چرا شیعه اثناعشری را که پیرو دوازده امام از نسل پیامبر اسلام (ص)، معمولاً به واسطه دارا بودن احساسات مذهبی شدید و متعصب گونه به عنوان کافر و افراد بی ایمان اشاره می شوند. بر چه اساس و مبنایی این عنوان به آنها نسبت داده می شود؟ در مورد شیعه اسماعیلیه چطور؟ آنها که از اصول و قاعده کلی اسلام پیروی نمی کنند، اما به آنها مسلمان می گویند؟

ابتدا باید به این نکته توجه کنیم که نه شیعیان اثناعشری، دیگر فرقه های اسلامی را کافر دانسته و نه اکثریت اهل سنت، شیعیان را متهم به کفر می کنند و آنچه گاهی در این مورد شنیده می شود، نظرات افراطی گروه کوچکی چون وهابیان است که جایگاه مناسبی در میان مسلمانان، حتی اهل سنت ندارند.   شیعیان اثناعشری، چون از قدرت استدلال بالایی برخوردار بوده و اندیشمندانشان، حتی بدون استفاده از منابع شیعی و تنها با کمک منابع مورد قبول طرف مقابل، عقاید خود را اثبات کرده و تفکر مخالف را به چالش می کشند، مورد خشم و غضب برخی از افراطیون قرار گرفته و بسا متهم به کفر می شوند، اما چنین اعتماد به نفس و قدرت گفت و گوهای علمی، در دیگر گروه های شیعی، نظیر اسماعیلیه وجود نداشته و به همین دلیل، خطری از جانب آنان، افراطیون را تهدید نمی کند. به همین دلیل، حساسیت ها نسبت به آنان کم تر بوده و تلاش می شود تا با برخوردی مناسب، از جذب این اقلیت ها در اکثریت شیعه (شیعیان اثنا عشری) جلوگیری شود.