شوخی
سخن یا عملی که در مخاطب نوعی احساس دلپذیری ایجاد کند و او را بخنداند را شوخی گویند. از احکام آن در بابهای طهارت، صلات، تجارت و شهادات سخن گفتهاند.
دروغ گفتن حرام است هر چند به شوخی باشد، مگر اینکه در کلامش قرینه و علامتی باشد که نشان دهد در آنچه میگوید قصد حکایت ندارد؛ پس در صورتی که مخاطب بفهمد قصد جدّی ندارد و شوخی میکند دروغ محسوب نمیشود.[1] [1] . تبریزی، جواد، استفتاءات جدید، ج2، ص 487، قم، اول، بی تا؛ مکارم شیرازی، ناصر، استفتاءات جدید، ج3، ص 170، انتشارات مدرسه امام علی، دوم، قم، 1427ق؛ صافی گلپایگانی، لطف الله، جامع الأحکام، ج1، ص 89، انتشارات حضرت معصومه، قم، چهارم، 1417 ه ق.