بر اساس تعالیم دینی، نباید به افراد با ایمان، بدگمان بود و در مورد آنان، حتی در ذهن خود، قضاوت ناصحیح به عمل آورد، اما با این وجود، اگر چنین افکاری در مورد دیگران، به ذهنمان خطور کرد، لازم نیست آن افکار را به صورت جزئی و دقیق با طرف مقابل در میان گذاشته و از آنان حلالیت بطلبیم، بلکه باید برای جبران این افکار گناه آلود، برای خود و اشخاصی که به آنان بدگمان بودیم، از خداوند طلب بخشش نماییم که چنین استغفاری، کفاره گناهمان خواهد شد. از طرفی، با این که باید از خداوند برای تمام گناهانمان، درخواست عفو کنیم، در مواردی که ضرر مادی و یا معنوی به شخصی وارد شده، لازم است از او نیز حلالیت بطلبیم و تا حد امکان آن را جبران کنیم، در غیر این صورت، و در مواردی نظیر بدگمانی و حسد اندرونی، نیازی به کسب حلالیت وجود ندارد، البته اگر حلالیت طلبی به صورت کلی انجام شده و موجب تیرگی روابط بین طرفین نشود، سزاوار است از این شیوه، استفاده شود.
