یادآور می شویم که نافله نماز ظهر پیش از نماز ظهر خوانده می‌شود (نه قبل از اذان ظهر) و وقت آن از اول ظهر (موقع اذان) تا زمانی است که سایه شاخص که بعد از ظهر پیدا می‌شود، به اندازه دو هفتم آن شود، مثلًا اگر طول شاخص هفت وجب باشد، هر وقت مقدار سایه‌ای که بعد از ظهر پیدا می‌شود به دو وجب رسید، آخر وقت نافله ظهر است. [1] توضیح این که: گفته اند طول قامت انسان طبیعی، هفت قدم است، اگر شاخص را به ارتفاع چنین انسانی قرار دهیم، بعد از آن که سایه شاخص در وقت زوال به کمترین اندازه خود رسید، شروع به زیاد شدن می کند، هر گاه سایه به دو قدمی رسید، پایان وقت نافله ظهر است، و در چهار قدمی، پایان وقت فضیلت ظهر و نافله عصر است. اما ساعات این قدم ها بسته به فصول سال و نیز مکان های جغرافیایی مختلف قابل تغییر است؛ به عنوان مثال در اول فروردین به افق اصفهان، وقتی سایه به دو قدم رسید، اگر شاخص، انسان باشد، یک ساعت و پنجاه و هفت دقیقه . و اگر به چهار قدم برسد، دو ساعت و چهل و سه دقیقه، زمان می برد. اما در وسط فروردین، اگر به دو قدم برسد، یک ساعت و پنجاه و هفت دقیقه زمان می برد و در چهار قدم؛ دو ساعت و پنجاه و هفت دقیقه زمان می برد. [2] این سؤال، پاسخ تفصیلی ندارد.
[1] با استفاده از سؤال 5217 (سایت: 5620) . [2] برای تعیین ساعات ر،ک: کرمانشاهی، محمد علی، مقامع الفضل، ج 2، ص 280، مؤسسة وحید بهبهانی، 1421ق؛ با استفاده از پاسخ 13008 (سایت: 12739) .
