ایستادن
مقابل نشستن و توقف کردن را ایستادن میگویند که از آن به معنای نخست در بابهای طهارت، صلات، حج، نکاح و اطعمه و اشربه سخن رفته و احکام آن در دو محور بحث شده است:
اگر موقعی که تشهد میخواند، یا بعد از ایستادن شک کند که دو سجده را بهجا آورده یا نه، و در همان موقع یکی از شکهایی که اگر بعد از تمام شدن دو سجده اتفاق بیفتد صحیح میباشد، برای او پیش آید، مثلًا شک کند که دو رکعت خوانده یا سه رکعت، چنانچه بهدستور آن شک عمل کند نمازش صحیح است.