مهم‌ترین مقتل‌های شهدای کربلا کدام‌اند؟

امام حسین(ع)

کربلا

امام حسین(ع)

امام حسین(ع)

مَقْتَلُ الْحُسَیْن ممکن است به یکی از این موارد اشاره داشته باشد:

واقعه عاشورا • اسیران کربلا • روز شمار واقعه عاشورا • روز عاشورا • نامه های کوفیان به امام حسین(ع) • واقعه عاشورا (از نگاه آمار)

الأمالی به معنای املاها، کتابی به زبان عربی، نوشته شیخ مفید (متوفای ۴۱۳ ق)، که شامل روایات اخلاقی، اعتقادی و تاریخ اسلام می‌باشد. شیخ مفید، این کتاب را در طول ۷ سال، در ماه‌های رمضان و در ۴۲ جلسه برای یاران خود املاء کرده است. نجاشی، این کتاب را، «الأمالی المتفرقات» نامیده، زیرا از سال ۴۰۴ تا ۴۱۱ ق، املای آن به طول انجامیده است.

لوط بن یحیی بن سعید بن مِخنَف بن سُلیم الغامدی الأزدی (درگذشت ۱۵۷ق) معروف به أبو مِخنَف، تاریخ‌نگار شیعه اهل کوفه که به‌دلیل نگارش کتابی به‌ نام مقتل‌الحسین مشهور است. وی در این کتاب، بیشتر روایاتِ موافق و مخالف درباره واقعه عاشورا را گرد آورده‌است. ابن ندیم و نجاشی فهرست بلندی از کتاب‌های او ارائه کرده‌اند؛ اما هیچ‌کدام از آن کتاب‌ها به روزگار ما نرسیده است و فقط محمد بن جریر طبری در کتاب تاریخ طبری، بخش عمده‌ای از کتاب مقتل‌الحسین او را نقل کرده است.[۱]

اَلْإرْشاد فی مَعْرفة حُجَجِ الله عَلَی الْعِباد (تألیف: ۴۱۱ق) معروف به «الارشاد» کتابی کلامی تاریخی به زبان عربی درباره تاریخ اهل بیت(ع)، نوشته ابو عبدالله محمد بن محمد بن نعمان عکبری بغدادی معروف به شیخ مفید متوفای ۴۱۳ هجری قمری از متکلمان و فقهای برجسته شیعه است. این کتاب در دو بخش تشکیل شده که بخش اعظم آن به شرح حال و ذکر فضایل امام علی(ع) و شرح زندگانی امام حسین(ع) و واقعه کربلا اختصاص دارد.

امام حسین(ع)

بسم الله الرحمن الرحیم مشهور به بَسمَلَه یا تَسمِیه به معنای خواندن نام خدا و ذکر «الله» است. این عبارت ۱۱۴ بار در قرآن تکرار شده است. در ابتدای سوره‌های قرآن به استثنای سوره برائت آمده است و در سوره نمل دوبار، یکبار در ابتدا و یکبار در آیه ۲۶ ذکر شده است. در فضیلت و منزلت بسمله روایات زیادی است و آغاز کردن کارها با آن مورد تأکید است. در اینکه بسمله بخشی از سوره‌های قرآن است، اختلاف است. این اختلاف بر قرائت آن در نماز نیز اثرگذار است. بسمله در ادبیات و هنر اسلامی نیز مورد توجه قرار گرفته است.

مَقْتَل، گزارش مکتوبی شامل تک‌نگاری‌های تاریخی و روایاتی پیرامون قتل و یا شهادت یکی از شخصیت‌های مطرح در تاریخ. مقتل‌نگاری میان شیعیان، بیشتر برای بیان شرح شهادت امامان معصوم(ع) و شخصیت‌های برجسته شیعه بوده است. به مرور زمان و در اثر رواج نگارش چنین آثاری پیرامون واقعه کربلا، استفاده از این اصطلاح منحصر به نقل رویدادهای مربوط به شهادت امام حسین(ع) و یارانش شد. محققان، اَصبَغ بن نُباتَه مُجاشِعِی را اولین مقتل‌نویس حادثه عاشورا می‌دانند.

حرکت سر و دست و مانند آن برای نشان دادن یا فهماندن مطلبی را اشاره گویند. از آن در باب‌های صلات، صوم، حج، تجارت، اجاره، وصیّت، نکاح، طلاق، لعان و قضاء سخن رفته است.

زمان وقوع یک پدیده را، تاریخ گویند. از عنوان تاریخ در فقه در باب هایى نظیر طهارت، حج، نکاح و ارث و نیز در اصول فقه سخن رفته است.

اِبْن‌ِ سَعْد، ابوعبدالله‌ محمد بن‌ سعد بن‌ منیع‌، مشهور به‌ کاتب‌ واقدی‌ (۱۶۸-۲۳۰ق‌/۷۸۴- ۸۴۵م‌)، مورخ‌ و سیره‌نویس‌ مشهور بغداد و مؤلف كتاب الطبقات الکبری می باشد.

اثر به معنی باقی مانده از چیزی و نتیجه شی‌ء است. از اثر به مناسبت در باب‌های طهارت، صلات و صید و ذباحه بحث شده است.

یکی از واجبات یازدهگانه و یکی از ارکان پنجگانه نماز قیام است. [۱]

کوفی ممکن است اضافه به اسامی اشخاص ذیل باشد: • میثم تمار اسدی کوفی، از اصحاب برجستۀ امام علی (علیه‌السلام)• حماد بن اسامه کوفی، محدّث و حافظ کوفی در قرن دوم• ابوالقاسم کوفی، اَبوالقاسم کوفی، فقیه و متکلم• ابن‌اعثم کوفی، ابن اعثم کوفی، محدث‌، شاعر و مورخ‌ شیعی• ابوعلی محمد بن اشعث کوفی، یکی از راویان شیعه در قرن چهارم ه.ق• تلید بن سلیمان محاربی‌کوفی، محدّث و راوی شیعی، مکنّا به ابوادریس از اصحاب امام صادق (علیه‌السلام)• حجاج بن ارطاة نخعی کوفی، با کنیه‌ ابو ارطاة، محدّث و قاضی و فقیه قرن دوم• حفص بن غیاث نخعی‌کوفی، محدّث و قاضی اهل سنّت و از شاگردان امام صادق (علیه‌السلام)

امام حسین (علیه‌السلام) سومین امام شیعیان می‌باشد.

طبری ممکن است اسم برای اشخاص ذیل باشد: • ابن جریر طبری، صاحب کتاب مشهور تاریخ طبری• ابوالحسن طبری، پزشک دانشمند ایرانی قرن ۴ ق• ابوطیب طبری، اَبوطیِِّبِ طبَری، طاهر بن عبدالله بن طاهر، فقیه بنام شافعی• ابوعبدالله طبری، محدث و مفتی ایرانی مکه ، ملقب به امام الحرمین• احمد بن محمد طبری، از علمای نحو بغداد• اسحاق بن یحیی طبری صنعانی، نویسنده و مورخ قرن پنجم

ازدی ممکن است اسم برای اشخاص ذیل باشد: • ابوزهیر ازدی، یکی از افراد سپاه عمر بن سعد در حادثه کربلا• ابوفکیهه ازدی، ابوفکیهه (اَفلَح (یسار، نبت) اَزدی یمنی) یکی از مسلمانان صدر اسلام• ابومرهم ازدی، یکی از افراد سپاه عمر بن سعد در حادثه کربلا• اسود بن خالد ازدی، یکی از افراد سپاه عمر بن سعد در حادثه کربلا• حسان بن نعمان ازدی، حَسّان‌ بن نُعمان بن عَدیّ اَزْدی غَسّانی، امیر و فاتح عرب در سده اول هجری• خالد بن عمرو ازدی، خالد بن عمرو بن خالد ازْدی یکی از شهدای کربلا• حماد بن زید ازدی، حَمّاد بن زید بن درهم اَزْدی، مشهور به اَزرَق، محدّث و فقیه قرن دوم• حمید بن مسلم ازدی، از چهره‌های مرموز و کم شناخته شده حاضر در میدان کربلا• عبدالله بن محمد ازدی، از لغویون قرن پنجم• عبدالله بن حصین ازدی، از یاران عمر بن سعد و از حاضران در کربلا• عبدالله بن زهیر ازدی، از فرماندهان سپاه عمر بن سعد در واقعه کربلا• عبدالله بن عفیف ازدی، عبدالله بن عفیف ازْدِی غامِدِی والِبی، از شیعیان علی علیه السلام• عبدالله بن محمد ازدی، ابومحمد عبدالله بن محمد ازدی، از لغویون قرن پنجم• عمارة بن صلخب ازدی، از یاران امام حسین علیه‌السلام و شهید در کوفه• عمرو بن خالد ازدی، یکی از بطون قبیله بنی‌اسد بود و از مردان شریف کوفه و از دوستداران اهل بیت (علیهم‌السّلام)• قاسم بن حبیب ازدی، یکی از یاران امام حسین علیه‌السلام و از شهدای کربلا• محمد بن یزید ازدی بصری، مشهور به «مبرد» و مکنی به «ابوالعباس» از علمای قرن سوم هجری قمری• زهیر بن سلیم ازدی، یکی از یاران امام حسین علیه‌السلام و از شهدای کربلا• سفیان بن عوف ازدی غامدی، سُفیان بن عَوْف، بن مُغَفَّل بن عوف اَزدی غامِدی، یکی از سرداران معاویة بن ابی سفیان• سلیمان بن سلیمان ازدی، یکی از یاران امام حسین علیه‌السلام و از شهدای کربلا

مَقْتَل، گزارش مکتوبی شامل تک‌نگاری‌های تاریخی و روایاتی پیرامون قتل و یا شهادت یکی از شخصیت‌های مطرح در تاریخ. مقتل‌نگاری میان شیعیان، بیشتر برای بیان شرح شهادت امامان معصوم(ع) و شخصیت‌های برجسته شیعه بوده است. به مرور زمان و در اثر رواج نگارش چنین آثاری پیرامون واقعه کربلا، استفاده از این اصطلاح منحصر به نقل رویدادهای مربوط به شهادت امام حسین(ع) و یارانش شد. محققان، اَصبَغ بن نُباتَه مُجاشِعِی را اولین مقتل‌نویس حادثه عاشورا می‌دانند.

قرآن، کتاب مقدس دین اسلام. به باور مسلمانان، قرآن کلام خداوند است که از طریق وحی بر پیامبر اسلام(ص) نازل شده است. آنها هم محتوای قرآن و هم الفاظ آن را نازل‌شده از سوی خداوند می‌دانند. قرآن به وسیله جبرئیل به پیامبر وحی می‌شده است. آیات قرآن در زمان پیامبر(ص) به صورت پراکنده بر روی پوست حیوانات، چوب درخت خرما، کاغذ و پارچه نوشته می‌‌شد. پس از پیامبر(ص) صحابه قرآن را به صورت یک‌جا جمع‌آوری کردند.

محمد بن محمد بن نُعمان مشهور به شیخ مُفید (۳۳۶یا ۳۳۸- ۴۱۳ق) متکلم، فقیه و تاریخ‌نگار نامدار امامیه در قرن ۴ و ۵ قمری. او را از احیاکنندگان و مروجان فرهنگ شیعی و فقه امامیه دانسته‌اند.

یحیی، از انبیای بنی‌اسرائیل و معاصر حضرت عیسی(ع) بوده است. تولد او معجزه‌ای بود که با وجود پیری پدر و نازا بودن مادر اتفاق افتاد. نام یحیی از طرف خداوند بر او گذاشته شد. حضرت یحیی به زهد و گریه زیاد از خوف خداوند، معروف بود. در قرآن توصیفاتی درباره یحیی(ع) آمده است.

زُبیر بن عَوّام بن خُوَیلَد از صحابه رسول خدا(ص) و برادر زاده حضرت خدیجه همسر پیامبر(ص) که در ۸ یا ۱۵ سالگی اسلام آورد و همواره در کنار پیامبر بود. پس از رحلت حضرت محمد(ص)، زبیر حکم شورای سقیفه را نپذیرفت و از خلافت حضرت علی(ع) دفاع و با عمر بن خطاب بحث‌های بسیاری کرد. او همچنین جزء اعضای ۶ نفره منتخب خیلفه دوم بود که در آن شورا نیز به نفع حضرت علی(ع) رأی داد. وی در شورش و قتل عثمان نقش مؤثری داشت و برای خلافت حضرت علی(ع) کوشید. اما در همان اوایل خلافت حضرت علی(ع) به همراهی طلحه و عایشه و برخی دیگر که به ناکثین شهرت یافتند، جنگ جمل را علیه حضرت علی(ع) سامان داد و در همین جنگ به قتل رسید.

اهل در معانی همسر و نیز خانواده و همچنین خویشاوندان به کار رفته است.

قرن ممکن است در معانی ذیل به کار رفته باشد: • قرن (عیب) به فتح قاف، راء استخوانی در فرج و مانع جماع• قرن (سال) هر صد سال

شیخ، عنوانی برای بزرگان و رؤسای اقوام، قبایل و گروههای حرفه‌ای در جهان اسلام است.

حضرت لوط(ع) یکی از پیامبر ان بزرگی است که هم عصر ابراهیم (ع) بود.وی فرزند «هاران بن نارخ» و نام مادرش ورقه بنت لاحج بوده.وی سه هزار و چهار صد و بیست و دو سال بعد از هبوطآدم(ع) در شهر بابل به دنیا آمد.

كشتن