1. کسی که اسباب جنابت[1] برای او حاصل نشده و جنب نیست، غسل جنابتی بر عهده‌اش نیست و اگر غسل جنابت کند، مانند کسی است که برای تمیزی بدن استحمام نموده باشد. بنابراین امتیازی برای او وجود ندارد. مثلاً نمی‌تواند با این غسل جنابت بدون وضو نماز بخواند.
2. اگر انسان قبل از جنابت، وضو داشته باشد با به وجود آمدن اسباب جنابت، وضویش باطل میشود. حال اگر غسل جنابت انجام داد و در هنگام غسل عملی که وضو را باطل می‌کند[2] از او سر نزده باشد، باید با همان غسل، بدون گرفتن وضو نماز بخواند، ولی اگر هنگام غسل، کاری که وضو را باطل می‌کند انجام دهد، باید برای خواندن نماز و...، وضو بگیرد. [1] . سبب جنابت انسان دو چیز است: اول: جماع (نزدیکی) در صورتی که آلت تناسلی مرد به اندازه ختنهگاه یا بیشتر داخل شود، در زن باشد یا در مرد در قُبُل باشد یا در دُبُر، بالغ باشند یا نابالغ، حتی اگر منی بیرون نیاید. دوم: بیرون آمدن منی، چه در خواب باشد یا بیداری، کم باشد یا زیاد، با شهوت باشد یا بیشهوت، با اختیار باشد یا بیاختیار؛ برگرفته از سؤال 2028. [2] . هفت چیز وضو را باطل می‌کند: اول: بول. دوم: غائط. سوم: باد معده و روده که از مخرج غائط خارج شود. چهارم: خوابی که به واسطه آن چشم نبیند و گوش نشنود، ولی اگر چشم نبیند و گوش بشنود وضو باطل نمیشود. پنجم: چیزهایی که عقل را از بین میبرد، مانند دیوانگی و مستی و بیهوشی. ششم: استحاضه زنان. هفتم: کاری که برای آن باید غسل کرد مانند جنابت؛ برگرفته از سؤال 3867.
