بیماری
مقابل سلامت و تندرستی را بیماری گویند. از آن در بابهای طهارت، صلات، زکات، صوم، اعتکاف، حج، جهاد، حجر، ضمان، وصیّت، نکاح، طلاق، اطعمه و اشربه، ارث، حدود، قصاص و دیات سخن رفته است.
با سلام اگر زن و مردی به علت بیماری یا مسافرت مجاز به گرفتن روزه نباشند می توانند در طول روز از یک دیگر لذت ببرند (جماع ، تفخیذ ، ...) یا باید خود را مانند روزه دار نشان دهند و این عمل مانند تظاهر به روزه خواری است؟
آمیزش، یکی از مبطلات روزه می باشد که انجام آن در روزهای رمضان، برای زن و شوهری که به دلیل عذری روزه نیستند، اشکالی نخواهد داشت. و چون این عمل در ملأ عام انجام نمی شود تظاهر به روزه خواری نیز نخواهد بود. البته گفتنی است، مسافر و کسی که از روزه گرفتن عذر دارد، مکروه است در روز ماه رمضان جماع نماید و در خوردن و آشامیدن کاملًا خود را سیر کند.[1] این سؤال، پاسخ تفصیلی ندارد. [1] . توضیح المسائل (المحشی للإمام الخمینی)، ج‏1، ص 955، م 1724.
آمیزش، یکی از مبطلات روزه می باشد که انجام آن در روزهای رمضان، برای زن و شوهری که به دلیل عذری روزه نیستند، اشکالی نخواهد داشت. و چون این عمل در ملأ عام انجام نمی شود تظاهر به روزه خواری نیز نخواهد بود. البته گفتنی است، مسافر و کسی که از روزه گرفتن عذر دارد، مکروه است در روز ماه رمضان جماع نماید و در خوردن و آشامیدن کاملًا خود را سیر کند.[1] این سؤال، پاسخ تفصیلی ندارد. [1] . توضیح المسائل (المحشی للإمام الخمینی)، ج‏1، ص 955، م 1724.
عنوان سوال:
با سلام اگر زن و مردی به علت بیماری یا مسافرت مجاز به گرفتن روزه نباشند می توانند در طول روز از یک دیگر لذت ببرند (جماع ، تفخیذ ، ...) یا باید خود را مانند روزه دار نشان دهند و این عمل مانند تظاهر به روزه خواری است؟
پاسخ:
آمیزش، یکی از مبطلات روزه می باشد که انجام آن در روزهای رمضان، برای زن و شوهری که به دلیل عذری روزه نیستند، اشکالی نخواهد داشت. و چون این عمل در ملأ عام انجام نمی شود تظاهر به روزه خواری نیز نخواهد بود. البته گفتنی است، مسافر و کسی که از روزه گرفتن عذر دارد، مکروه است در روز ماه رمضان جماع نماید و در خوردن و آشامیدن کاملًا خود را سیر کند.[1] این سؤال، پاسخ تفصیلی ندارد.
[1] . توضیح المسائل (المحشی للإمام الخمینی)، ج1، ص 955، م 1724.
- [آیت الله خوئی] اگر مردی به واسطه عذری روزه نبود و زن روزهدار خود را مجبور کرد به جماع اگر زن در بین راضی شد باز هم کفاره بر زن نیست.
- [آیت الله مظاهری] مردی که به هر علتی مثل مرض، روزه نمیگیرد، اگر همسر روزهدار خود را مجبور به جماع نماید، روزه زن باطل است؟ و آیا کفاره دارد یا نه؟ کفاره آن به عهده چه کسی است (زن یا مرد)؟
- [آیت الله مکارم شیرازی] اگر زن و مردی با هم متعه کنند و بعد از نزدیکی مرد بذل مدت نماید یا مدت صیغه تمام گردد و بعد از چند روز و در طول عدّه زن، مرد به متعه خود رجوع نماید و دوباره زن را متعه نماید و در طول مدت صیغه ی جدید، نزدیکی صورت نگیرد و زن سه بار یا بیشتر عادت ماهانه ببیند، اگر مرد مجدداً بذل مدت نماید با توجه به اینکه نزدیکی صورت نگرفته آیا باز هم زن بعد از بذل مدت باید عدّه نگه دارد؟
- [آیت الله اردبیلی] بیماری زن باردار یا شیرده، سه سال پشت سر هم طول کشیده و در این مدت، روزه نگرفته و اکنون شفا یافته است. آیا قضای روزهها بر او واجب است یا دادن کفّاره کافی است؟
- [سایر] با سلام. اگر مردی با زنی صیغه باشد، اما تاریخ و زمان پایان محرمیت را فراموش کرده و تماس بدنی با زن بر قرار کند حکمش چیست؟ اگر هر دو، روزه باشند، آیا روزهی آنها باطل است؟
- [سایر] با سلام وخسته نباشید . اقای دکتر من مدت 3 سال است که از همسرم به دلیل بد بینی جدا شده ام دو فرزند دارم که با من زندگی می‌کنند . علیرغم گذشت 3 سال از جدایی هنوز با خودم در گیر هستم شاید به دلیل اینکه هنوز به همسرم علاقمندم . با وجود اینکه سعی میکنم کارهای اورا به یاد بیاورم تا تنفر باعث فراموشیم شود ولی همچنان نمیتوانم هیچ مردی راجایگزین او کنم . به تازگی اقوام اورا با خانمی دیده اند . ایا اگر اوبه بیماری بدبینی دچار بود میتوانست با زن دیگری باشد ؟. ایا تمام مدت برای من فیلم بازی میکرد تا مرا از
- [سایر] به نام خدا سلام من خیلی وقته دچار تکرر ادرار شدم چندین بار به دکتر مراجعه کردم ولی میگویند مشکلی ندارم این بیماری باعث مبتلا شدن من به وسواس در طهارت شده و من از این بابت خیلی نگرانم در واقع لذت زیارت کردن, عبادت و .. رو از من گرفته مثلا واسه زیارت نمیتونم به طور طولانی وضوم رو نگه دارم همیشه نگران اینم که اگه یه روزی خدا قسمت کرد خواستم برم مکه اونوقت چه کنم یا وقتی ازدواج کردم و میخواستیم بریم مسافرت چی ؟؟؟ اونوقت همش باید به فکر طهارت و وضو باشم... خیلی دلگیرم تو رو خدا بگید چیکار کنم یه مدت هم دچار وسواس تو نماز و وضو شده بودم که به لطف خدا برطرف شد ولی چون این مسئله خوب نشده یه جورایی اعتقادم به اجابت دعا ضعیف شده همش میگم آخه چرا این مسئله واسه من پیش اومده... حتی توی اکثر خوابام هم به این موضوع شک در طهارتم اشاره میشه آیا درمانی واسه تکرر ادرار هست؟ چطور میتونم ا ز شر وسواس و تکرر ادرار خلاص بشم؟
- [سایر] سلام در یک تالار گفتمان مجازی اهل تسنع مطالعه کردم که نوشته بود بنا به دستور قرآن رابطه جنسی با کنیز حلال و مجاز است. می خواستم بدانم روی چه حسابی این دو باهم محرم اند ؟ جالبش اینجاست که گفته بودند این عقیده اهل سنت نیست، نص قرآن است. می توانید به ابتدای سوره مومنون یا صفحه دوم از سوره معارج مراجعه کرده و ترجمه آیات را مطالعه کنید. و منابعی برای اثبات دلیل خود قرار داده بودند که : إِلَّا عَلَی أَزْوَاجِهِمْ أَوْ مَا مَلَکَتْ أَیْمَانُهُمْ فَإِنَّهُمْ غَیْرُ مَلُومِینَ [المؤمنون: 6] و [المعارج: 30] یعنی: ( مگر در مورد همسرانشان یا کنیزانی که به دست آوردهاند که در این صورت بر آنان نکوهشی نیست.) منظور از "ملک یمین": آنان برده های مورد تملک صاحبانشان هستند، چه مرد و چه زن. همچنین منظور از فرمایش باری تعالی که می فرماید: (أَوْ مَا مَلَکَتْ أَیْمَانُهُمْ) برده های "زن" می باشد، کنیزهایی که آقای آنان این حق را دارند که بدون عقد ازدواج، وجود شاهد و مهریه با آنان آمیزش نمایند و همسر به حساب نمی آیند و اگر با آن ها جماع انجام شود "سریه" نامیده می شوند.
- [سایر] با عرض سلام و خسته نباشید در رابطه با روابط زوجین با یکدیگر شوهرم دارای مدرک سیکل و تا به الان بیکار می باشد. علاقه ی زیادی بعد از گذشت 10 سال از ازدواج نسبت به هم نداریم. او خود مشغول انجام وظایف خود در بیرون از خانه است و به هیچ کدام از اعضای خانواده و حالا که دارای 3 فرزند بزرگ هستیم که خدا را شکرگذاریم اعتمادی ندارد. از کارها و اعمال خود در بیرون و اوقاتی را که در بیرون با دوستان خود می گذراند به ما هیچ اطلاعی نمی دهد. گاهی اوقات شب ها دیر به منزل می آید و زمانی را هم که با هم به تفریح و گردش در بیرون از خانه می گذرانیم و با دوستان و آشنایان هستیم هیچ ابراز علاقه ای نسبت به من ندارد و کانون گرمی با دوستان فامیل و غریبه می گیرد. ما اعضای خانواده هیچ وقتی را برای خود نداریم. یعنی اجازه بیرون رفتن یا با کسی به بیرون از خانه رفتن یا با کسی در بیرون که به ما نزدیک است را نداریم. چه من و چه بچه هایم اصلا اجازه نداریم کارهایمان را بدون اجازه سرپرست خانواده انجام دهیم. زمانی را هم برای خنده و ابراز علاقه نسبت به هم نداریم. او به ظاهر ادعا می کند که تمام هستی او خانواده اش است ولی ما اصلا این ادعا را از دید خودمان قبول نداریم. من احساس می کنم که در صورت نبود ما و دوری ما از پدر خانواده او رابطه ای با سایرین و جنس مخالف دارد که اصلا تن به این گفته ها در نمی دهد. ولی من و 3 فرزندم که می توانند روی پای خودشان بایستند مدارک جزئی از آثار او که در خانه و در جاهای مختلف دیگر بر جای مانده پیدا کرده ایم اما جرئت آن را نداریم که پیش قدم شویم و پدر خانواده را محکوم کنیم. هیچگونه اجازه ای هم نداریم که با مشاوره خانواده ای صحبت کنیم. در کل مردی خانواده دوست و خونسرد است و همسر و فرزندانش را دوست دارد و می خواهد به هر طریقی که شده آسایش خانواده را به ارمغان بیاورد اما ما باور نداریم و با خود می گوییم شاید بعد از آسایش و رفاه ما از دید ما پنهانی کاری انجام دهد یا با کسی رابطه ای بیاندازد. در محیط گرم فامیل که همه اعضای فامیل هستند خود را خیلی گرم با دیگر اعضای فامیل به خصوص زن های فامیل می گیرد و من هم از بایت این موضوع خیلی عصبی می شوم ولی کم محلی می کنم و خودم را آرام می کنم. در حدود 2 سال پیش به علت همین ماجراها بیماری اعصاب پیدا کردم که هیچ علاجی نداشت اما با دعا و دکتر و به شکر خدا حالم خوب شد و تا به الان اثری از آن بیماری بر جای نمانده. در واقع می خواهم بدانم که من باید اخلاقم را تغییر دهم یا او؟؟؟ اگر باید تغییراتی در روابطمان ایجاد کنیم چه کسی باید رفتارش را عوض کند و چگونه و با انجام چه کارهایی؟ که مطمئنا او رفتارش را تغییر نخواهد داد و این منم که باید روابطمان را مستحکم کنم اما نمی دانم چگونه؟ لطفا مرا راهنمایی کنید. با سپاس فراوان.
- [سایر] با سلام من 19 سالمه و برای اولین بارعاشق شدم من در دانشگاه عاشق همکلاسیم شدم که اون هم همسن منه چون تا حالا عشق رو تجربه نکرده بودم متوجه احساسم نشده بودم و سعی کردم اونو فراموش کنم اما یکسال گذشت و من نتونستم این کار رو بکنم تا این که این مسئله رو با همکلاس پسر کلاسمون(دوست صمیمیم) در میون گذاشتم من خیلی خجالتی بودم و گفتم نمبتونم رودرو برم جلو و ازش خواستگاری گنم دوستمم سعی کرد شمارشو بگیره تا تلفنی بهش بگم که دوسش دارم اما به هر دری زد نشد دیگه داشتم نا امید میشدم و از خدا خواستم که به یاری من برسه تا اینکه دوستم مشکل منو به یکی از همکلاسی های دختر کلاس گفت و اونم رفت با دختری که من دوسش دارم صحبت کرد و گفت که فلانی بهت علاقه مند شده و اومد بهم گفت که اون فقط لبخند زده وهیچی نگفته که منو دوست داره یا نه(اینو فهمیدم که شاید اون با این لبخند بهم علاقه داره) بنابراین خودم دل به دریا زدم و رفتم جلو وازش خواستگاری کردم اون اول به من گفت دوسم داره وبه چشم برادر بهم نگاه میکنه منم بهش گفتم هیچ وقت به یه پسر نگو به چشم برادر تو رو نگاه میکنم بدجور اذیت میشه اون گفت نمیخواد با هیچ پسری دوست بشه چون این کار آخر عاقبت نداره و منم درجا بهش گفتم اصلا قصد دوستی با شما رو ندارم و واقعا هم نداشتم من بهش گفتم شما که بلاخره باید ازدواج کنی خوب چرا نمیخوای با کسی که دوستون داره ازدواج کنی اون گفت الان قصد ازدواج نداره و هر وقت وقتش که بشه میاد و به من میگه و اینم بگم که این خانوم تو کلاس تا حالا با هیچ پسری حرف نزده ودر طول این مدت تنها پسری که باهاش حرف زده من بودم حتی منم صحبتو شروع نکرده بودم باهاش خودش باهام حرف زده بود و درباره مسائل درسی باهم صحبت کرده بودیم حالا سوال من اینه اگه این خانوم مثلا یه دو سه سال دیگه بیاد به من بگه که آمادگی ازدواج دارم منی که کار فعلا ندارم و مادرم هم همیشه میگه تو تا 25 سالت نشه برات زن نمیگیرم چی باید جوابش بگم من واقعا دوسش دارم و نمیخوام از دستش بدم میترسم اگه بهش بگم که آمادگی ازدواج ندارم و مجبوریم صبر کنیم دیگه فراموشم کنه و با یکی دیگه ازدواج کنه لطفا کمکم کنید بذارید اینا رو هم بگم من یه آدمی هستم که نماز میخونم و روزه هامم میگیرم اونم همین و با حجابه و در کل بگم از نظر دینی و مذهبی و فرهنگی به هم میخوریم
- [آیت الله اردبیلی] کسی که به واسطه مسافرت یا بیماری روزه نمیگیرد، نمیتواند زن روزهدار خود را مجبور به جماع کند و اگر او را مجبور نماید، بنابر احتیاط باید کفّاره او را بدهد.
- [آیت الله مکارم شیرازی] هرگاه کسی به واسطه مسافرت یا بیماری روزه نگیرد نمی تواند همسر خود را مجبور به جماع نماید و اگر او را مجبور کند گناه کرده، ولی لازم نیست کفاره او را هم بدهد.
- [آیت الله سبحانی] کسی که به واسطه مسافرت یا مرض روزه نمی گیرد، نمی تواند زن روزه دار خود را مجبور به جماع کند، ولی اگر او را مجبور نماید، بنابر احتیاط کفاره زن را بدهد.
- [آیت الله سیستانی] کسی که بواسطه مسافرت یا مرض روزه نمیگیرد ، نمیتواند زن روزهدار را مجبور به جماع کند ، ولی اگر او را مجبور نماید ، کفاره بر مرد نیز واجب نیست .
- [آیت الله صافی گلپایگانی] . کسی که به واسطه مسافرت یا مرض روزه نمی گیرد، نمی تواند زن روزه دار خود را مجبور به جماع کند. ولی اگر او را مجبور نماید، کفاره بر مرد واجب نیست.
- [آیت الله فاضل لنکرانی] کسی که بواسطه مسافرت یا مرض روزه نمی گیرد، نمی تواند زن روزه دار خود را مجبور به جماع نماید، ولی اگر مجبور کند، کفّاره بر او واجب نیست.
- [آیت الله نوری همدانی] کسی که به واسطة مسافرت یا مرض روزه نمی گیرد ، نمی تواند زن روزه دار خود را مجبور به جماع کند ، ولی اگر او را مجبور نماید کفاره بر مرد نیز واجب نیست .
- [آیت الله وحید خراسانی] کسی که به واسطه مسافرت یا مرض روزه نمی گیرد نمی تواند زن روزه دار خود را بر جماع اکراه نماید ولی اگر او را اکراه کرد کفاره بر مرد واجب نیست
- [آیت الله میرزا جواد تبریزی] کسی که به واسطه مسافرت یا مرض روزه نمی گیرد؛ نمی تواند زن روزه دار خود را اکراه به جماع کند؛ ولی اگر او را اکراه نماید؛ کفاره بر مرد نیز واجب نیست.
- [امام خمینی] کسی که به واسطه مسافرت یا مرض روزه نمی گیرد، نمی تواند زن روزه دار خود را مجبور به جماع کند، ولی اگر او را مجبور نماید، بنابر احتیاط باید کفاره اش را بدهد.