پرده بکارت
در منابع فقهی بیشتر در مورد انسان به ویژه زنان به کار رفته است و از آن در بابهاى طهارت، نکاح، شهادات، حدود و دیات سخن رفته است.
مراد از صیغه محرمیت، صیغه عقد نکاح (موقت یا دائم) است. اکثر مراجع فعلی، عقد نکاح (موقت یا دائم) با دختر باکره را مشروط به اجازۀ پدر و در صورت فقدان پدر، جد پدری میدانند، ولی اگر باکره نباشد و یا پدر و جد پدری نداشته باشد، نیازی به اجازه نیست. البته بعضی از مراجع گفته اند: دختری که به سببی غیر از ازدواج، بکارتش از بین رفته باشد، (مثلا در اثر پرش یا نعوذ باللَّه زنا یا نزدیکی با وی از روی اشتباه) در حکم دختر باکره است و ازدواج با او باید با اجازه پدر یا جدّ پدری باشد.