اگر انسان از تجارت یا صنعت، یا کسب های دیگر مالی به دست آورد،چنان چه از مخارج سال خود او و عیالاتش زیاد بیاید، خمس، یعنی پنج یک آن را در این زمان باید به مجتهد جامع الشرایط بدهند یا به مصرفی که او اجازه می‌دهد برسانند . [1] در این حکم فرقی نیست که از ذریه پیامبر اسلام باشد و یا از غیر آنان. پس اگر چه سادات فقیر یکی از مصارف خمس هستند اما ساداتی که خمس برآنان واجب می گردد سهم سادات را نیز باید با اذن حاکم شرع[2] به سیّد فقیر یا سیّد یتیم یا به سیّدی که در سفر درمانده شده بدهند . [3]
[1] توضیح المسائل (المحشی للإمام الخمینی)، ج 2، ص 8، مسأله 1752 (هرگاه انسان از تجارت یا صنعت، یا کسب های دیگر مالی به دست آورد، اگر چه مثلًا نماز و روزه میّتی را بجا آورد و از اجرت آن، مالی تهیّه کند، چنان چه از مخارج سال خود او و عیالاتش زیاد بیاید، باید خمس، یعنی پنج یک آن را به دستوری که بعداً گفته می‌شود بدهد). [2] آیات عظام سیستانی و تبریزی و صافی در پرداخت سهم سادات، اجازه مجتهد را لازم نمی دانند. نک: حسینی، سیدمجتبی، رساله دانشجویی، احکام خمس، ص98، پرسش 91، چاپ چهارم، نهاد نمایندگی مقام معظم رهبری در دانشگاهها. [3] توضیح المسائل (المحشی للإمام الخمینی)، ج 2، ص:60، مسأله 1834 (خمس را باید دو قسمت کنند: یک قسمت آن سهم سادات است، که امر آن با حاکم است و باید آن را به مجتهد جامع الشرایط تسلیم کنند و یا با اذن او به سیّد فقیر یا سیّد یتیم یا به سیّدی که در سفر درمانده شده بدهند. و نصف دیگر آن سهم امام علیه السلام است که در این زمان باید به مجتهد جامع الشرایط بدهند یا به مصرفی که او اجازه می‌دهد برسانند).
