اگر در بین نماز عصر شک کند که نماز ظهر را خوانده یا نه، به شک خود اعنتأ نکند و بنا بگذارد که ظهر را بجا آورده است و همچنین اگر وقت به قدری کم است که بعد از تمام شدن نماز، مغرب می‌شود اعتنأ به آن شک نکند و بنا بگذارد ظهر را بجا آورده و به نیّت نماز عصر، نماز را تمام کند واعتنأ به شکّ خود ننماید، گرچه اگر ظهر را بعد از عصر بصورت ادأ یا قضا بجا آورد بسیار شایسته است.