واژه اشتراک ممکن است در معانی ذیل به کار رفته باشد: • اشتراک (علوم قرآنی)، مشترک بودن یک لفظ برای معانی متعدد؛ از اسباب اجمال و دارای کاربرد در قرآن کریم• اشتراک (فقه)، شریک شدن با یکدیگر؛ بحث شده در باب‌های تجارت، شرکت، احیاء موات، حدود و قصاص• اشتراک (اصول)، تعدّد معانی حقیقی یک لفظ یا تعدّد افراد یک معنا؛ بحث شده در اصول فقه، بخش الفاظ• اشتراک (منطق)، مشترك بودن لفظ بين چند معنى، معانى متعدد داشتن يك لفظ و دارای کاربرد در مباحث منطقی

مزارعه در لغت از ریشه (زرع) مصدر باب مفاعله به معنای با همدیگر كاشتن می‌باشد. در اصطلاح عقد ی است كه به موجب آن یكی از طرفین زمینی را برای مدت معینی به طرف دیگر می‌دهد كه در آن زراعت نمایند و حاصل را تقسیم كنند.مالك زمین را مزارِع و كسی را كه زراعت می‌كند،عامل می‌گویند.در عقد مزارعه لازم نیست مزارع، مالك زمین باشد، بلكه طبق ماده ۵۲۲ قانون مدنی كافی است كه مالك منافع زمین باشد، یا این‌كه به عنوان ولایت یا قیمومت و یا وکالت حق تصرف داشته باشد و كسانی كه به نوعی دارای حق انتفاع مثل رقبی، سکنی و عمری از زمین هستند، ولی خود به دلایلی قادر به كشت و زرع زمین نیستند، می‌توانند به عقد مزارعه روی آورند و از بی‌مصرف ماندن زمین کشاورزی جلوگیری كنند.

مالکیت، یکی از عناصری است که در تعیین نوع نظام اقتصادی نقش بسزایی دارد.

به اندامهاى گیاهى معمولا زیرزمینى که کار آن جذب آب و مواد غذایى است ریشه می‌گویند که از احکام مرتبط با آن به مناسبت در بابهایى نظیر حج، صلح، مزارعه، مساقات و احیاء موات سخن گفته‏اند.

زمین جایی است که همه موجودات زنده روی آن زندگی می کنند.

سال به سال قمری و شمسی تقسیم می‌شود و سال شرعی که احکام مرتبط با زمان بر اساس آن تنظیم شده، سال قمری است که دوازده ماه می‌باشد. از عنوان سال در بابهاى طهارت، صلات، زکات، خمس، حجر، وصیت، نکاح و طلاق سخن گفته‌اند.

مال همان سرمایه و ثروت انسان است که در آموزه‌های دینی از احکام ویژه‌ای برخوردار است.

بذر به تخم گیاه فراهم آمده براى کشت، گفته می شود. از آن در باب هاى زکات، مزارعه و غصب به مناسبت، سخن رفته است.