در این گونه مسائل باید به تلفّظ افرادی توجّه کرد که بدان زبان سخن می‌گویند. در همین راستا، عرب در تلفّظهای معمول، فتحه‌های قبل از واو را کمی شبیه به ضمّه ادا می‌کند.[1] لذا قرائت «یوم» اگر منجر به اشباع نشود، صحیح است اگر چه فتحه کاملاً ظاهر نشود. البته چنانچه فتحه را کاملاً آشکار کنند به قواعد تجویدی نزدیکتر و بهتر است.
در هر حال قرائت آن با اشباع (طوری که حرف «یاء» با صدای «او» خوانده شود)، غلط است و چنانچه بتواند صحیح بخواند اما رعایت نکند، نمازش باطل است.[2] [1] . مکارم شیرازی، ناصر، استفتاءات جدید، ج3، ص 79، انتشارات مدرسه امام علی بن ابی طالب علیه السلام، قم، دوم، 1427 ه ق. [2] . ر.ک: گلپایگانی، سید محمد رضا، مجمع المسائل، ج1، ص 168، دار القرآن الکریم، قم، دوم، 1409 ه ق.
