نام شهدای کربلا چیست؟

امام حسین(ع)

کربلا

عبدالرحمن بن عبدالله یزنی یکی از یاران امام حسین (علیه‌السّلام) و از شهدای کربلا می‌باشد.

سلیمان بن رزین غلام امام حسین(ع) و سفیر ایشان به سوی اشراف بصره. پس از آنکه نامه امام به دست ابن زیاد افتاد، دستور داد سلیمان را به شهادت رساندند. او نخستین شهید قیام امام حسین(ع) به شمار می‌آید.

عبدالرحمان بن عقیل بن ابی‌طالب، داماد امام علی(ع) و از شهدای کربلا که در روز عاشورا توسط عثمان بن خالد بن اسیر جهنی و بشر بن سوط همدانی قابضی به شهادت رسید.

عبدالله بن حسین بن علی بن ابی‌طالب یا عبدالله رضیع، مشهور به علی‌اصغر فرزند شیرخوار امام حسین (ع) و کوچک‎ترین آنان که در واقعه کربلا با تیر حرمله بن کاهل به شهادت رسید. شیعیان او را باب الحوائج می‌دانند. مراسم همایش شیرخوارگان حسینی در بزرگداشت او برگزار می‌شود.

عبدالرحمن بن عروة بن حّراق غفاری از یاران امام حسین (علیه‌السّلام) و از شهدای کربلا می‌باشد.

ابووهب، عبدالله بن عُمَیر بن عباس بن عَبد قَیس بن عُلَیم بن جَناب کلْبی عُلِیمی؛ از اصحاب امیرالمؤمنین و امام حسین (علیهماالسلام) است. [۱] [۲] [۳]

عبدالله بن مسلم بن عقیل بن ابی‌طالب(ع) از شهدای واقعه کربلا، بنا بر قولی نخستین شهید خاندان پیامبر(ص) در روز عاشوراست.

حُرّبن یزید ریاحی، فرمانده بخشی از سپاه عبیدالله‌ بن زیاد در واقعه کربلا، که به سبب ندامت از اقدام خود و پیوستن به امام حسین (علیه‌السلام)، نزد شیعیان حرمتی خاص دارد.

شَوذَب مولی شاکر از شهدای کربلا و نامه‌رسان مسلم بن عقیل به امام حسین (ع) بود. وی از مکه با کاروان امام حسین (ع) به کربلا آمد. روز عاشورا پس از حنظلة بن اسعد شبامی به شهادت رسید. نام وی در زیارت‌های رجبیه امام حسین(ع) و ناحیه مقدسه آمده است.

ضَرْغامَةِ بن مالک تَغلَبی (شهادت۶۱ق) از شهدای کربلا که پس از شهادت مسلم بن عقیل با سپاه ابن زیاد به کربلا آمد و به امام حسین(ع) پیوست و روز عاشورا به شهادت رسید.

ابوثمامه صائدی یکی از یاران امام حسین (علیه‌السلام) است که در کربلا به شهادت رسید.

محمد بن عبدالله ممکن است اسم برای اشخاص ذیل باشد: • حضرت محمد بن عبدالله، آخرین پیامبر و پیامبر مسلمانان• محمد بن عبدالله باکویه شیرازی، از مشایخ صوفیه در اواخر قرن چهارم و اوایل قرن پنجم• محمد بن عبدالله بردعی، فقیه اصولی، از خوارج قرن سوم و چهارم• محمد بن عبدالله بن جعفر طیار، از اصحاب شهید امام حسین (علیه‌السلام)• محمد بن عبدالله بن عائدی مذحجی، از اصحاب امام علی و امام حسین (علیهماالسلام) و از شهدای کربلا• محمد بن عبدالله تلمسانی‌تنسی، مورخ و ادیب و محدّث و فقیه مالکی در قرن نهم• محمد بن عبدالله بن عقیل، از اصحاب شهید امام حسین (علیه‌السلام)• محمد بن عبدالله بن مالک طائی، نحوی، لغوی، ادیب و ناظم عصر موحدون در اندلس و اواخر عصر ایوبیان و اوایل عصر ممالیک در مصر• محمد بن عبدالله لواتی طنجی، جهانگرد معروف مغربی• محمد بن عبدالله تمرتاشی، ملقب به شمس الدین، اصولی و فقیه حنفی در قرن دهم و اوایل قرن یازدهم• محمد بن عبدالله شیبانی‌جوزقی، محدّث شافعی‌ قرن‌ چهارم‌• محمد بن عبدالله حاکم نیشابوری، محدث، قاضی و تراجم‌نگار شافعی قرن چهارم• محمد بن عبدالله خطیب عمری تبریزی، محدّث، رجالی و مفسر قرن هشتم

نُعیم بن عِجلان از اصحاب امام حسین (علیه‌السلام) [۱] و از طایفه خزرج است. [۲]

قاسم بن حسن از فرزندان امام حسن مجتبی علیه السلام است که در واقعۀ کربلا به شهادت رسید. او در شب عاشورا در پاسخ عمویش که نظر او را در مورد مرگ پرسید، مرگ را شیرین‌تر از عسل دانست. در محافل عزاداری و روضه خوانی سیدالشهداء، مشهور است که وی با یکی از دختران امام حسین(ع) ازدواج کرده بود. محققان در صحت این گزارش تردید دارند و برخی آن را نادرست دانسته‌اند. در عرف عزاداری شیعیان ایران، شب ششم محرم به قاسم اختصاص دارد.

علی بن حسین بن علی بن ابی‌طالب، معروف به امام سجاد و زین‌العابدین (۳۸- ۹۵ق)، چهارمین امام شیعیان. مدت امامت وی ۳۵ سال بوده است. در واقعه کربلا حاضر بود ولی به علت بیماری در جنگ شرکت نداشت. لشکر عمر بن سعد پس از شهادت امام حسین(ع) او را همراه اسیران کربلا به کوفه و شام بردند. خطبه امام سجاد(ع) در شام باعث آگاهی مردم از جایگاه اهل بیت شد.

حَجّاج بْن مَسْروق مَذْحِجی جُعْفی از یاران امام علی(ع) و از شهدای کربلا. وقتی امام حسین(ع) از مدینه به سمت مکه حرکت کرد، او نیز از کوفه به مکه رفت و به کاروان امام پیوست.[۱] برخی منابع او را مؤذن امام در مسیر حرکت از مکه تا کربلا خوانده‌اند.[۲] در منزلگاه قصر بنی مقاتل، امام او را به خیمه عبیدالله بن حر جعفی فرستاد تا از وی برای یاری امام دعوت کند.

حَبیب بن مُظاهِر اَسَدی از قبیله بنی اسد، اهل کوفه و از اصحاب خاص حضرت علی(ع) و از یاران امام حسن(ع) و امام حسین(ع). او از کوفیانی بود که پس از مرگ معاویه به امام حسین(ع) برای آمدن به کوفه دعوتنامه نوشتند. حبیب هنگامی که بیعت‌شکنی کوفیان را دید، مخفیانه از کوفه خارج شد و خود را به امام رساند و در روز عاشورا در کربلا به شهادت رسید.

مُسْلِم بن عَوْسَجِة اَسَدی از صحابه رسول خدا(ص) و از شهدای کربلا. او در قیام مسلم بن عقیل در کوفه، فرماندهی قبایل مذحج و بنی اسد را بر عهده داشت. پس از شهادت مسلم بن عقیل در کربلا، به امام حسین پیوست. وی نخستین شهید روز عاشورا است. فرزندش نیز در این واقعه به شهادت رسید.

ابوالشعثاء، ابوالببغاء، [۱] یزید بن زیاد مهاصر بن نعمان كِنْدِی [۲] [۳] [۴] [۵] از اصحاب امام حسین (علیه‌السلام) و شهیدان کربلا است. برخى آورده‌اند كه وى از محدثان بوده است. [۶]

سعد بن عبدالله غلام عمر (عمرو) بن خالد اسدی صیداوی و از شهیدان کربلا است. [۱] [۲] [۳] شیخ طوسی او را در شمار اصحاب امام حسین علیه السلام ذکر کرده است. [۴]

شبیب بن حارث یکی از شهدای کربلا است.

حنظلة بن اسعد شِبامی از چهره‌های سرشناس و شجاع شیعه‌ کوفه‌ و سخنوری فصیح و قاری قرآن بود. یار باوفای امام حسین (علیه‌السلام) و شهید کربلا از قبیله هَمْدان است.

نخستین امام شیعیان علی(ع)

نافع بن هلال جَمَلی، صحابی امام علی و از شهدای کربلا. او در جنگ‌های جمل، صفین و نهروان شرکت داشت. نافع در عذیب هجانات به کاروان امام حسین پیوست و روز عاشورا در کربلا به شهادت رسید. او در سخنانی حمایت و وفاداری خود را نسبت به امام حسین نشان می‌د‌اد.

یزید بن حُصَین از اصحاب امام حسین هست.

زهیر بن سلیم ازْدی، از یاران شهید امام حسین علیه السلام [۱] [۲] [۳] است.

مالک بن عبدالله بن سریع جابری از دوستداران و شیعیان امام علی علیه السلام و از یاران امام حسین علیه السلام به شمار می‌آید.

بِحارُالاَنوار الجامِعَةُ لِدُرَرِ أخبارِ الأئمةِ الأطهار مشهور به بحارالانوار، مفصل‌ترین مجموعه حدیثی شیعه است که با نظارت علامه مجلسی تألیف شده است. تألیف این کتاب که مجموعه‌ای از آموزه‌ها و تعالیم شیعی است، بیش از ۳۰ سال طول کشیده و گروهی از شاگردان علامه مجلسی او را در این کار یاری کرده‌اند.

قَیس بن مُسْهِر (مُسَهَّر) صَیداوی اَسدی، نامه‌رسان بین امام حسین (ع)، کوفیان و مسلم بن عقیل که در قادسیه به دست نیروهای عبیدالله بن زیاد گرفتار شد و چند روز قبل از واقعه عاشورا به شهادت رسید. نام وی در زیارت ناحیه مقدسه آمده است.

حَجّاج بن زید (بدر) تَمیمی سعدی از شهدای کربلا.

سید رضی الدین، علی بن موسی بن جعفر بن طاووس مشهور به سید بن طاووس (۵۸۹-۶۶۴ق)، از عالمان دینی شیعه و نویسنده کتاب‌هایی چون الملهوف علی قتلی الطفوف مشهور به لهوف، المهمات و التتمات، کشف المحجة لثمرة المهجة، مصباح الزائر و جناح المسافر و مهج الدعوات و منهج العبادات. او از نوادگان امام حسن مجتبی(ع) و امام سجاد(ع) و استاد بزرگانی چون علامه حلی و شیخ یوسف سدیدالدین، پدر علامه حلی است. آثار سید بن طاووس تاثیر مهمی در فرهنگ و اندیشه شیعه داشته‌اند. کتاب‌های دعا که او تالیف کرده بسیار رواج دارند و همچنین برخی از آثار تاریخی او مانند کتاب لهوف بسیار مورد مراجعه‌ هستند.

جوین بن مالک از اصحاب امام حسین علیه السلام بود. [۱]

انس منسوب به یکی از تیره‌های قبیله بنی‌اسد به نام کاهل بود. او از اصحاب نبی مکرم اسلام (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلم) و پیری بزرگوار در میان قوم خود بود. او یکی از شهدای کربلا است. [۱] [۲] [۳]

جَبَلَةِ بْنِ علی شیبانی یکی از شهدای کربلا بود.

جعفر بن عقیل بن ابی طالب یکی از یاران امام حسین (علیه‌السّلام) و از شهدای کربلا می‌باشد. جعفر فرزند عقیل بن ابی‌طالب و برادر مسلم بن عقیل است.

جَون بن حُوَی از شهدای کربلا و غلام سیاه پوست ابوذر غفاری. روز عاشورا امام حسین(ع) جون را از رفتن به میدان بازداشت ولی او خطاب به امام گفت: به خدا سوگند هرگز از شما جدا نمی‌شوم تا خون من با خون شما درآمیزد.[۱]

عبدالله بن مسعود بن غافل بن حبیب الهُذَلی(درگذشته ۳۲ق) معروف به ابن مسعود از اصحاب پیامبر اکرم (ص) و از محدثان و مفسران قرآن کریم در صدر اسلام بود. به گفته خودش، او ششمین کسی است که اسلام آورد. ابن مسعود از نخستین گروه مهاجران به حبشه بود. وی از مکه به مدینه مهاجرت کرد و در جنگ‌های بدر و احد حضور داشت. بعد از رحلت پیامبر در جنگ‌های رِدّه و فتح شام شرکت کرد. در سال ۲۱ق، عمر، ابن مسعود را همراه عمار برای نظارت بر بیت المال و قضاوت به کوفه فرستاد. ابن مسعود در زمان خلافت عثمان با سعد بن ابی وقاص مشاجره کرد و عثمان وی را به مدینه احضار کرد. او دو سال پیش از کشته شدن عثمان در مدینه درگذشت.

حُرّبن یزید ریاحی، فرمانده بخشی از سپاه عبیدالله‌ بن زیاد در واقعه کربلا، که به سبب ندامت از اقدام خود و پیوستن به امام حسین (علیه‌السلام)، نزد شیعیان حرمتی خاص دارد.

عبیدالله ممکن است اسم برای اشخاص ذیل باشد: • عبیدالله بن یزید بن ثبیط، از اصحاب امام حسین (علیه‌السلام) و شهیدان کربلا• عبیدالله بن بشیر، از اصحاب امام حسین (علیه‌السلام) و شهیدان کربلا• عبیدالله بن عبدالله بن جعفر طیار، از اصحاب امام حسین (علیه‌السلام) و شهیدان کربلا• عبیدالله بن عباس، نخستین عامل علی (علیه‌السّلام) و فرمانده فریب خورده امام حسن (علیه‌السلام)• عبیدالله بن عبدالله طاهر، از خاندان طاهریان و نویسنده‌ای زبردست و شاعری لطیف‌گوی• عبیدالله بن علی حلبی، صحابی امام صادق (علیه‌السلام)• عبیدالله بن عمرو کندی، از اصحاب امام حسین (علیه‌السلام) و شهیدان کربلا• عبیدالله بن قیس، از اصحاب امام حسین (علیه‌السلام) و شهیدان کربلا• عبیدالله بن مسلم بن عقیل، از اصحاب امام حسین (علیه‌السلام) و شهیدان کربلا• عبیدالله بن یقطر، از اصحاب امام حسین (علیه‌السلام) و شهیدان کربلا• عبیدالله سندی، از علمای نام‌آور مجاهد هند در قرن چهاردهم هجری/نوزدهم و بیستم میلادی• عبیدالله بن زیاد، اِبْن زیاد، ابوحفص عبیدالله (م ۶۷ق /۶۸۶م)، سردار مشهور امویان و والی خراسان و عراق

عبدالله بن جعفر معروف به عبدالله اَفطَح دومین پسر امام صادق(ع) که پس از شهادت ایشان، ادعای امامت کرد و پیروان او به فطحیه معروف شدند. بخشی از کسانی که به عبدالله گرویدند، به دلیل بی‌بهره بودن او از علوم دینی، بزودی از او برگشتند. عبدالله هفتاد روز پس از ادعای امامت، درگذشت و چون فرزندی نداشت باقیمانده پیروانش نیز به امامت امام کاظم(ع) بازگشتند.

ابوبکر ممکن است اسم و یا کنیه برای اشخاص ذیل باشد: • ابوبکر بن ابی قحافه، از صحابه پیامبر اسلام (صلی‌الله‌علیه‌وآله‌وسلم)• ابوبکر آجری، ابوبکر محمد بن حسین بن عبدالله آجُرّی، (ح ۲۸۰ـ۳۶۰ق/۸۹۳ ـ۹۷۱م)، فقیه و محدث• ابوبکر ابن‌انباری، ادیب‌، نحوی‌، لغت‌شناس‌، مفسّر و عالم‌ به‌علم‌ قرائات‌• ابوبکر ابن‌اهدل، زاهد، مدرس‌، مفتی‌ و شاعر• ابوبکر ابن‌حداد، فقیه‌ و قاضی‌ شافعی‌• ابوبکر محمد ابن‌خیاط، محدث‌ و نحوی‌ سمرقندی‌• ابوبکر ابن داود، فقیه‌ ظاهری‌، ادیب‌، شاعر و گردآورنده جُنگی‌ از سروده‌های‌ عاشقانه‌• ابوبکر ابن‌سیدالناس، فقیه‌، محدث‌، مورخ‌ و ادیب‌ اندلسی• ابوبکر ابن‌عاصم، ادیب‌ و فقیه‌ مالکی‌• ابوبکر ابن‌عربی، فقیه‌ مالکی‌ و محدث‌ نامدار اندلس‌• ابوبکر ابهری، زاهد، عارف و عالم• ابوبکر احمد بن محمد بن اسحاق همدانی، ابن فقیه، ابوبکر، احمد بن محمد بن اسحاق، معروف به ابن فقیه همدانی، جغرافی دان قرن سوم هجری• ابوبکر اسحاق‌ملتانی، صوفی و فقیه حنفی شبه قارۀ هند• ابوبکر اسماعیلی، محدث‌ و فقیه‌ شافعی‌ • ابوبکر اصم، فقیه، متکلم و مفسر معتزلی• ابوبکر باقلانی، از بزرگان متکلمان اشعری و از حامیان بزرگ عقاید اهل سنت• ابوبکر بالسی، معروف به ابن قوام (۵۸۴-۶۵۸ق/۱۱۸۸-۱۲۶۰م)، از عارفان و زاهدان شام• ابوبکر بردعی، فقیه اصولی، از خوارج قرن سوم و چهارم• ابوبکر بردیجی، محدث، فقیه و رجالی قرن سوم و چهارم• ابوبکر برقانی، محدّث، نحوی، و فقیه مکتب شافعی• ابوبکر بطلیوسی، ادیب، لغوی و نحوی سده پنجم/ یازدهم هجری• ابوبکر بن حزم، از محدثان تابعین ، قاضی و والی مدینه در دورۀ خلافت مروانیان• ابوبکر بن حسن، یکی از شهدای کربلا و از فرزندان امام حسن (علیه‌السلام)• ابوبکر بن حسین، از فرزندان امام حسین ‌(علیه‌السلام) و از شهدای کربلا• ابوبکر بن علی، از فرزندان امام علی (علیه‌السلام) و از شهدای کربلا • ابوبکر بن عیاش، یکی از دو تن راوی قرائت کوفی عاصم و از اصحاب حدیث• ابوبکر بن محمد حصنی، محدّث و زاهد و فقیه شافعی قرن هشتم و نهم• ابوبکر تایبادی، عارف ایرانی قرن هشتم• ابوبکر جصاص، فقیه‌، محدّث‌ و مفسر بزرگ‌ حنفی‌ قرن‌ چهارم‌• ابوبکر جوزقی، محدّث شافعی‌ قرن‌ چهارم‌• ابوبکر جومی، عالم، مبلغ و مفتی بزرگ نیجریه در قرن چهاردهم هجری/ بیستم میلادی• ابوبکر حدادی، فقیه و زاهد حنفی قرن هشتم• ابوبکر حصنی، محدّث و زاهد و فقیه شافعی قرن هشتم و نهم• ابوبکر خرائطی، معروف به ابوبکر الخرائطی از علمای اهل‌سنت• ابوبکر خلال، عالم و فقیه حنبلی قرن سوم و یکی از مهم‌ترین تدوین ‌کنندگان آرای فقهی ـ کلامی احمد بن حنبل• ابوبکر خوارزمی، ادیب، کاتب و شاعر سدۀ چهارم• ابوبکر سجستانی، مفسر، ادیب و مؤلف در زمینۀ غریب القرآن • ابوبکر شبلی، ملقب به تاج‌الصوفیه، عارف و فقیه و شاعر قرن سوم و چهارم• ابوبکر شیبانی جوزقی، محدّث شافعی‌ قرن‌ چهارم‌• ابوبکر صنهاجی بیذق، نویسنده خاطراتی درباره نخستین دوره های تاریخ موحّدون• ابوبکر طمستانی، از عرفای مشهور سدۀ ۴ق (د پس از ۳۴۰ق/۹۵۱م)• ابوبکر فراء، عارف و صوفی• ابوبکر کتانی، عارف اهل بغداد در سدۀ سوم • ابوبکر کلاباذی، محدّث و صوفی قرن چهارم• ابوبکر محمد ابن منذر، فقیه‌، محدث‌ و مفسر مکی• ابوبکر واسطی، مشهور به ابن فرغانی، از مشایخ مشهور صوفیه در قرن چهارم هجری• ابوبکر وراق، عارف بزرگ ایرانی سده ۳ق

ابوذر ممکن است اسم یا کنیه برای اشخاص ذیل باشد: • ابوذر غفاری، جندب (بریر) بن‌جنادة بن کُعیب‌بن صُعیر از قبیله بنی‌غفار ، معروف به ابوذر غفاری از صحابه بزرگ رسول‌خدا (صلی‌الله‌علیه‌وآله‌وسلم)• ابوذر هروی، عبد بن احمد بن محمد بن عبدالله انصاری (۳۵۵ یا ۳۵۶ ـ ۵ ذیقعده ۴۳۴ق/ ۹۶۶ ـ ۱۶ ژوئن ۱۰۴۳م)، محدث مالکی• ابوذر بوزجانی، زاهد کَرّامی و شاعر پارسی‌گوی قرن چهارم از مردم بوزْجان

اجمعین یکی از اصطلاحات به‌کار رفته در علم منطق بوده و سور در قضیه حملیه است.

سلیمان ممکن است اسم برای اشخاص ذیل باشد: • حضرت سلیمان، یکی از پیامبران بزرگ بنی‌اسرائیل• سلیمان بارونی، یکی از دانشمندان و سیاستمداران اِباضی مذهب طرابلسی• سلیمان (غلام امام حسین)، سلیمان فرزند رزین از موالیان امام حسین (علیه‌السلام) و بنابر نقلی امام حسن (علیه‌السلام)• سلیمان بن اشعث بن اسحق سجستانی، امام محدثان در عصر خود• سلیمان بن حسان اندلسی، پزشک و گیاه داروشناس مشهور اندلسی قرن ۴ ق• سلیمان بن خلف باجی، متکلّم و ادیب برجسته اندلسی در سده پنجم• سلیمان بن داوود پهلواروی، از مشایخ صوفیه هند در قرن سیزدهم و چهاردهم• سلیمان بن ربیعة، از شهدای کربلا• سلیمان بن سلیمان ازدی، یکی از شهدای کربلا• سلیمان بن صرد خزاعی، از سران مردم عراق در سدۀ نخست هجری• سلیمان ماحوزی بحرانی، از مفاخر جهان علم و از نوابغ روزگار• سلیمان بن علی تلمسانی، عارف و شاعر قرن هفتم• سلیمان بن عوف حضرمی، یکی از شهدای کربلا• سلیمان بن کثیر، یکی از شهدای کربلا• سلیمان بن محمد حامض، زبان‌شناس و نحوی بغدادی• سلیمان بن محمد رفیع تنکابنی، حکیم، متکلم، فقیه و پزشک شیعی ایرانی قرن سیزدهم• سلیمان بن محمد بطلیوسی، معروف به ابن بطّال، فقیه، ادیب و شاعر مالکی قرن چهارم• سلیمان بن مضارب بجلی، از شهدای کربلا• سلیمان پینس، پینس، شلومو (سلیمان) مورخ و محقق معاصر در تاریخ علم ، فلسفه و کلام اسلامی• سلیمان حلبی، از روحانیون مجاهد سوریه در قرن سیزدهم هجری/ هجدهم میلادی• سلیمان حلمی تونوخان، از مشایخ مبارز ترکیه در قرن چهاردهم هجری/ بیستم میلادی• سلیمان حییم، مؤلف نخستین لغت‌نامه‌های جامع دوزبانه در ایران• سلیمان سیرافی‌، بازرگانی ایرانی از مردم بندر سیراف بر ساحل خلیج فارس

طاووس، به پرنده‌ای معروف زیبا اطلاق می‌شود.

حنظلة ممکن است اسم برای اشخاص ذیل باشد: • حنظلة بن ربیع، پسر رَبیع بن صَیْفی اُسَیِّدی معروف به حنظله کاتب، از صحابه پیامبر اکرم (صلی‌الله‌علیه‌وآله‌وسلم)• حنظلة بن ربیع صیفی، کنیه‌اش ابو رِبْعی، معروف به حنظله کاتب، از صحابه پیامبر اکرم (صلی‌الله‌علیه‌وآله‌وسلم)• حنظلة بن اسعد شبامی، پسر اسعد شِبامی باوفای امام حسین (علیه‌السلام) و شهید کربلا از قبیله هَمْدان• حنظلة بن عمرو شیبانی، پسر عمرو شیبانی یکی از شهدای کربلا• حنظلة بن ابی‌عامر، معروف به غسیل الملائکه، از اصحاب پیامبر اکرم (صلی‌الله‌علیه‌وآله‌وسلم) است و از شهدای جنگ اُحُد

حُرّبن یزید ریاحی، فرمانده بخشی از سپاه عبیدالله‌ بن زیاد در واقعه کربلا، که به سبب ندامت از اقدام خود و پیوستن به امام حسین (علیه‌السلام)، نزد شیعیان حرمتی خاص دارد.

عثمان بن عفان (کشته شده در ۳۵ق) سومین خلیفه از خلفای راشدین نزد اهل سنت و از اصحاب پیامبر اکرم(ص). عثمان بنابر شورایی که عمر بن خطاب پیش از مرگ خود برای انتخاب خلیفه تعیین کرد، به خلافت رسید و از ۲۳ق.(یا۲۴ق.)تا هنگام کشته شدنش در سال ۳۵ق. حکومت کرد. او در پی یک شورش علیه شیوه حکومتی‌اش در مدینه به دست شورشیان کشته شد.

الإقبالُ بالأعمالِ الحَسَنَةِ فيما يُعمَلُ مَرَّةً فی السَّنَةِ (روی‌آوردن به اعمال نیک: درباره اعمالی که در سال یکبار انجام می‌شوند) معروف به اقبال الاعمال کتابی است درموضوع ادعيه و اعمال سال و زيارات معصومین (ع) به زبان عربی، نوشته على بن موسى بن طاووس حلى متوفای ۶۶۴ هجرى قمری از علمای برجسته و فقهای شیعه.

عجلان یکی از حکمرانان بنی‌رمیثه بود. دوران حکمرانی آن‌ها از متلاطم‌ترین زمان‌ها بود که با رقابت سه قدرت هم جوار مصر، یمن و ایلخانان مغول در ایران برای نفوذ بیشتر در مکه هم زمان گشت.

العروة الوثقی ممکن است عنوان برای کتاب‌های ذیل باشد: • العروة الوثقی (طباطبایی یزدی)، از مهم‌ترین تالیفات آیت‌اللّٰه سید محمد کاظم طباطبایی یزدی (قدس سره)• العروة الوثقی (شیخ بهائی)، تألیف بهاءالدین محمد بن حسین حارثی عاملی، شیخ بهایی (م ۱۰۳۰ ق)• الغایة القصوی فی ترجمة العروة الوثقی، تألیف شیخ عباس قمی متوفای ۱۳۵۹ هجری قمری• العروة الوثقی فی الدین، اثر آیت‌الله شیخ عباس کاشف الغطاء• التعلیقات علی العروة الوثقی (فاضل لنکرانی)، شرحی بر عروة الوثقی، تالیف آیت‌الله‌العظمی شیخ محمد فاضل لنکرانی• التنقیح فی شرح العروة الوثقی (خوئی)، اثر آیت‌الله خوئی با تقرير میرزا علی تبریزی غروی• العمل الابقی فی شرح العروة الوثقی (حسینی شبر)، تألیف سیدعلی حسینی شبر ( م ۱۳۹۳ قمرى)• الغایة القصوی فی التعلیق علی العروة الوثقی، تأليف آيت‌الله سیدتقی طباطبایی قمی• الغایة القصوی فی التعلیق علی العروة الوثقی - کتاب الاجارة، تأليف آيت‌الله سیدتقی طباطبایی قمی• الغایة القصوی فی التعلیق علی العروة الوثقی - کتاب الخمس، تأليف آيت‌الله سیدتقی طباطبایی قمی• الغایة القصوی فی التعلیق علی العروة الوثقی - کتاب الصوم، تأليف آيت‌الله سیدتقی طباطبایی قمی• الغایة القصوی فی التعلیق علی العروة الوثقی - کتاب المضاربة، تأليف آيت‌الله سیدتقی طباطبایی قمی

قسط با کسر حرف اوّل به معنی عدالت است و با فتح حرف اول به معنی ظلم و منحرف‌شدن از راه حق است. مفرد آن قاسط، و جمع آن قاسطین می‌آید. [۱]

عتيق (عتاق)به سوره‌هاي: ۱. سوره اسراء، ۲. سوره کهف، ۳. سوره مریم، ۴. سوره طه، ۵. سوره انبیاء گفته می شود.

مالکیت، یکی از عناصری است که در تعیین نوع نظام اقتصادی نقش بسزایی دارد.

نافع ممکن است اسم برای اشخاص و شخصیت‌های ذیل باشد: • نافع (غلام مسلم بن کثیر ازدی)، از یاران امام حسین (علیه‌السلام) و یکی از شهدای کربلا• نافع بن هلال بجلی، از اصحاب امیرمؤمنان و امام حسین (علیهماالسلام) و از شهیدان کربلا• نافع بن ازرق، از خوارج و رهبر و بنیانگذار فرقۀ خارجی ازارقه

قطر ماه در دهه شب اول و آخر ماه

حِمْیر، نام قبیله بزرگ و كهن عرب قحطانی و نام دولتی در یمن بود. افراد این قبیله در سال نهم هجری اسلام آوردند. قبل از آن، مردم این قبیله بت پرست، مسیحی و یهودی بودند. پیامبر اكرم‌ (ص) مُعاذبن جَبَل را برای تعلیم احكام اسلام همراه مالک بن مراره نزد حمیریان فرستاد. در جنگ صفین بسیاری از آنان با معاویه همراه بودند.

سالم غلام عامر بن مسلم عبدی از شهدای کربلا است. سالم به همراه مولای خود عامر بن مسلم عبدی و یزید بن ثبیط عبدی در ابطح در نزدیکی مکه به امام حسین پیوستند.[۱] و در کربلا به شهادت رسید.[۲] نام او در زیارت الشهدا آمده است.[۳]

شَوذَب مولی شاکر از شهدای کربلا و نامه‌رسان مسلم بن عقیل به امام حسین (ع) بود. وی از مکه با کاروان امام حسین (ع) به کربلا آمد. روز عاشورا پس از حنظلة بن اسعد شبامی به شهادت رسید. نام وی در زیارت‌های رجبیه امام حسین(ع) و ناحیه مقدسه آمده است.

عمار بن یاسر صحابه بلند مرتبه پیامبر(ص)، از نخستین مسلمانان و از شیعیان امام علی(ع).

عباس ممکن است به یکی از اشخاص زیر اشاره داشته باشد:

عنوان

شبیب ممکن است اسم برای اشخاص و شخصیت‌های ذیل باشد: • شبیب بن جراد، از یاران امام حسین (علیه‌السلام) و یکی از شهدای کربلا• شبیب بن حارث، از یاران امام حسین (علیه‌السلام) و یکی از شهدای کربلا• شبیب بن عبدالله نهشلی، از یاران امام حسین (علیه‌السلام) و یکی از شهدای کربلا• شبیب (غلام حارث)، بنابر نظر برخی یکی از شهدای کربلا• شبیب بن یزید، پسر یزید بن نعیم بن قیس بن عمرو، از سپاهیان سلیمان بن ربیعه و از بزرگان خوارج

جبله ممکن است اسم برای اشخاص و یا مکان‌های ذیل باشد: اعلام و اشخاص• جبلة بن عبدالله، یکی از شهدای کربلا• جبلة بن علی شیبانی، یکی از شهدای کربلا• جبلة بن ایهم غسانی، از امرای آل جَفْنَه و آخرین پادشاه از سلسله غسّانیان در شام مکان‌ها• جبله (شهر)، شهر و بندری در مغرب سوریه در محافظه (استان) لاذقیه• جبله (کوه)، کوهی منفرد در ناحیۀ نجد عربستان

معقل غلام عبیدالله بن زیاد بود که به دستور او، خود را در کوفه، شیعه و طرفدار حسین بن علی(ع) جلوه داد و توانست به وسیله مسلم بن عوسجه محل اختفای مسلم بن عقیل را پیدا کند. گزارش‌های او منجر به شهادت هانی بن عروه و مسلم بن عقیل شد.

خالد ممکن است اسم برای اشخاص ذیل باشد: • خالد بن عمرو ازدی، یکی از شهدای کربلا• خالد بن سنان عبسی، از شخصیت‌های دوره فترت و از حنفا• خالد بن سعید، از نخستین ایمان‌آورندگان به اسلام• خالد بن ابی‌اسماعیل کوفی، راوی امامی قرن سوم• خالد بن ابی کریمه، از اصحاب امام باقر و امام صادق (علیهم‌السلام) و راوی امامی• خالد بن برمک، از خاندان برمکیان از خاندانی دولتمرد و غالباً ادب پیشه در دوره اول عباسیان، بویژه در زمان هارون الرشید• خالد بن جریر بجلی، راوی و محدّث شیعی در قرن دوّم و از اصحاب امام صادق (علیه‌السلام)• خالد بن جعفر بن کلاب، شاعر و رئیس قبیله هَوازِن در دوره جاهلی عرب• خالد بن عبدالرحمان عطار، کنیه‌اش ابوالهیثم و راوی امامی• خالد بن عبدالله قسری، امیر مکه و عراق در عصر اموی• خالد بن عتاب، از اشراف کوفه و بخشنده‌ترین مرد قبیله بنی ریاح بن یربوع• خالد بن کثیر، حکمران قهستان در زمان خلافت منصور عباسی (حک : ۱۳۶ـ۱۵۸)• خالد بن ماد قلانسی، راوی و محدّث امامی• خالد بن معدان کلاعی، راوی و تابعی اهل شام• خالد بن نجیح جوان، کنیه‌اش ابوعبدالله و از راویان امامی• خالد بن ولید مخزومی، از سرداران مشهور صدر اسلام• خالد بن یزید بن معاویه، خلیفه زاده اموی• خالد نقش‌بندی، لقب خالد بن احمد بن حسین شهرزوری، صوفی و عالم بزرگ شافعی مذهب قرن سیزدهم

حَسّان، مسجد ، مسجدی ناتمام و عظیم متعلق به اوایل دوره موحدون در شمال‌شرقی شهر رباطِ مراکش است.

حق، از اسماء حسنای خدا و یکی از معانی مشهور آن می‌باشد. حق به عنوان نام خدا ده بار در قرآن تکرار شده است.

عقیل بن ابی‌طالب از صحابه پیامبر(ص)، برادر امیرالمؤمنین(ع) و پدر مسلم بود. وی از نسب‌شناسان بزرگ قریش و شخصی حاضر جواب بود.

قرآن، کتاب مقدس دین اسلام. به باور مسلمانان، قرآن کلام خداوند است که از طریق وحی بر پیامبر اسلام(ص) نازل شده است. آنها هم محتوای قرآن و هم الفاظ آن را نازل‌شده از سوی خداوند می‌دانند. قرآن به وسیله جبرئیل به پیامبر وحی می‌شده است. آیات قرآن در زمان پیامبر(ص) به صورت پراکنده بر روی پوست حیوانات، چوب درخت خرما، کاغذ و پارچه نوشته می‌‌شد. پس از پیامبر(ص) صحابه قرآن را به صورت یک‌جا جمع‌آوری کردند.

امام حسین(ع)

جندب ممکن است اسم برای اشخاص ذیل باشد: • جندب بن جناده، جندب (بریر) بن جنادة بن کُعیب بن صُعیر از قبیله بنی‌غفار، معروف به ابوذر غفاری از صحابه بزرگ رسول خدا (صلی‌الله‌علیه‌وآله‌وسلم)• جندب بن حجیر، جندب بن حُجَیْر کندی خولانی یا جندب بن حِجْر یکی از شهدای کربلا• جندب حضرمی، بنابر نظر برخی از شهدای کربلا

حج ممکن است در معانی ذیل به کار رفته باشد: قرآن• سوره حج، یست‌ودومین سوره قرآن کریم در ترتیب مصحف، و یکصد و سومین سوره در ترتیب نزول• آیه حج، آیه ۹۷ سوره آل عمران ، درباره وجوب حج به شرط استطاعت• آیات حج، آیات متعدد در باره حج در سوره‌های قرآن کریم کاربردهای دیگر• حج (فقه)، از مهم‌ترین احکام عبادی و از فروع دین و نیز یکی از ارکان اسلام

واژه حجر ممکن است اشاره به معانی ذیل باشد: قرآن• سوره حجر، پانزدهمین سوره قرآن کریم در ترتیب مصحف• آیه حجر، آیه ۷۵ سوره نحل فقه• حجر (فقه)، از مباحث مهمِ فقه و حقوق درباره اسباب ممنوع شدن اشخاص از تصرفات مالی• استقبال حجر، یکی از مستحبات مسجدالحرام کاربردهای دیگر• حجر بن جندب، بنا به قولی از شهدای کربلا• حجر بن حر، بنا به قولی از شهدای کربلا• حجر بن عدی کندی، معروف به حجرالخیر، صحابی پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌وآله) و از یاران خاص حضرت علی (علیه‌السلام) و از بزرگان و فضلای کوفه

بشر ممکن است در معانی ذیل به کار رفته و یا اسم برای اشخاص ذیل باشد: • بشر (انسان)، موجود قائم بر دو پا و مسمی به آدم و انسان • بشر حافی، بِشر حافی، مکنّی به ابونصر مَروزی، عارف ، محدث و فقیه• بشر بن ابی‌خازم، بِشر بن اَبی خازِم، شاعر بزرگ قبیله بنی اسد در پایان دوره جاهلی (ح ۵۲۵ـ۵۹۵ میلادی)• بشر بن براء انصاری، بِشر بن بَراء، صحابی و انصاری• بشر بن حسن، بِشْر فرزند امام حسن (علیه‌السلام)• بشر بن حویطر قانصی، بشر بن حویطر قانصی یکی از سپاهیان عمر بن سعد در واقعه کربلا• بشر بن خوط، از سپاهیان امیرمؤمنان (علیه‌السّلام) در‌ نبرد جمل و نیز از سپاهیان عمر بن سعد در واقعه کربلا• بشر بن سری، بِشْرِ بْن‌ِ سَری‌ّ، ابوعمرو د ۹۵ق‌/۱۱م‌، محدث‌ بصری‌ مکی‌• بشر بن صفوان کلبی، بِشْرِ بْن‌ِ صَفْوان‌ِ کلْبی‌، از امرای‌ مشهور عصر اموی‌• بشر بن غیاث مریسی، بِشر بن غَیّاث بن ابی کریمه عبدالرحمان مَرّیسی، متکلم و فقیه حنفی قرن سوم• بشر بن مروان بن حکم، بِشْر بن مروان بن حَکَم، ابومروان، امیر اموی، فرزند مروان خلیفه و قُطَیَّه، دختر بِشر (از خاندان بنی جعفر بن کِلاب از قبیله قیس)• بشر بن معتمر، بِشر بن مُعتَمِر، ابوسهل، مشهور به هلالی، رئیس معتزله بغداد و شاعر و ادیب قرن دوم و سوم• بشر بن موسی اسدی‌بغدادی، بِشْر بن موسی، ابوعلی بن صالح بن شیخ بن عَمِیره اسدی بغدادی، از محدثان اهل سنت (۱۹۰ـ ۲۸۸)• بشر بن ولید بن عبدالملک، بِشر بن وَلید بن عبدالملک، امیر اموی و یکی از فرزندان متعدّد ولید، ششمین خلیفه اموی• بشر بن ولید بن عبدالملک، امیر اموی و یکی از فرزندان متعدّد ولید، ششمین خلیفه اموی

واژه بکر ممکن است در معانی ذیل به کار رفته و یا اسم برای اشخاص ذیل باشد: • بکر(شتر جوان)، به فتح باء و سکون کاف استفاده شده در معنای شتر جوان• بکر (استعمال نشده)، به کسر باء و سکون کاف در معانی استعمال نشده (تازه و نو)• باکره، غیرمحصن و نیز دوشیزه (باکره)• اتحادیه بکر بن وائل، نام اتحادیه‌ای قدیمی متشکل از قبایل عربِ مرکز، مشرق ، و پس از آن‌ها اعراب شمال جزیرة‌العرب • بکر بن حی تیمی، بکر پسر حَیّ تیمی شهید والامقام پیکار عاشورا، از قبیله بنی ‌تیم الله بن ثعلبه• بکر بن عبدالله مزنی‌بصری، مکنّی به ابوعبدالله، محدث و فقیه قرن اول و دوم• بکر بن علی، یکی از فرزندان امام علی (علیه‌السلام)• بکر بن محمد، بَکْرِ بْن‌ِ مُحَمَّدِ بْن‌ِ عَلاءِ قُشِیْری، ابوالفضل‌ ربیع‌الاول‌ ۴۴/ ژوئیه ۵۵، فقیه‌ و قاضی‌ مالکی‌ مصر

بَنو/ بنی، واژه‌ای عربی  به معنای پسران، فرزندان، پسرِ پسر و نوادگانِ دورتر و در اصطلاح به معنای قبیله ، طائفه ، قوم و خاندان می‌باشد.

انس ممکن است در معانی ذیل به کار رفته باشد: • انسان، انسان از «إِنْسیان»، موجود دو پا و اشرف مخلوقات• انس (به ضم الف)، به معنای آرام و قرار یافتن قلب بر اثر نزدیک شدن به چیزی

ابن (= پسر، فرزند)، واژه کهن‌ سامی‌ می‌باشد و از احکام فقهی آن به مناسبت در باب‌های صلاة، صوم، نکاح و ارث سخن رفته است.

آبی صفت منسوب به شهر آبه (آوه) است و ممکن است به یکی از افراد زیر اشاره کند:

جَون بن حُوَی از شهدای کربلا و غلام سیاه پوست ابوذر غفاری. روز عاشورا امام حسین(ع) جون را از رفتن به میدان بازداشت ولی او خطاب به امام گفت: به خدا سوگند هرگز از شما جدا نمی‌شوم تا خون من با خون شما درآمیزد.[۱]

عُمَر بن خَطّاب بن نُفَیل (درگذشت ۲۳ق) از صحابه پیامبر اکرم(ص) و خلیفه دوم (خلافت: ۱۳ - ۲۳ق) که در مکه اسلام آورد. عمر بن خطاب به وصیت مستقیم خلیفه اول، به خلافت رسید، حدود ده سال حکومت کرد و در سال ۲۳ق توسط ابولؤلؤ به قتل رسید.

عون بن عبدالله بن جعفر (معروف به عون اکبر)، فرزند حضرت زینب(س) و از شهدای کربلا. او و برادرش محمد هر دو به سفارش پدرشان عبدالله بن جعفر با امام حسین(ع) همراه شدند و در روز عاشورا در کربلا به شهادت رسیدند.

سِیْف بن حارث بن سریع هَمْدانی از شهدای کربلا.

سَعد غلام عَمرو(عُمر) بن خالد صَیداوی (شهادت: عاشورای ۶۱ق) از شهدای کربلا. سعد در واقعه کربلا به همراه مولایش عمرو بن خالد صیداوی، در عذیب هجانات به کاروان امام حسین(ع) پیوست. وی در روز عاشورا در حمله نخست به شهادت رسید.

نقل به معنای حالت حاصل از انتقال لفظ از معنای اصلی به معنای دیگر می‌باشد.