کمیل بن زیاد نخعی از اصحاب خاص و شیعیان راستین امیرمؤمنان و فرزندش امام حسن مجتبی (ع) به شمار می رود که دعای معروف کمیل را امام علی (ع) بر او انشاء فرموده است. این دعا را شیخ طوسی که از بزرگان عالمان شیعه است و دو کتاب از کتاب های چهارگانه معتبر فقهی شیعه از آن او است، در کتاب مصباح المتهجد[i] که از منابع معتبر و قدیمی است آن را نقل نموده و صاحب مفاتیح الجنان نیز آن را از همین کتاب نقل می کند. بنابر آنچه را که توصیه شده است، این دعا را در شب نیمه شعبان و هر جمعه برای آمرزش گناهان و ... می خوانند. گفتنی است که این دعا سرشار از مضامین بلند عرفانی و اخلاقی است و در آن چیزی که با اعتقادات دینی تمام فرق اسلامی در تضاد باشد وجود ندارد، تا به دنبال تأیید برای آن باشیم. به همین دلیل حتی وهابی های عربستان که در این گونه مسائل بسیار سخت گیرند، مانع برگزاری علنی این دعا نمی شوند. بنابراین از نگاه ما این دعا معتبر است و خواندن آن را توصیه می کنیم.
[i] طوسی، محمد بن حسن، مصباح المتهجد، ص 844، مؤسسه فقه الشیعه، بیروت، 1411ق؛ سید بن طاوس، اقبال الاعمال، ص 706، دار الکتب الاسلامیة، تهران، 1367ش.
