با بررسی روایات مربوط به اعمالی که در باره فضیلت مسجد کوفه و سهله، رسیده است، روشن می شود که دستوری از ائمه (ع) وارد نشده که تمام اعمال این مساجد به صورت یک جا انجام شود، بلکه به یک صحابی یک دعا و نماز را آموزش داده و به صحابی دیگر دعا و نماز دیگر، بر این اساس نیازی نیست که زائران را وادار و یا تشویق به انجام تمام اعمال آن مساجد کنیم. در ضمن با مراجعه به آموزه های دینی در می یابیم که عبادات مستحبی را نباید بر نفس تحمیل کرد؛ زیرا بهره کامل از آن گرفته نمی شود، و چه بسا گاهی نتیجه معکوس می دهد و حال عبادت و راز و نیاز را از انسان می گیرد؛ از این رو برای استفاده کامل از برنامه های عبادی جمعی، توجه به به توانایی و ظرفیت افراد، به ویژه سالخوردگان و زنان و اطفال ضروری است. همچنین باید در نظر داشت که انجام عبادت در یک مکان خاص گاهی دارای یک ویژگی می باشد. بنابر این نمی توان به دلخواه آن را تغییر داد. البته، گفتنی است که هر راز و نیازی با خدا ارزشمند بوده و از پاداش برخوردار خواهد بود.
با سلام و تشکر از زحمات شما. اخیراً مشاهده می شود در مسجد کوفه و سهله مدیران کاروان ها و روحانیون در یک مقام می نشینند و تمام اعمال مقام های دیگر مسجد را در یک مقام انجام می دهند. سؤال من این است که آیا با این کار اجر ثواب کامل را دارد یا خیر؟ و آیا این عمل صحیح است یا خیر؟
با بررسی روایات مربوط به اعمالی که در باره فضیلت مسجد کوفه و سهله، رسیده است، روشن می شود که دستوری از ائمه (ع) وارد نشده که تمام اعمال این مساجد به صورت یک جا انجام شود، بلکه به یک صحابی یک دعا و نماز را آموزش داده و به صحابی دیگر دعا و نماز دیگر، بر این اساس نیازی نیست که زائران را وادار و یا تشویق به انجام تمام اعمال آن مساجد کنیم. در ضمن با مراجعه به آموزه های دینی در می یابیم که عبادات مستحبی را نباید بر نفس تحمیل کرد؛ زیرا بهره کامل از آن گرفته نمی شود، و چه بسا گاهی نتیجه معکوس می دهد و حال عبادت و راز و نیاز را از انسان می گیرد؛ از این رو برای استفاده کامل از برنامه های عبادی جمعی، توجه به به توانایی و ظرفیت افراد، به ویژه سالخوردگان و زنان و اطفال ضروری است. همچنین باید در نظر داشت که انجام عبادت در یک مکان خاص گاهی دارای یک ویژگی می باشد. بنابر این نمی توان به دلخواه آن را تغییر داد. البته، گفتنی است که هر راز و نیازی با خدا ارزشمند بوده و از پاداش برخوردار خواهد بود.
- [سایر] با سلام؛ پیش از همه چیز از زحمات بی دریغ شما و کمک به مردم تشکر می کنم و امیدوارم در پیشگاه حق رستگار شوید. یک سوال در مورد طهارت داشتم . می خواستم اگر ممکن است روش صحیح طهارت در دستشویی و طریقه شستن الت و مقعد را بگویید. و در مورد اینکه آبی که در هنگام شستن ترشح می شود به لباس و بدن بگویید حکمش چیست و باید چه کار کنم که در طهارت بدنم نجس نشود؟ اصلا اگه ممکن است کامل و بدون حاشیه جواب بدهید. بازم از لطفتان ممنون.
- [سایر] با سلام و خسته نباشید حدیثی را به روایت زیر در چند سایت به نقل از کتاب "أنوار المشعشعین"دیدم. به شدت علاقه مند به دانستن کل متن آن از آغاز تا پایان هستم در صورتی که هیچ دسترسی به کتاب مورد اشاره ندارم. لطفا در صورت امکان اصل کامل آن را در اختیار بنده قرار دهید. این حدیث از امیر مؤمنان (ع) بوده، که فرازهایی از آن عبارت است از: در کتاب خلاصة البلدان از کتاب مونس الحزین - از تصنیفات شیخ صدوق - با سند صحیح و معتبر، از امیر مؤمنان(ع) روایت کرده که خطاب به حذیفه فرمود: ای پسر یمانی! در اوّل ظهور، خروج نماید قائم آل محمّد (ع) از شهری که آن را قم گویند و مردم را دعوت به حق میکند، همه خلائق از شرق و غرب، به آن شهر روی آورند و اسلام، تازه شود. ای پسر یمانی! این زمین، مقدّس است، از همهی لوثها، پاک است. عمارت آن، هفت فرسنگ در هشت فرسنگ باشد. رایت وی بر این کوه سفید بزنند(اخیرا مشاهده می شود که برخی "کوه خضر" واقع در شهر قم را مصداق این کوه سفید می پندارند)، به نزد دهی کهن، که در جنب مسجد است، و قصری کهن - که قصر مجوس است - و آن را جمکران خوانند. از زیر یک مناره آن مسجد بیرون آید، نزدیک آن جا که آتشخانه گبران بوده ... از این حدیث شریف، استفاده میشود به طوری که مسجد سهله در دوران ظهور حضرت بقیّةاللَّه(عج)، پایگاه آن حضرت خواهد بود، مسجد مقدّس جمکران نیز در عصر ظهور، جایگاه خاصّی دارد و پایگاه دیگری برای آن حضرت است. مرحوم کاتوزیان، پس از نقل متن کامل حدیث، به شرح و تفسیر آن پرداخته، در باره کوه سفید و قصر مجوس و دیگر تعبیرهایی که در حدیث شریف آمده و ما به جهت اختصار نیاوردیم، به تفصیل، سخن گفته است. خوانندگان گرامی، توجّه دارند که احادیث ملاحم، چندان نیازی به تحقیق در سند ندارند؛ زیرا، جز معصومان علیهم السلام که با سرچشمه وحی مربوط بودند، شخص دیگری نمیتوانست خبری بگوید که صدها سال بعد تحقّق پیدا کند. روزی که امیرمؤمنان(ع) به حذیفه از مسجد جمکران خبر میداد، در سرزمین حجاز و عراق، کمتر کسی نام قم را شنیده بود، لذا میبینیم که در احادیث فراوانی، به هنگام بحث از قم، به "در نزدیکی ری" تعبیر شده تا به این وسیله، موقعیّت جغرافیایی شهر قم، برای اصحاب ائمّه (ع) روشن گردد. از این رهگذر، احتمال نمیرود که احدی از مردم حجاز، نام جمکران را به عنوان یکی از دهات قم شنیده باشد. سپاس مهدی
- [سایر] با سلام و عرض ارادت و احترام؛ ما میدانیم که شبهای قدر و احیای آن، بسیار مهم و با عظمت است. در برگزاری مراسم شبهای قدر در مساجد، شاهد دو نوع تفکر متفاوت از سوی مسئولان برگزار کننده مراسم و بعضاً مردم هستیم که در ذیل آمده است: 1. گروهی میگویند: مراسم شب قدر، نباید طولانی شود و نباید مردم را خسته کرد، باید کل مراسم، حداکثر در مدت 3 ساعت مثلاً از 11 تا 2 شب برگزار شود و دعای جوشن کبیر و قرآن به سر، سریع خوانده شود و مداحان و سخنرانان، نباید با خواندن مطالب اضافی و روضه خوانی زیاد و آهسته خواندن، مردم را خسته کنند. 2. دسته دوم میگویند: شب قدر، یک شب استثنایی است و باید آنرا بزرگ داشت. ما اگر مراسم را زود به پایان ببریم، مردم به خانه خود میروند و ممکن است که بقیه شب را تا صبح بخوابند و ثواب عظیم آنرا از دست بدهند. پس همانگونه که حضرت زهرا(س) در این شب مقدس، به صورت فرزندان خود، آب میریخت که نخوابند، ما هم با طولانی کردن زمان مراسمات، باید عموم مردم را در مسجد و مراسم نگهداریم و در این مورد، هر چند مردم خسته شوند و یا حتی در دلشان اعتراض کنند، اما در روز قیامت، همه ممنون ما خواهند بود که سبب خیر آنها شدهایم؛ لذا این دسته، معتقد به آرام و آهسته خواندن دعا و روضه خوانیهای زیاد در مراسم هستند. لطفا بفرمایید که حضرتعالی با کدام نوع تفکر موافق هستید و کدامیک را صحیح میدانید که به وسیله آن و با رعایت آن، به آنچه خداوند متعال راضی است برسیم. با تشکر