امام خمینی(ره) کدام ملت را جزء بهترین ملت‌ها می‌دانند؟
امام خمینی(ره) در وصیت‌نامه الهی سیاسی خود که حاصل اندیشه‌های ناب ایشان در تمامی سال‌های زندگی‌شان است، چنین می‌نگارند: «من با جرأت مدعی هستم که ملت ایران و توده میلیونی آن در عصر حاضر بهتر از ملت حجاز در عهد رسول اللَّه(ص) و کوفه و عراق در عهد امیرالمؤمنین(ع) و حسین بن علی(ع) می‌ باشند. آن حجاز که در عهد رسول اللَّه(ص) مسلمانان نیز اطاعت از ایشان نمی‌کردند و با بهانه‌هایی به جبهه نمی‌ رفتند، که خداوند تعالی در سوره «توبه» با آیاتی آنها را توبیخ فرموده و وعده عذاب داده است[1] ؛ و آن قدر به ایشان دروغ بستند که به حسب نقل، در منبر به آنان نفرین فرمودند[2] ؛ و آن اهل عراق و کوفه که با امیرالمؤمنین آن قدر بدرفتاری کردند و از اطاعتش سرباز زدند که شکایات آن حضرت از آنان در کتب نقل و تاریخ معروف است؛ و آن مسلمانان عراق و کوفه که با سیدالشهدا(ع) آن شد که شد؛ و آنان که در شهادت دستْ آلوده نکردند، یا گریختند از معرکه و یا نشستند تا آن جنایت تاریخ واقع شد. اما امروز می‌بینیم که ملت ایران از قوای مسلح نظامی و انتظامی و سپاه و بسیج تا قوای مردمی از عشایر و داوطلبان و از قوای در جبهه‌ ها و مردم پشت جبهه‌ ها، با کمال شوق و اشتیاق چه فداکاری‌ها می‌کنند و چه حماسه‌ ها می‌آفرینند؛ و می‌بینیم که مردم محترم سراسر کشور چه کمک‌های ارزنده می‌کنند. و می‌بینیم که بازماندگان شهدا و آسیب دیدگان جنگ و متعلقان آنان با چهره‌های حماسه‌آفرین و گفتار و کرداری مشتاقانه و اطمینان‌ بخش با ما و شما روبه‌رو می‌ شوند؛ و اینها همه از عشق و علاقه و ایمان سرشار آنان است به خداوند متعال و اسلام و حیات جاویدان. در صورتی که نه در محضر مبارک رسول اکرم(ص) هستند، و نه در محضر امام معصوم(ع) و انگیزه آنان، ایمان و اطمینان به غیب است؛ و این رمز موفقیت و پیروزی در ابعاد مختلف است؛ و اسلام باید افتخار کند که چنین فرزندانی تربیت نموده، و ما همه مفتخریم که در چنین عصری و در پیشگاه چنین ملتی می‌باشیم»[3] ‏. البته این بدان معنی نیست که امام شاهد کمبودها نبوده اند، بلکه بارها ضرورت پیشرفت یک ملت مسلمان را تذکر داده‌اند و در عین حال در مورد صبر و استواری ملت چنین گوش زد نموده‌اند: «کمبود هست اما کمبودی که اینجا هست همه جای دنیا هست. با این همه فشاری که به این ملت هست و به این دولت هست و با این همه کارشکنی‌هایی که از همه جا نسبت به ایران هست مع ذلک ایران سرپای خودش ایستاده است و دارد با قدرت پیش می‌ برد و مسائل را حل می‌کند، و ملت بدانند که باید صبر بکنند در مسائل مشکل و کمک کنند. بخواهید عزیز باشید، بخواهید زیردست نباشید، بخواهید یک امریکایی نیاید به شما حکومت کند و بخواهید عزت خودتان را و اسلام را حفظ کنید، باید یک مقدار از آن زحمت‌هایی که پیغمبر اسلام تحمل کرد شما هم تحمل کنید. یک مقدار از آن زحمت‌هایی که علی بن ابی طالب(ع) تحمل کرد شما هم تحمل کنید[4] .   [1] . ای کسانی که ایمان آورده‏اید، شما را چه شده است که چون به شما گفته می‏شود: «در راه خدا بسیج شوید» کُندی به خرج می‏دهید؟ آیا به جای آخرت به زندگی دنیا دل خوش کرده‏اید؟ متاع زندگی دنیا در برابر آخرت، جز اندکی نیست. اگر بسیج نشوید، [خدا] شما را به عذابی دردناک عذاب می‏کند، و گروهی دیگر به جای شما می‏آورد، و به او زیانی نخواهید رسانید، و خدا بر هر چیزی تواناست. توبه، 38 و 39. [2] .امیر مومنان علی(ع) فرمودند: «و آنقدر در زمان رسول خدا(ص) به آن حضرت دروغ بسته شد تا جایی که در میان مردم به سخن برخاست و فرمود: «هر کس عمدا بر من دروغ ببندد جایگاه خود را در آتش تهیه ببیند». شریف الرضی، محمد بن حسین، نهج البلاغه، ترجمه انصاریان، ص461، پیام آزادی، تهران، 1386ش. [3] . صحیفه امام، ج‏21، ص411. [4] . صحیفه امام، ج‏17، ص535.
عنوان سوال:

امام خمینی(ره) کدام ملت را جزء بهترین ملت‌ها می‌دانند؟


پاسخ:

امام خمینی(ره) در وصیت‌نامه الهی سیاسی خود که حاصل اندیشه‌های ناب ایشان در تمامی سال‌های زندگی‌شان است، چنین می‌نگارند:
«من با جرأت مدعی هستم که ملت ایران و توده میلیونی آن در عصر حاضر بهتر از ملت حجاز در عهد رسول اللَّه(ص) و کوفه و عراق در عهد امیرالمؤمنین(ع) و حسین بن علی(ع) می‌ باشند. آن حجاز که در عهد رسول اللَّه(ص) مسلمانان نیز اطاعت از ایشان نمی‌کردند و با بهانه‌هایی به جبهه نمی‌ رفتند، که خداوند تعالی در سوره «توبه» با آیاتی آنها را توبیخ فرموده و وعده عذاب داده است[1] ؛ و آن قدر به ایشان دروغ بستند که به حسب نقل، در منبر به آنان نفرین فرمودند[2] ؛ و آن اهل عراق و کوفه که با امیرالمؤمنین آن قدر بدرفتاری کردند و از اطاعتش سرباز زدند که شکایات آن حضرت از آنان در کتب نقل و تاریخ معروف است؛ و آن مسلمانان عراق و کوفه که با سیدالشهدا(ع) آن شد که شد؛ و آنان که در شهادت دستْ آلوده نکردند، یا گریختند از معرکه و یا نشستند تا آن جنایت تاریخ واقع شد. اما امروز می‌بینیم که ملت ایران از قوای مسلح نظامی و انتظامی و سپاه و بسیج تا قوای مردمی از عشایر و داوطلبان و از قوای در جبهه‌ ها و مردم پشت جبهه‌ ها، با کمال شوق و اشتیاق چه فداکاری‌ها می‌کنند و چه حماسه‌ ها می‌آفرینند؛ و می‌بینیم که مردم محترم سراسر کشور چه کمک‌های ارزنده می‌کنند.
و می‌بینیم که بازماندگان شهدا و آسیب دیدگان جنگ و متعلقان آنان با چهره‌های حماسه‌آفرین و گفتار و کرداری مشتاقانه و اطمینان‌ بخش با ما و شما روبه‌رو می‌ شوند؛ و اینها همه از عشق و علاقه و ایمان سرشار آنان است به خداوند متعال و اسلام و حیات جاویدان. در صورتی که نه در محضر مبارک رسول اکرم(ص) هستند، و نه در محضر امام معصوم(ع) و انگیزه آنان، ایمان و اطمینان به غیب است؛ و این رمز موفقیت و پیروزی در ابعاد مختلف است؛ و اسلام باید افتخار کند که چنین فرزندانی تربیت نموده، و ما همه مفتخریم که در چنین عصری و در پیشگاه چنین ملتی می‌باشیم»[3] ‏.
البته این بدان معنی نیست که امام شاهد کمبودها نبوده اند، بلکه بارها ضرورت پیشرفت یک ملت مسلمان را تذکر داده‌اند و در عین حال در مورد صبر و استواری ملت چنین گوش زد نموده‌اند: «کمبود هست اما کمبودی که اینجا هست همه جای دنیا هست. با این همه فشاری که به این ملت هست و به این دولت هست و با این همه کارشکنی‌هایی که از همه جا نسبت به ایران هست مع ذلک ایران سرپای خودش ایستاده است و دارد با قدرت پیش می‌ برد و مسائل را حل می‌کند، و ملت بدانند که باید صبر بکنند در مسائل مشکل و کمک کنند. بخواهید عزیز باشید، بخواهید زیردست نباشید، بخواهید یک امریکایی نیاید به شما حکومت کند و بخواهید عزت خودتان را و اسلام را حفظ کنید، باید یک مقدار از آن زحمت‌هایی که پیغمبر اسلام تحمل کرد شما هم تحمل کنید. یک مقدار از آن زحمت‌هایی که علی بن ابی طالب(ع) تحمل کرد شما هم تحمل کنید[4] .   [1] . ای کسانی که ایمان آورده‏اید، شما را چه شده است که چون به شما گفته می‏شود: «در راه خدا بسیج شوید» کُندی به خرج می‏دهید؟ آیا به جای آخرت به زندگی دنیا دل خوش کرده‏اید؟ متاع زندگی دنیا در برابر آخرت، جز اندکی نیست. اگر بسیج نشوید، [خدا] شما را به عذابی دردناک عذاب می‏کند، و گروهی دیگر به جای شما می‏آورد، و به او زیانی نخواهید رسانید، و خدا بر هر چیزی تواناست. توبه، 38 و 39. [2] .امیر مومنان علی(ع) فرمودند: «و آنقدر در زمان رسول خدا(ص) به آن حضرت دروغ بسته شد تا جایی که در میان مردم به سخن برخاست و فرمود: «هر کس عمدا بر من دروغ ببندد جایگاه خود را در آتش تهیه ببیند». شریف الرضی، محمد بن حسین، نهج البلاغه، ترجمه انصاریان، ص461، پیام آزادی، تهران، 1386ش. [3] . صحیفه امام، ج‏21، ص411. [4] . صحیفه امام، ج‏17، ص535.





1396@ - موتور جستجوی پرسش و پاسخ امین