شرح پرسش:
امیر المومنین (ع) در دعای کمیل به چه گناه ها اشاره می کند؟ اَللّهُمَّ اغْفِرْ لِیَ الذُّنُوبَ الَّتی تَهْتِکُ الْعِصَمَ؛ اَللّهُمَّ اغْفِرْ لِیَ الذُّنُوبَ الَّتی تُنْزِلُ النِّقَمَ؛ اَللّهُمَّ اغْفِرْ لِیَ الذُّنُوبَ الَّتی تُغَیِّرُ النِّعَمَ؛ اَللّهُمَّ اغْفِرْ لیَ الذُّنُوبَ الَّتی تَحْبِسُ الدُّعاَّءَ؛ اَللّهُمَّ اغْفِرْ لیَ الذُّنُوبَ الَّتی تَقطَعُ الرَّجاءَ؛ اَللّهُمَّ اغْفِرْ لِیَ الذُّنُوبَ الَّتی تُنْزِلُ الْبَلاَّءَ.
پاسخ اجمالی:
به طور کلی هر گناهی سبب می شود که پرده های عصمت انسان دریده شود؛ هر گناهی می تواند موجب نزول بلا، عدم استجابت دعا، گرفتن رزق و روزی و برکت از زندگی انسان و... شود. اصولاً این خاصیت و اثر طبیعی گناه است. این چیزی است که در منابع دینی ما به آن اشاره شده است. اما در تعدادی از روایات، به آثار و پیامدهای برخی از گناهان به صورت خاص اشاره شده است؛ مانند: ظلم به مردم، ترک کارهای نیک و احسان نسبت به دیگران، کفر نعمت و ترک شکر و سپاس، که موجب تغییر نعمت می شوند. گناهانی که عذاب می‌آورند؛ نظیر ظلمی که ظالم نسبت به آن شناخت داشته باشد، تجاوز و تعدی به مردم و ریشخند کردن آنها. گناهانی که روزی انسان را می گیرند؛ چون اظهار فقر، خوابیدن در هنگام نماز عشاء به گونه ای که نماز قضا شود. گناهانی که پرده‌ها را پاره می کنند؛ مثل خوردن شراب، بازی کردن قمار، شوخی و مزاح با مردم، سخنان لغو و بی‌فایده، عیب جویی از مردم و همنشینی با مردان آلوده. گناهانی که موجب نازل شدن عذاب می گردند؛ کمک نکردن به ستم دیدگان، نرسیدن به حال محرومان و ترک امر به معروف و نهی از منکر می باشد. بنابراین، استغفار امام علی (ع) از هر گناهی به طور کلی است، نه گناهان خاص.
پاسخ تفصیلی:
در پاسخ به این پرسش باید گفت؛ اساساً هر گناهی به طور کلی سبب می شود که پرده های عصمت انسان دریده شود؛ هر گناهی می تواند موجب نزول بلا، عدم استجابت دعا، گرفتن رزق و روزی و برکت از زندگی انسان و... شود. اصولاً این خاصیت و اثر طبیعی گناه است. این چیزی است که در منابع دینی ما به آن اشاره شده است. در احادیث آمده است که خداوند می فرماید: "گاهی بنده از من حاجتی می‌طلبد و من آن را اجابت می کنم، ولی او گناه می‌کند، من هم به فرشتگان می‌گویم: این بنده به وسیله گناه، خود را در معرض خشم من قرار داد، و خود را مستحقّ محرومیت از نعمت من کرد، پس از این به خواسته خود نزد من نایل نخواهد شد، مگر به بندگیم گردن نهد".[1] همچنین امام علی (ع) فرمود: "سوگند به خدا هیچ نعمتی از مردمی گرفته نمی‌شود، مگر به علت گناه آنها".[2]
در چند جمله نخست از دعای کمیل، پیشوای پارسایان (ع) شاید به همین مسئله نظر داشته باشد، و با تکرار این جملات می خواهد بگوید خدایا، هر گناهی که موجبات دریدن پرده عصمت، نزول بلا، عدم استجابت دعا و... می شود را، بر من ببخش، چنان که در انتهای این جملات می فرماید: هر جرم و گناهی که مرتکب شدم و هر خطا و اشتباهی را که از من سرزد، بر من عفو کن.
ارتباط بلاها و مصیبت ها با گناه و معصیت، به گونه ای است که قرآن کریم هر پیشامدی را که برای انسان رخ دهد بر اثر گناه دانسته، می فرماید: "ر چه بلا و مصیبت که به شما برسد، به خاطر اعمالی است که انجام داده اید و بسیاری از آنها را نیز خداوند عفو می کند".[3]
بنابراین، از مجموع آموزه های دینی اعم از آیات و روایات استفاده می شود که گناه، نقش مهم و مؤثری در نزول بلا دارد به عنوان نمونه، امام صادق (ع) فرمود: "زندگی موجودات دریا بر اثر باران است، هنگامی که باران نبارد، هم خشکی ها و هم دریاها به فساد و نابودی کشیده می شوند، و این هنگامی است که گناهان فراوان شود".[4]
اینها نمونه هایی از روایاتی بود که به صورت کلی به بیان عواقب گناه می پردازد، اما در تعدادی از روایات، به آثار و پیامدهای برخی از گناهان به صورت خاص اشاره شده است که در این فرصت به یک نمونه از آنها اشاره می شود.
ابو خالد کابلی می گوید: از امام سجاد (ع) شنیدم، فرمودند: گناهانی که موجب تغییر نعمت می شوند عبارت اند از: ظلم به مردم، ترک کارهای نیک و احسان به مردم، کفر نعمت و ترک شکر و سپاس. خداوند متعال می فرماید: "إِنَّ اللَّهَ لا یغَیرُ ما بِقَوْمٍ حَتَّی یغَیرُوا ما بِأَنْفُسِهِمْ"؛[5] پروردگار چیزی از قومی نمی گیرد، مگر این که آنها خود اوضاع و احوال خود را تغییر دهند. ... و گناهانی که عذاب می‌آورند عبارت اند از: ظلمی که ظالم نسبت به آن شناخت داشته باشد، و تجاوز و تعدی به مردم و ریشخند کردن آنها. گناهانی که روزی انسان را می گیرند؛ اظهار فقر، خوابیدن در هنگام نماز عشاء به گونه ای که نماز قضا شود، همچنین است نماز صبح، و کوچک شمردن نعمت ها و شکایت از خدا. اما گناهانی که پرده‌ها را پاره می کنند عبارت اند از: خوردن شراب، بازی کردن قمار، شوخی و مزاح با مردم، سخنان لغو و بی‌فایده، عیب جویی از مردم و همنشینی با مردان آلوده. گناهانی که موجب نازل شدن عذاب می گردند؛ کمک نکردن به ستم دیدگان، نرسیدن به حال محرومان و ترک امر به معروف و نهی از منکر می باشد. گناهانی که موجب می‌شود که دشمنان بر انسان تسلط یابند، عبارت اند از: ظلم آشکار، گناه علنی، ارتکاب محرمات، نافرمانی از نیکان و متابعت از اشرار. گناهانی که آدمیان را زود هلاک می کنند عبارت اند از: قطع رحم، سوگند دروغ، گفتن سخنان غیر واقع، زنا، سد راه مسلمانان و ادعای امامت بدون لیاقت و شایستگی. گناهانی که امیدها را قطع می کنند عبارت اند از: ناامیدی از رحمت خداوند، یأس از درگاه خدا، اطمینان و اعتماد به غیر خدا و تکذیب وعده های خداوند. ... گناهانی که مانع قبولی دعا می شوند عبارت اند از: سوء نیت، خبث باطن، نفاق با برادران، اجابت نکردن دیگران، تأخیر نمازهای واجب تا آن گاه که وقتش بگذرد، نیکی نکردن در راه خداوند، ندادن صدقه و ترک احسان، زبان به فحش و ناسزا گشودن. و... .[6]
گفتنی است که هریک از اینها ممکن است موارد بیش از این برایشان باشد که به جهت اختصار به همین مقدار اشاره شد، همان گونه که از روایات برمی آید، دلایل عدم استجابت دعا را حدود سی عامل تشکیل می‌دهد و اسباب آن در مواردی؛ چون لقمه حرام، غیبت، حسادت، عجب و خود بزرگ بینی، قساوت قلب، ریا و ... می تواند باشد.
پی نوشتها:
[1] دیلمی، حسن، إرشاد القلوب إلی الصواب، ج 1، ص 150، شریف رضی، قم، چاپ اول، 1412ق.
[2] همان.
[3] شوری، 30.
[4] مجلسی، محمد باقر، بحار الانوار، ج 70، ص 349، مؤسسة الوفاء، بیروت، 1409ق.
[5] رعد،11.
[6] ر. ک: حر عاملی، وسائل‌الشیعة، ج 16، ص 282- 283، آل البیت، قم، 1409ق.
منبع: www.islamquest.net
