1. قانون‌گذار واقعی خداوند است و کسی جز او از چنین حقی برخوردار نیست، مگر کسانی که خداوند این حق را به آنان اعطاء نموده باشد.
2. احکام تابع مصالح و مفاسدی هستند که بسیاری از آنها بر ما پوشیده است.[1]
3. اگرچه زمان‌بندی‌های دیگر از سال منعی ندارد، ولی سال قمری مبنای تمام آموزه‌های اسلامی است.
4. اگر تعیین ماه‌های حرام به مردم واگذار می شد، این ماه ها با توجه به عرف هر منطقه تغییر می‌یافت و عملاً دیگر فایده ای نداشت.
5. حرام اعلام کردن هر ماه دلیل بر ارزشمندتر بودن آن از ماه های دیگر نیست، بلکه شاید دلایل دیگری داشته باشد.
از سوره مبارکه قدر و حدیث زیر و ادله دیگر استفاده می‌شود که ماه مبارک رمضان از ماه‌های دیگر حتی ماه‌های حرام فضیلت دارد، امّا با این حال جزو ماه‌های حرام نیست.
عباد بن صهیب نقل شده که محضر امام صادق(ع) عرض کردم: خبر دهید مرا از ابوذر آیا او افضل است یا شما اهل بیت؟ حضرت فرمودند: ای ابن صهیب ماه‌های سال چند تا است؟ عرض کردم: دوازده تا. فرمودند: چند تا از این ماه‌ها، ماه حرام می‌باشد؟ گفتم: چهار ماه. فرمودند: آیا ماه رمضان داخل ماه‌های حرام است؟ گفتم: خیر. فرمودند: ماه رمضان افضل است یا ماه‌های حرام؟ گفتم: ماه رمضان افضل است....[2]
بر این اساس، قرار دادن یک یا چند ماه به عنوان ماه حرام در اختیار ما نیست، علاوه بر این اگر ماهی به عنوان ماه حرام مطرح نشد، این دلیلی بر بی‌اهمیتی و یا کم ارزشی آن نیست. [1] . برای آگاهی بیشتر در این رابطه به پاسخ شماره 8593 (9135-سایت) مراجعه شود. [2] . شیخ صدوق، علل الشرائع، ج 1، ص 177، داوری، قم، چاپ اول.
