در ماه رجب سال 60 هجری بود که معاویه از دنیا رفت و یزید به جای او نشست.[1] چند روز پس از این که یزید دستور داد تا از امام حسین(ع) بیعت بگیرند، ایشان از مدینه خارج شده و به سمت مکه به راه افتاد. زمان خروج امام(ع) از مدینه را شب یک شنبه، دو روز مانده به پایان ماه رجب گفته‌اند.[2] پس از گذشت حدود پنج روز، امام حسین(ع) شب جمعه، روز سوم ماه شعبان وارد شهر مکه شدند.[3] ایشان ماه‌های شعبان، رمضان، شوّال و ذی القعده را در مکه سپری کرده[4] و پس از گذشت هشت روز از ماه ذی الحجه، در روز ترویه (یک روز قبل از شروع ایام و مناسک حج و رفتن حجاج به عرفات) از مکه خارج شدند. همان روز در کوفه مسلم به شهادت رسید.[5] البته برخی نیز گفته‌اند که امام در روز سه شنبه، سوم ذی الحجه از مکه خارج شدند.[6] با توجه به تاریخ‌های ذکر شده، امام حسین(ع) حدود چهار ماه و شاید چند روز (حدود پنج روز) بیشتر از چهار ماه در مکه حضور داشتند و برای این‌که حرمت حرم با کشته شدنش در آن از بین نرود،[7] مکه را ترک کرده و به دعوت مردم کوفه، به سمت این شهر روانه شد. [1] . سید بن طاوس، اللهوف فی قتلی الطفوف، ص 21، نشر جهان، تهران، چاپ اول، 1348ش. [2] . شیخ مفید، الارشاد فی معرفة حجج الله علی العباد، ج 2، ص34، کنگره شیخ مفید، قم، چاپ اول، 1413ق؛ ازدی، ابومخنف، مقتل الحسین، ص 7، مطبعة العلمیة، قم، بی‌تا. [3] . الارشاد فی معرفة حجج الله علی العباد، ج 2، ص 35. [4] . اللهوف فی قتلی الطفوف، ص 31. [5] . الارشاد فی معرفة حجج الله علی العباد، ج 2، ص 66. [6] . اللهوف فی قتلی الطفوف، ص 60. [7] . مقتل الحسین، ص 66.
