همه احکام و دستورات اسلام در جهت رشد و تعالی انسان تشریع شده و در صورت عمل به آنها نفع و فایده اش نصیب خود انسان خواهد شد. گرچه همه این احکام یک مجموعه است و در صورتی به نتیجه کامل می رسد که به تمام دستورات عمل شود. در نتیجه نماز بدون روزه، یا روزه بدون نماز هیچ کدام به تنهایی نتیجه مطلوب خود را نخواهند داشت. اما از آن جا که هر کدام از این اعمال عبادت مسقل هستند که به تنهایی نیز آثار و نتایجی دارند (البته نه در حد کمال). بنابراین نخواندن نماز موجب بطلان روزه نخواهد شد، بلکه از ارزش واقعی آن می کاهد. لازم به یاد آوری است که مبطلات روزه عبارت ند از: 1. خوردن و آشامیدن، 2. جماع، 3. استمناء، (انسان با خود کاری کند که منی از او بیرون آید)، 4. دروغ بستن به خدا و پیغمبر (ص) و جانشینان پیغمبر (ع)، 5. رساندن غبار غلیظ به حلق، 6. فرو بردن تمام سر در آب، 7. باقی ماندن بر جنابت و حیض و نفاس تا اذان صبح، 8. اماله کردن با چیزهای روان، 9. قی کردن.[1]
.[1] توضیح المسائل (المحشی للإمام الخمینی)، ج 1، ص 891 ، م 1572.
