واژه های: مبارک، بارک و تبارک که در قرآن ذکر شده اند به چه معناست؟ آیا همانند آنچه که در جمله (و بارک علی محمد و آل محمد) آمده است می باشند؟

اهل‌ بیت (عربی: أهلُ الْبَیت)، به معنای اهل یک خانه، خانواده و خاندان که در اصطلاح مسلمانان برای خاندان پیامبر اسلام(ص) به کار برده می‌شود. کلمه اهل بیت در روایات، در چند معنای مختلف به کار رفته است، و در ادبیات شیعی، برای امام علی(ع)، حضرت فاطمه زهرا (س)، امام حسن(ع) و امام حسین(ع) و نُه امام معصوم از فرزندان او استفاده می‌شود. قرآن در آیه تطهیر و آیه مودت تعبیر اهل البیت را به کار برده و بر پاکی و وجوب محبت آن‌ها تصریح کرده است. پیامبر اسلام نیز در احادیثی مانند حدیث سفینه و ثقلین از جایگاه والای اهل بیت در دین اسلام سخن گفته است.

آل، خانواده، عائله، خاندان، تیره، اهل، عشیره، پیروان، وابستگان، همه به یک معنا هستند. مقصود از «‌آل محمد‌» اهل بیت معصوم آن حضرتند همانطور که مقصود از «‌آل ابراهیم‌» در آیه ۱۲۴ سوره بقره ذریۀ معصوم حضرت ابراهیم است.

خداوند که آدمی را خلق کرد، بیان را نیز به او آموخت. [۱] و لذا این نعمت الهی همزاد آدمی است، پس قواعد سخن گفتن نیز، پیشینه‌ای به بلندای تاریخ تفکر و تعلم بشر دارد. هر چند که تدوین قوانین و خواص یک زبان بسی متأخرتر است و به زمانی مربوط می‌شود که او به جمع آوری علوم و کتابت روی آورده است.قرآن به عربی ‌نازل شده است و روایات ائمه نیز به عربی است، و در واقع ‌زبان دین اسلام عربی است، و لذا در این نوشتار کوتاه، نگرشی اجمال خواهیم داشت بر تاریخچه و تعالیم علوم ادبی عرب.

سوره فُرْ‌قان یا سوره تَبارَ‌ک بیست و پنجمین سوره و از سوره‌های مکی قرآن که در جزء هجدهم و نوزدهم قرآن جای گرفته است. فرقان یعنی جداکننده حق از باطل. این سوره بر مباحث توحید، معاد، نبوت و مبارزه با بت پرستی تأکید می‌کند و در آیات پایانی آن، ویژگی‌های مؤمنان راستین آمده است. آیه شصتم آن، سجده مستحب دارد و از آیات مشهور آن، آیه ۳۰ (مهجوریت قرآن)، ۵۳ (جدایی دریای شور و شیرین) و ۵۹ (خلقت عالَم در شش روز) است.

جامِدْ وَ مُشْتَق، دو اصطلاح در دستور زبان عربی است.

این علم یکی از ارکان بلاغت محسوب می‌شود و اصول و قواعدی را آموزش می‌دهد که می‌توان با آنها لفظ را مطابق با مقتضای حال، به کار برد، اموری هم چون تقدیم، تأخیر و حذف و یا ذکر هر یک از ارکان جمله و نیز ایجاز و اطناب و فصل و وصل کلام به هم.... مباحث این علم را تشکیل می‌دهند. [۱]مقتضای حال، رکن اساسی این علم است. چرا که موقعیت مخاطب نقش فراوانی در شکل دهی به جمله دارد و گوینده و نویسنده باید کلام خود را به نوعی شکل دهد که مخاطب هم آن را به خوبی بفهمدو هم آزرده نشود. و این وظیفه علم معانی است.به عبارت بهتر مراد از معانی در علم معانی، معانی ثانویه است. یعنی اغراضی که متکلم دارد و به خاطر همان اغراض، اسلوب خاصی به کلام خود می‌دهد. [۲] و مثلاً یک جمله‌امری مثل «برف را ببین» به جای جمله خبری «برف زیادی باریده است» به کار برده می‌شود. تا تعجب متکلم ابراز شود. [۳]

بسم الله الرحمن الرحيم مبحثي که مورد بحث قرار خواهد گرفت گر چه راساً در شريعت اسلامي هيچ حکمي براي آن صادر نگرديده است و از اين منظر جزء اصطلاحات فقهي نيست ، ليکن عنواني است که احکام خمسه را به خود تعلق داده است و آن عنوان چيزي نيست جز تعجيل و شتاب کردن .مي دانيم که اين عنوان مصدر است از باب تفعيل به معناي شتاب کردن و يا به قول ارباب لغت ((عجل اي اسرع في الامر)) بنابراين تعجيل گاه واجب است و گاه مستحب و گاهي نيز ممکن است حرام باشد و يا مکروه و يا مباح .تعجيل واجب از مواردي که وجوب آن را مي توان رقم زد تعجيل و شتاب در توبه و بازگشت از معاصي است و چنانچه بنده اي از بندگان خدا مرتکب جرمي از جرائم و يا حرامي از محرمات شد واجب است که شتابان توبه نموده و به سوي خدا بازگشت نمايد و وجوب اين قسم از تعجيل چنان است که ارباب اخلاق که فقيهان دين نيز بوده اند فرموده اند بعد از صدور ذنب و ارتکاب گناه فوراً ففوراً بايد توبه نمايد .تبصره : در واجبات کفايي ، شتاب در اتيان مامور به واجب است و تا هنگامي که "من

تبریک نوعی دعا کردن و تهنیت گفتن است

فرقان ممکن است اشاره به معانی ذیل باشد: • سوره فرقان، بیست و پنجمین سوره قرآن کریم• فرقان (قرآن)، یکی از نام‌های قرآن کریم

سوره در اصطلاح قطعه ای از قرآن است که از انسجام محتوایی برخوردار بوده و دارای مطلع و مقطع است. قرآن کریم ۱۱۴ سوره دارد که اول آن فاتحه و آخر آن سوره ناس است.

زوال‏ هم به معنی متمایل شدن وهم به معنی زایل شدن است.

سینه در دو معنای ‏ بخش بالایى تنه و پستان به کار می‌رود که از آن به معناى نخست در بابهاى طهارت، صلات، حدود و دیات سخن گفته‏اند.

آیه، عبارت، جمله یا جملات تشکیل‌دهنده قرآن که با ترتیب خاصی از یکدیگر تفکیک شده‌اند و سوره‌های قرآن را به وجود آورده‌اند. در قرآن کریم، کلمه آیه به همین معنا استفاده شده و آیات قرآن، «‌بیّنات‌» یعنی آشکار و واضح دانسته شده‌اند.

برکت به معنای زیاد شدن، رشد کردن است و از آن به مناسبت، در باب تجارت و نکاح یاد شده است. بَرَکَت‌، از مفاهیم‌ دینی‌ که‌ در قرآن‌ کریم‌ و روایات‌ اسلامی‌ جایگاهی‌ مهم‌ دارد و در فرهنگ‌ عامه مسلمانان‌ گسترش‌ چشمگیری‌ یافته‌ است‌.

اصلی مقابل تبعی و عارضی است.

بُرَک صَریمی، حجّاج بن عبدالله (و بنابر برخی منابع عبیدالله)، (مق ح‌ ۴۰ق‌/۶۶۰م‌)، از خوارج، و بنو صَریم از طایفه بنی سعد بن زید از شاخه‌های تَمیم [۱] [۲] [۳] است. بُرَک‌ ضارب‌ معاویة بن‌ ابی‌ سفیان‌.

برگ جزئى از گیاه می باشد که از آن به مناسبت در باب هاى صلاة، تجارت، مساقات و اطعمه و اشربه سخن رفته است.

از آن جهت كه دین اسلام يك برنامه كامل براى زندگی بشر بوده و تمام جنبه‌هاى حيات مادی و معنوى او را در نظر دارد و از جهتى بهداشت يكى از ابعاد مهم زندگى بشر است، اسلام عزيز نسبت به مسأله طهارت و بهداشت عنايت شايانى دارد.

فرشته یا مَلَک (جمع آن ملائکه) موجوداتی نامرئی و فراطبیعی، که مأمور اجرای اوامر خدا در دنیا و آخرت‌اند. فرشتگان دسته‌ها و وظایف مختلفی دارند مانند: نوشتن نامه اعمال، آوردن وحی بر اولیاء، حفاظت از انسانها و یاری مؤمنان، رساندن روزی مادی و معنوی، گرفتن جان‌ها، دعا و استغفار کردن برای مؤمنان، هدایت قلبها، مأموران عذاب. گروهی از فرشتگان نیز فارغ از امور دنیا به عبادت خدا و رکوع و سجود مشغولند.

باب ممکن است به یکی از موارد زیر اشاره داشته باشد:

شتر حیوانی معروف است و از آن در ابواب مختلف فقهی، مانند طهارت، صلات، زکات، حج، جهاد، تجارت، اطعمه و اشربه و دیات نام برده‌اند.

لفظ اعراب در موارد متعددی در قرآن بیان شده است و معارفی را در ذیل آن آمده است. اعراب جمع "عرب" است و "عرب" نام یکی از فرزندان حضرت اسماعیل نبی بود؛ [۱] و "عربی" منسوب به عرب، و " اعرابی" به افراد بادیه‌نشین گویند، هر چند در شهر باشند؛ [۲] [۳] بنابراین اعراب به ساکنان بادیه ‌نشین اطلاق می‌گردد. [۴] به عبارتی مرد اعرابی به کسی گویند که در بیابان به دنبال آب و گیاه باشد؛ یعنی هر کس که ساکن روستاها و شهرهای عربی باشد، عرب گفته میشود؛ اما کسانی که در بادیه و صحرا سکونت داشته باشند، اعراب گویند. [۵]