از ده روز از تمام زائیدن یا سر ده روزقطع شود؛ خون نفاس است. و زن را در حال نفاس؛ نفساء می گویند.
پرسش‌های مرتبط از این مرجع
سوال مرتبط یافت نشد
پرسش‌های مرتبط از دیگر مراجع
- [آیت الله بهجت] زنی که سزارین می شود، خونی که می بیند آیا خون نفاس است یا خیر؟
- [آیت الله اردبیلی] آیا پس از این که نطفه شوهر و تخمک همسرش را در رحم زن دیگری پرورش دادند، مادر جانشین به هنگام تولد آن بچه نفساء محسوب می‌شود یا احکام نفاس مخصوص مادران حقیقی است؟
- [آیت الله بهجت] خونی که زن حامله وزنی که بچه شیر می دهد می بیند چه حکمی دارد؟
- [آیت الله سبحانی] بچه ای در رحم مادر بمیرد و بر طبق دستور پزشک، جفت بچه (آنچه محل اتصال بچه به رحم مادر است) را خارج کنند تا بتوان مادر را کورتاژ نمایند.آیا خونی که همراه جفت بچه خارج می شود، نفاس است؟
- [آیت الله بهجت] زنی که عادت ماهانه وقتیه وعددیه دارد، اگر وقت عادت او با روز تولد بچه یکی باشد، خونی که می بیند حیض است یا نفاس؟
- [آیت الله بهجت] زنی که غیر طبیعی زایمان می کند (سزارین) و بچه را از پهلوی مادر خارج می کنند خونی که از رحم خارج می‌شود استحاضه است یا نفاس؟
- [آیت الله علوی گرگانی] یک زن حامله مرده و بچّه هم در شکم او مرده است بچّه پشت کمر مادر، پشت به قبله است تکلیف دفن چیست؟
- [آیت الله سبحانی] زن مضطربه ای که در پنج روز اول خونی که می بیند تمام صفات حیض را دارد و در شش روز بعد خون به رنگ قرمز می بیند، ولی دیگر صفات حیض را ندارد. تکلیف وی چیست؟
- [آیت الله خوئی] زن حامله پهلویش را شکافتهاند و بچه را بیرون آوردهاند و از مجرای معین خون می‌بیند، آیا آن خون نفاس است یا نه؟
- [آیت الله علوی گرگانی] اگر دماء ثلاثه، مثل نفاس و حیض را از شکم زن خارج کنند و هیچ خونی از مجرای طبیعی خارج نشود، آیا احکام حیض و نفاس بار می‌شود؟ وطی این زن چه صورت دارد و آیا غسل بر او واجب است یا خیر؟
مسائل مرتبط از این مرجع
- خونی که زن پیش از بیرون آمدن اولین جزء بچه می بیند نفاس نیست.
- لازم نیست که خلقت بچه تمام باشد؛ بلکه اگر نا تمام نیز باشد در صورتی که زائیدن صدق کند؛ خونی که تا ده روز ببیند خون نفاس است.
- زنی که در حیض عادت دارد؛ اگر بعد از زائیدن؛ تا یک ماه یا بیشتر از یک ماه پی در پی خون ببیند؛ به اندازه روزهای عادت او نفاس است و خونی که بعد از نفاس تا ده روز می بیند اگرچه در روزهای عادت ماهانه اش باشد؛ استحاضه است. مثلا زنی که عادت حیض او از بیستم هر ماه تا بیست و هفتم آن ماه است اگر روز دهم ماه زائید و تا یک ماه یا بیشتر پی در پی خون دید؛ تا روز هفدهم نفاس و از روز هفدهم تا ده روز حتی خونی که در روزهای عادت خود که از بیستم تا بیست و هفتم است می بیند؛ استحاضه می باشد و بعد از گذشتن ده روز اگر خونی را که می بیند در روزهای عادتش باشد حیض است چه نشانه های حیض را داشته چه نداشته باشد و همچنین است اگر در روزهای عادتش نباشد ولی نشانه های حیض را داشته باشد؛ اما اگر خونی که بعد از گذشتن ده روز از نفاس می بیند در روزهای عادت حیض او نباشد و نشانه های حیض را هم نداشته باشد استحاضه است.
- اگر خون نفاس زن از ده روز بگذرد؛ چنانچه در حیض عادت دارد؛ به اندازه روزهای عادت او نفاس و بقیه استحاضه است. و اگر عادت ندارد؛ به مقدار عادت خویشان خود نفاس قرار داده و تا ده روز احتیاط کند و احتیاط مستحب آن است کسی که عادت دارد از روز بعد از عادت و کسی که ندارد بعد از روز دهم تا روز هیجدهم زایمان؛ کارهای استحاضه را به جا آورد و کارهائی را که بر نفساء حرام است ترک کند.
- اگر پدر یا جد پدری برای طفل خود زنی را صیغه کند؛ اگرچه مقداری از زمان تکلیف بچه جزء مدت صیغه باشد؛ مثلا برای پسر چهارده ساله خودش زنی را دو ساله صیغه کند؛ چنانچه صلاح بچه باشد؛ می تواند مدت آن زن را ببخشد ولی زن دائمی او را نمی تواند طلاق دهد.
- اگر با زنی که از خون حیض و نفاس پاک است نزدیکی کند و مسافرت نماید؛ چنانچه بخواهد در سفر طلاقش دهد؛ باید به قدری که زن معمولا بعد از آن پاکی خون می بیند و دوباره پاک می شود صبر کند. و احتیاط واجب آن است که آن مدت کمتر از یک ماه نباشد.
- هرگاه شک کند که چیزی سقط شده یا نه؛ یا چیزی که سقط شده بچه است یا نه؛ لازم نیست وارسی کند و خونی که از او خارج می شود شرعا خون نفاس نیست. بلکه اگر در ایام عادت یا اوصاف حیض را داشته باشد؛ حائض و در غیر این صورت؛ استحاضه است به تفصیلی که در حیض گذشت.
- بعضی از اجزاء حیوانات حلال گوشت بی اشکال حرام و بعضی بنا بر احتیاط واجب حرام است و مجموع آنها چهارده چیز است: 1 خون. 2 فضله. 3 نری. 4 فرج. 5 بچه دان. 6 غدد که آن را دشول می گویند. 7 تخم که آن را دنبلان می گویند. 8 چیزی که در مغز کله است و به شکل نخود می باشد. 9 مغز حرام که در میان تیره پشت است. 10 پی که در دو طرف تیره پشت است. 11 زهره دان. 12 سپرز (طحال). 13 بول دان (مثانه). 14 حدقه چشم. ولی ظاهر این است که در پرندگان به جز خون و فضله و زهره دان و سپرز و دنبلان؛ از چیزهائی که ذکر شد وجود ندارد.
- سر بریدن حیوان چند شرط دارد: اول کسی که سر حیوان را می برد چه مرد باشد چه زن باید مسلمان باشد و بچه مسلمان هم اگر ممیز باشد یعنی خوب و بد را بفهمد می تواند سر حیوان را ببرد. و اما کسی که از کفار یا از فرقه هائی است که در حکم کفارند مانند غلات و خوارج و نواصب نمی توانند سر حیوان را ببرند. دوم سر حیوان را با چیزی ببرند که از آهن باشد؛ ولی چنانچه آهن پیدا نشود و طوری باشد که اگر سر حیوان را نبرند می میرد؛ یا ضرورتی مقتضی سر بریدنش شود با چیز تیزی که چهار رگ آن را جدا کند مانند شیشه و سنگ تیز؛ می شود سر آنها را برید. سوم در موقع سر بریدن؛ صورت و دست و پا و شکم حیوان رو به قبله باشد و بعید نیست گوسفند و مانند آن رو به قبله ایستاده باشد سرش را ببرند در استقبال قبله کافی می باشد و کسی که می داند باید رو به قبله سر ببرد؛ اگر عمدا حیوان را رو به قبله نکند؛ حیوان حرام می شود؛ ولی اگر فراموش کند؛ یا مسأله را نداند؛ یا قبله را اشتباه کند؛ یا نداند قبله کدام طرف است؛ یا نتواند حیوان را رو به قبله کند؛ اشکال ندارد. و احتیاط مستحب آن است که برنده سر (کشنده - ذابح) نیز رو به قبله باشد. چهارم وقتی می خواهد سر حیوان را ببرد یا کارد به گلویش بگذارد به نیت سر بریدن؛ نام خدا را ببرد و همین قدر که بگوید بسم اللّه کافی است و اگر بدون قصد سر بریدن نام خدا را ببرد؛ آن حیوان پاک نمی شود و گوشت آن هم حرام است؛ ولی اگر از روی فراموشی نام خدا را نبرد اشکال ندارد. پنجم حیوان بعد از سر بریدن حرکتی بکند؛ اگرچه مثلا چشم یا دم خود را حرکت دهد یا پای خود را به زمین زند و این حکم در صورتی است که زنده بودن حیوان در حال ذبح مشکوک باشد و نیز واجب آن است که به اندازه معمول آن حیوان خون از بدنش بیرون آید و اگر بدانند که در حال سر بریدن زنده بوده؛ حاجتی به حرکت مزبور ندارد. ششم آنکه بنا بر احتیاط سر حیوان را پیش از بیرون آمدن روح از بدنش جدا نکنند؛ بلی اگر از روی غفلت یا به جهت تیزی چاقو سر جدا شود؛ اشکالی ندارد و همچنین بنا بر احتیاط رگ سفیدی را که از مهره های گردن تا دم حیوان امتداد دارد و او را نخاع می گویند عمدا قطع نکند و این در صورتی است که حیوان را از جلو گردن سر ببرند؛ ولی اگر کارد را پشت گردن فرو نموده و به طرف جلو بیاورد که گردن از پشت بریده شود بعید نیست که مانعی نداشته باشد. دستور کشتن شتر
مسائل مرتبط از دیگر مراجع
- [آیت الله بروجردی] از وقتی که اولین جزء بچّه از شکم مادر بیرون میآید هر خونی که زن می‌بیند، اگر پیش از ده روز یا سرِ ده روز قطع شود، خون نفاس است و زن را در حال نفاس، نفساء میگویند.
- [آیت الله شبیری زنجانی] از وقتی که اولین جزء بچه از شکم مادر بیرون میآید، هر خونی که زن می‌بیند اگر پیش از ده روز یا سر ده روز قطع شود، خون نفاس است و زن را در حال نفاس، نفساء میگویند.
- [آیت الله فاضل لنکرانی] از وقتی که اولین جزء بچه از شکم مادر بیرون می آید هر خونی که زن می بیند، اگر پیش از ده روز یا سرِ ده روز قطع شود خون نفاس است. و زن را در حال نفاس، نفساء می گویند.
- [آیت الله نوری همدانی] از وقتی که اولین جزء بچه از شکم مادر بیرون می آید ، هر خونی که زن می بیند اگر پیش از ده روز یا سر ده روز قطع شود ، خون نفاس است و زن را در حال نفاس ، نفساء می گویند .
- [آیت الله سبحانی] از وقتی که اولین جزء بچه از شکم مادر بیرون می آید، هر خونی که زن می بیند، اگر پیش از ده روز یا سر ده روز قطع شود، خون نفاس است. و زن را در حال نفاس، نفساء می گویند.
- [آیت الله وحید خراسانی] خونی که مادر بعد از ولادت بچه از جهت ولادت می بیند اگر پیش از ده روز یا سر ده روز قطع شود خون نفاس است و همچنین است بنابر احتیاط واجب خونی که با اولین جزء بچه بیرون بیاید و زن را در حال نفاس نفساء می گویند
- [آیت الله وحید خراسانی] خونی که مادر بعد از ولادت بچه از جهت ولادت می بیند اگر پیش از ده روز یا سر ده روز قطع شود خون نفاس است و همچنین است بنابر احتیاط واجب خونی که با اولین جزء بچه بیرون بیاید و زن را در حال نفاس نفساء می گویند
- [آیت الله فاضل لنکرانی] خونی که زن پیش از بیرون آمدن اوّلین جزء بچّه می بیند نفاس نیست.
- [آیت الله وحید خراسانی] خونی که زن پیش از بیرون امدن اولین جزء بچه می بیند نفاس نیست
- [آیت الله سیستانی] خونی که زن پیش از بیرون آمدن اولین جزء بچّه می بیند نفاس نیست .