هر سال قمری دوازده ماه است، امّا بر خلاف ماه های سال شمسی که روزهای هر ماه همیشه مشخص است، ماه های سال قمری ابتدا و انتهایش با دیدن هلال ماه فهمیده می شود و در این بخش تفاوتی بین ماه مبارک رمضان و دیگر ماه ها نیست؛ از این رو است که در روایات ما آمده: صُمْ لِلرُّؤْیَةِ وَ أَفْطِرْ لِلرُّؤْیَةِ؛ یعنی ملاک و معیار در ماه مبارک رمضان دیدن ماه برای اول ماه رمضان و دیدن ماه شوّال برای پایان ماه رمضان است نه چیز دیگر. البته احادیثی که در ارتباط با سی روزه بودن ماه رمضان وجود دارد که برخی فقهای متقدم شیعه نیز به آن فتوا داده اند، امّا به دلیل آن که این احادیث با روایات بسیار دیگری که از ارزش سندی و اعتباری بیشتری برخوردار بوده و ماه رمضان را ماهی مانند دیگر ماه ها می داند، در تعارض است، بیشتر فقها ویژگی خاصی برای ماه رمضان از این جنبه در نظر نمی گیرند.
