با توجه به دنیای مدرن و عصر متحول امروز، آیا دین هنوز کارکرد دارد؟ چه کار کردی دارد؟

این پرسش از دو منظر قابل پاسخ گویی است. یکی از منظر تئوریک، و دیگری از منظر عملی.   الف. به لحاظ بحث تئوریک پاسخی که ما داریم به طور خلاصه این است که انسان دارای دو بُعد است؛ یک بُعد مادی و یک بُعد معنوی. تحولاتی که در دنیا اتفاق افتاده است، بیشتر مربوط به بُعد مادی انسان بوده، و آن نیازهای معنوی انسان همان نیازهایی است که انسان قرن ها و هزاره های پیش داشته، و از آن جا که دینِ ناظر به بُعد معنوی انسان، مفاهیم خودش را عرضه می کند، در همه شرایط و در همه موقعیت ها برای انسان مفید است.   ب. اما از بُعد عملی، باید گفت: چالش مدرنیته و دین چالشی نیست که فقط اسلام با آن مواجه باشد! بلکه همه ادیان با آن مواجه اند، اما تجربه جمهوری اسلامی ایران این بوده است که ما طی سی سال یک حکومت روز آمد را بر اساس مفاهیم دینی عرضه کردیم. ما نمی گوییم این حکومت نقص ندارد، و در آن امور خلاف شرع اتفاق نمی افتد، هیچ کس چنین ادعایی ندارد. اما آنچه مطرح است، این است که اساس این حکومت و معیارهای آن بر مفاهیم دینی استوار شده است؛ یعنی ما منشأ قدرت را بر اساس مفاهیم دینی تصویر و تفسیر کردیم. در فلسفه سیاسی جمهوری اسلامی ایران، نقش مردم را بر اساس تفسیری که دین از جایگاه مردم ارائه کرده است، توضیح داده ایم.