پیش از بیان نام‌ها و نسب امام علی(ع) باید توجه کرد که یک فرد ممکن است دارای نام‌ها، القاب و شهرت‌هایی باشد که به صورت پراکنده در کتب مختلف به آنها اشاره شده است، ولی این گوناگونی تفاوت و تعارض به شمار نمی‌آید. برای امام علی(ع) نیز در روایات و منابع تاریخی نام‌ها و شهرت‌های مختلفی ذکر شده است که هرکدام بیانگر یک صفت و ویژگی برای آن‌حضرت می‌باشد. در این‌جا به برخی از آنها اشاره می‌شود.[1] نام‌ها و القاب امام علی(ع) 1. «علی»:[2] درباره چگونگی نام‌گذاری آن‌حضرت به «علی»؛ میان دانشمندان اسلامی اختلاف نظر وجود دارد؛ برخی گفته‌اند: هنگامی که امام علی(ع) متولّد شد، مادرش فاطمه بنت اسد، برای یادبود نام پدرش اسد، او را «حیدره» نامید(اسد و حیدر هر دو به معنای شیرند). سپس او و ابوطالب، به الهام الهی توافق کردند که وی را «علی»[3] بنامند.[4] در روایات چنین آمده است: فاطمه بنت اسد می‌گوید: «من درون کعبه رفتم و از میوه‌ها و روزی‌های بهشتی خوردم. پس چون خواستم بیرون بیایم، کسی مرا ندا داد: ای فاطمه! او را "علی" بنام که او علی (بلند مرتبه) است و خداوندِ علیّ اعلی می‌فرماید: "نامش را از نام خود برگرفته‌ام و به ادب خود، تربیتش کرده‌ام و بر دشواری‌های دانشم آگاهش کرده‌ام. اوست که بت‌ها را در خانه‌ام می‌شکند، و اوست که بر بام خانه‌ام اذان می‌گوید و مرا تقدیس و تمجید می‌کند. پس خوشا به سعادت کسی که دوستش بدارد و اطاعتش کند، و وای بر کسی که سرپیچی‌اش کند و دشمنش بدارد!».[5] عبّاس بن عبدالمطّلب می‌گوید: هنگامی که فاطمه بنت اسد، علی را به دنیا آورد، او را به نام پدرش «اسد» نامید؛ ولی ابوطالب به این، راضی نشد و گفت: بیا تا شبی از کوه ابوقبیس بالا رویم و آفریدگار آسمان را بخوانیم، شاید که ما را به نام او آگاه کند. پس شب هنگام، حرکت کردند و از کوه ابوقبیس بالا رفتند و خدای متعال را خواندند و ابوطالب، این شعر را سرود: «ای پروردگارِ شب تیره و صبح روشن درخشنده! حکم قطعی‌ات را برایمان بیان کن که این پسر را چه بنامیم». پس آوایی از آسمان آمد و ابوطالب، سرش را بالا کرد که ناگاه، لوحی همچون زمرّد سبز دید که چهار سطر در آن نوشته شده بود. آن‌را با دستانش گرفت و محکم به سینه‌اش چسباند. در آن چنین نوشته بود: «به فرزندی پاکیزه، اختصاص یافته‌اید پاک و شریف و پسندیده، و نامش از جانب [خدای] قاهر و والا "علی" است ، برگرفته از "علیّ"». پس ابوطالب بسیار شادمان شد و برای خدای تبارک و تعالی به سجده افتاد و ده شتر، عقیقه کرد. آن لوح، به کعبه آویخته بود و بنی هاشم به آن بر قریش افتخار می‌کرد تا آن‌که در جنگ حجاج و ابن زبیر، ناپدید شد.[6] 2. أسد.[7] 3. امیر المؤمنین.[8] 4. حیدر کرار.[9] 5. حضرت علی(ع) در کتب آسمانی و نزد برخی ملت‌ها و گروه‌های مردمی نام‌های دیگری نیز دارند؛ خود آن‌حضرت می‌فرماید: نام من در انجیل، «الیا» و در تورات، «بریء» و در زبور، «أریّ» و نزد هندوان، «کبکر» و پیش رومیان، «بطریسا» و نزد پارسیان، «جبتر» و پیش ترکان، «بثیر» و نزد زنگیان، «حیتر» و پیش کاهنان، «بویء» و نزد حبشیان، «بثریک» و نزد مادرم، «حیدرة» و پیش دایه‌ام، «مَیمون (خوش یُمن)» و نزد عرب، «علیّ» و پیش ارامنه، «فریق» و نزد پدرم، «ظهیر» است.[10] نسب امام علی(ع) ابن مغازلی به نقل از مصعب بن عبداللّه می‌گوید: «او، علی پسر ابوطالب، پسر عبد المطّلب، پسر هاشم، پسر عبد مناف، پسر قُصَی، پسر کلاب، پسر مُرّه، پسر کعب، پسر لُؤَی، پسر غالب، پسر فِهر، پسر مالک، پسر نضر، پسر کنانه، پسر خُزیمه، پسر مُدرکه، پسر الیاس، پسر مُضَر، پسر نزار، پسر مَعْد، پسر عدنان است؛ و نام ابوطالب، عبد مناف است».[11] این سلسله نسبت تا عدنان مورد قبول همه دانشمندان اسلامی است، ولی از آن پس تا آدم(ع) مورد اختلاف است؛[12] از این‌رو ما به همین مقدار بسنده کردیم. اما مطمئناً حضرت ابراهیم و اسماعیل(ع) نیز در سلسله اجداد حضرتشان به شمار می‌آیند. علامه حلی می‌گوید: خدای متعال، به ابراهیم(ع) فرمود: «دعای تو را درباره فرزندت اسماعیل شنیدم، وجود او را، پربرکت ساخته و او را به ثمر خواهم رساند و از وی دوازده فرزند که نسل پاکت را گسترش داده و در نهایت، امتی بزرگ از صالحان و نیکوکاران پدید آورند، به وجود خواهم آورد». تردیدی نیست که علی(ع) یکی از آن ستارگان درخشان دوازده‌گانه است و این فضیلتی است که هیچ‌کس با او همتا نخواهد بود.[13] [1] . برای آگاهی بیشتر درباره نام‌ها و القاب دیگر امام علی(ع) ر.ک: «کنیه ابو تراب به امام علی(ع)»، سؤال 14879؛ «غضنفر لقب امام علی(ع)»، سؤال 10909؛ «القاب امام علی (ع) و یاد کردن پیامبر (ص) به آنها»، سؤال 16667؛ «نام امام علی(ع) و پیامبر اسلام(ص) در کتاب مقدس»، سؤال 32964؛ «صهر؛ از القاب امام علی(ع)»، سؤال 58748؛ سایت اسلام پدیا [2] . ابن شاذان قمی، أبو الفضل سدیدالدین، الفضائل، ص 175، قم، منشورات الرضی، چاپ دوم، 1363ش؛ ابن طلحه شافعی، محمد بن طلحه، مطالب السئول فی مناقب آل الرسول‏، ص 66، بیروت، مؤسسة البلاغ‏، چاپ اوّل‏، 1419ق. [3] . آن‌گونه که متون تاریخی نشان می‌دهند، این تغییر در اوان ولادت حضرت رخ داده است. از این‌رو؛ آنچه برخی نقل کرده‌اند که چون از دوش پیامبر اکرم(ص) بالا رفت و بت‌ها را شکست، به جهت هم خانواده بودن علیّ و علوّ، علی نام گرفت، فاقد اعتبار تاریخی است و امری ذوقی بیش نیست. [4] . أبو الفرج الأصفهانی، مقاتل الطالبیین، ص 39، بیروت، دار المعرفة، بی‌تا؛ شیخ صدوق، معانی الاخبار، ص 59، قم، دفتر انتشارات اسلامی، چاپ اول، 1403ق؛ ابن أبی الحدید، عبد الحمید بن هبه الله، شرح نهج البلاغة، ج ‏1، ص 12، قم، مکتبة آیة الله المرعشی النجفی، چاپ اول، 1404ق. [5] . شیخ صدوق، علل الشرائع، ج ‏1، ص 136، قم، کتاب فروشی داوری، چاپ اول، 1385ش. [6] . قندوزی، سلیمان بن ابراهیم‏، ینابیع المودة، ج ‏2، ص 305 – 306، قم، اسوه‏، چاپ دوم‏، 1422ق‏؛ با اندکی تفاوت در: ابن شهر آشوب مازندرانی، مناقب آل أبی‌طالب(ع)، ج ‏2، ص 174 – 175، قم، انتشارات علامه، چاپ اول، 1379ق. [7] . خوارزمی‏، موفق بن احمد، المناقب، ص 37، قم، مؤسسه نشر اسلامی، چاپ دوم‏، 1411ق. [8] . الفضائل، ص 175؛ مناقب آل أبی‌طالب(ع)، ج ‏3، ص 53؛ ر.ک: علت نام‌گذاری امام علی(ع) به «امیر المؤمنین»، سؤال 47553. [9] . ر.ک:‌ «معنای حیدر کرار»، سؤال 56772. [10] . شیخ صدوق، معانی الاخبار، ص 59، قم، دفتر انتشارات اسلامی، چاپ اول، 1403ق. [11] . ابن مغازلی، علی بن محمد، مناقب الإمام علی بن أبی طالب(ع)، ص 57، بیروت، دار الأضواء، چاپ سوم‏، 1424ق‏. [12] . سبط بن جوزی‏، تذکرة الخواص من الأمة فی ذکر خصائص الأئمة، ص 14، قم، منشورات الشریف الرضی‏، چاپ اول، 1418ق؛ امین عاملی‏، سید محسن، اعیان الشیعة، ج ‏1، ص 323، بیروت، دار التعارف‏، 1403ق. [13] . علامه حلی، حسن بن یوسف، کشف الیقین فی فضائل أمیر المؤمنین(ع)، ص 5، تهران، وزارت ارشاد، چاپ اول، 1411ق.
چندین روایت از امام علی(ع) در مورد نام، نسب و شهرتهای ایشان آمده که برخی نامها با هم متفاوت است. لطفاً نام، نسب و شهرتهای ایشان را صحیح ذکر بفرمائید.
پیش از بیان نامها و نسب امام علی(ع) باید توجه کرد که یک فرد ممکن است دارای نامها، القاب و شهرتهایی باشد که به صورت پراکنده در کتب مختلف به آنها اشاره شده است، ولی این گوناگونی تفاوت و تعارض به شمار نمیآید. برای امام علی(ع) نیز در روایات و منابع تاریخی نامها و شهرتهای مختلفی ذکر شده است که هرکدام بیانگر یک صفت و ویژگی برای آنحضرت میباشد. در اینجا به برخی از آنها اشاره میشود.[1]
نامها و القاب امام علی(ع)
1. «علی»:[2] درباره چگونگی نامگذاری آنحضرت به «علی»؛ میان دانشمندان اسلامی اختلاف نظر وجود دارد؛ برخی گفتهاند: هنگامی که امام علی(ع) متولّد شد، مادرش فاطمه بنت اسد، برای یادبود نام پدرش اسد، او را «حیدره» نامید(اسد و حیدر هر دو به معنای شیرند). سپس او و ابوطالب، به الهام الهی توافق کردند که وی را «علی»[3] بنامند.[4] در روایات چنین آمده است:
فاطمه بنت اسد میگوید: «من درون کعبه رفتم و از میوهها و روزیهای بهشتی خوردم. پس چون خواستم بیرون بیایم، کسی مرا ندا داد: ای فاطمه! او را "علی" بنام که او علی (بلند مرتبه) است و خداوندِ علیّ اعلی میفرماید: "نامش را از نام خود برگرفتهام و به ادب خود، تربیتش کردهام و بر دشواریهای دانشم آگاهش کردهام. اوست که بتها را در خانهام میشکند، و اوست که بر بام خانهام اذان میگوید و مرا تقدیس و تمجید میکند. پس خوشا به سعادت کسی که دوستش بدارد و اطاعتش کند، و وای بر کسی که سرپیچیاش کند و دشمنش بدارد!».[5]
عبّاس بن عبدالمطّلب میگوید: هنگامی که فاطمه بنت اسد، علی را به دنیا آورد، او را به نام پدرش «اسد» نامید؛ ولی ابوطالب به این، راضی نشد و گفت: بیا تا شبی از کوه ابوقبیس بالا رویم و آفریدگار آسمان را بخوانیم، شاید که ما را به نام او آگاه کند. پس شب هنگام، حرکت کردند و از کوه ابوقبیس بالا رفتند و خدای متعال را خواندند و ابوطالب، این شعر را سرود: «ای پروردگارِ شب تیره و صبح روشن درخشنده! حکم قطعیات را برایمان بیان کن که این پسر را چه بنامیم». پس آوایی از آسمان آمد و ابوطالب، سرش را بالا کرد که ناگاه، لوحی همچون زمرّد سبز دید که چهار سطر در آن نوشته شده بود. آنرا با دستانش گرفت و محکم به سینهاش چسباند. در آن چنین نوشته بود: «به فرزندی پاکیزه، اختصاص یافتهاید پاک و شریف و پسندیده، و نامش از جانب [خدای] قاهر و والا "علی" است ، برگرفته از "علیّ"». پس ابوطالب بسیار شادمان شد و برای خدای تبارک و تعالی به سجده افتاد و ده شتر، عقیقه کرد. آن لوح، به کعبه آویخته بود و بنی هاشم به آن بر قریش افتخار میکرد تا آنکه در جنگ حجاج و ابن زبیر، ناپدید شد.[6]
2. أسد.[7]
3. امیر المؤمنین.[8]
4. حیدر کرار.[9]
5. حضرت علی(ع) در کتب آسمانی و نزد برخی ملتها و گروههای مردمی نامهای دیگری نیز دارند؛ خود آنحضرت میفرماید: نام من در انجیل، «الیا» و در تورات، «بریء» و در زبور، «أریّ» و نزد هندوان، «کبکر» و پیش رومیان، «بطریسا» و نزد پارسیان، «جبتر» و پیش ترکان، «بثیر» و نزد زنگیان، «حیتر» و پیش کاهنان، «بویء» و نزد حبشیان، «بثریک» و نزد مادرم، «حیدرة» و پیش دایهام، «مَیمون (خوش یُمن)» و نزد عرب، «علیّ» و پیش ارامنه، «فریق» و نزد پدرم، «ظهیر» است.[10]
نسب امام علی(ع)
ابن مغازلی به نقل از مصعب بن عبداللّه میگوید: «او، علی پسر ابوطالب، پسر عبد المطّلب، پسر هاشم، پسر عبد مناف، پسر قُصَی، پسر کلاب، پسر مُرّه، پسر کعب، پسر لُؤَی، پسر غالب، پسر فِهر، پسر مالک، پسر نضر، پسر کنانه، پسر خُزیمه، پسر مُدرکه، پسر الیاس، پسر مُضَر، پسر نزار، پسر مَعْد، پسر عدنان است؛ و نام ابوطالب، عبد مناف است».[11]
این سلسله نسبت تا عدنان مورد قبول همه دانشمندان اسلامی است، ولی از آن پس تا آدم(ع) مورد اختلاف است؛[12] از اینرو ما به همین مقدار بسنده کردیم. اما مطمئناً حضرت ابراهیم و اسماعیل(ع) نیز در سلسله اجداد حضرتشان به شمار میآیند.
علامه حلی میگوید: خدای متعال، به ابراهیم(ع) فرمود: «دعای تو را درباره فرزندت اسماعیل شنیدم، وجود او را، پربرکت ساخته و او را به ثمر خواهم رساند و از وی دوازده فرزند که نسل پاکت را گسترش داده و در نهایت، امتی بزرگ از صالحان و نیکوکاران پدید آورند، به وجود خواهم آورد». تردیدی نیست که علی(ع) یکی از آن ستارگان درخشان دوازدهگانه است و این فضیلتی است که هیچکس با او همتا نخواهد بود.[13] [1] . برای آگاهی بیشتر درباره نامها و القاب دیگر امام علی(ع) ر.ک: «کنیه ابو تراب به امام علی(ع)»، سؤال 14879؛ «غضنفر لقب امام علی(ع)»، سؤال 10909؛ «القاب امام علی (ع) و یاد کردن پیامبر (ص) به آنها»، سؤال 16667؛ «نام امام علی(ع) و پیامبر اسلام(ص) در کتاب مقدس»، سؤال 32964؛ «صهر؛ از القاب امام علی(ع)»، سؤال 58748؛ سایت اسلام پدیا [2] . ابن شاذان قمی، أبو الفضل سدیدالدین، الفضائل، ص 175، قم، منشورات الرضی، چاپ دوم، 1363ش؛ ابن طلحه شافعی، محمد بن طلحه، مطالب السئول فی مناقب آل الرسول، ص 66، بیروت، مؤسسة البلاغ، چاپ اوّل، 1419ق. [3] . آنگونه که متون تاریخی نشان میدهند، این تغییر در اوان ولادت حضرت رخ داده است. از اینرو؛ آنچه برخی نقل کردهاند که چون از دوش پیامبر اکرم(ص) بالا رفت و بتها را شکست، به جهت هم خانواده بودن علیّ و علوّ، علی نام گرفت، فاقد اعتبار تاریخی است و امری ذوقی بیش نیست. [4] . أبو الفرج الأصفهانی، مقاتل الطالبیین، ص 39، بیروت، دار المعرفة، بیتا؛ شیخ صدوق، معانی الاخبار، ص 59، قم، دفتر انتشارات اسلامی، چاپ اول، 1403ق؛ ابن أبی الحدید، عبد الحمید بن هبه الله، شرح نهج البلاغة، ج 1، ص 12، قم، مکتبة آیة الله المرعشی النجفی، چاپ اول، 1404ق. [5] . شیخ صدوق، علل الشرائع، ج 1، ص 136، قم، کتاب فروشی داوری، چاپ اول، 1385ش. [6] . قندوزی، سلیمان بن ابراهیم، ینابیع المودة، ج 2، ص 305 – 306، قم، اسوه، چاپ دوم، 1422ق؛ با اندکی تفاوت در: ابن شهر آشوب مازندرانی، مناقب آل أبیطالب(ع)، ج 2، ص 174 – 175، قم، انتشارات علامه، چاپ اول، 1379ق. [7] . خوارزمی، موفق بن احمد، المناقب، ص 37، قم، مؤسسه نشر اسلامی، چاپ دوم، 1411ق. [8] . الفضائل، ص 175؛ مناقب آل أبیطالب(ع)، ج 3، ص 53؛ ر.ک: علت نامگذاری امام علی(ع) به «امیر المؤمنین»، سؤال 47553. [9] . ر.ک: «معنای حیدر کرار»، سؤال 56772. [10] . شیخ صدوق، معانی الاخبار، ص 59، قم، دفتر انتشارات اسلامی، چاپ اول، 1403ق. [11] . ابن مغازلی، علی بن محمد، مناقب الإمام علی بن أبی طالب(ع)، ص 57، بیروت، دار الأضواء، چاپ سوم، 1424ق. [12] . سبط بن جوزی، تذکرة الخواص من الأمة فی ذکر خصائص الأئمة، ص 14، قم، منشورات الشریف الرضی، چاپ اول، 1418ق؛ امین عاملی، سید محسن، اعیان الشیعة، ج 1، ص 323، بیروت، دار التعارف، 1403ق. [13] . علامه حلی، حسن بن یوسف، کشف الیقین فی فضائل أمیر المؤمنین(ع)، ص 5، تهران، وزارت ارشاد، چاپ اول، 1411ق.
- [سایر] پیامبر اکرم(ص) فرمود: (مجالس خود را به ذکر علی(ع) زینت دهید)، همچنین این حدیث: که رسول خدا فرمود: (کلام علی بالاترین کلامها است) صحیح است؟ متن کامل و منبع را ذکر نمایید.
- [سایر] آیا این حدیث صحیح است که: از هر سه قاضی یک نفر به بهشت میرود، و آیا این سخن امیرالمومنین علی(ع) است؟!
- [سایر] آیا این حدیث صحیح است: امیر المؤمنین علی بن ابیطالب(ع) فرمود: «لباس سیاه بر تن مکن که آن لباس فرعون است»؟
- [سایر] امامزاده هلال بن علی(ع) که در منطقه آران و بیدگل کاشان دفن شده، با چند نسب به حضرت علی(ع) میرسند؟ و آیا اصلاً امامزاده هستند یا خیر؟
- [سایر] آیا از معنای برخی روایات این شبهه به ذهن نمیرسد که در فضائل امام علی(ع) اغراق شده است؟ مثلاً در روایتی داریم ضربه شمشیر امیرالمؤمنین(ع) در جنگ خندق افضل از عبادت جن و انس است! اگر این روایت صحیح باشد، مستلزم این است که ضربه امام علی(ع) از اعمال و عبادات خود پیامبر اسلام(ص) هم افضل باشد!
- [سایر] آیا نامهایی که امام علی(ع) برای یاران حضرت قائم(عج) فرمودند؛ نام اصلی ایشان بوده یا اینکه نامی دیگر دارند و به مصلحت این نامها را فرمودهاند؟
- [سایر] حدیث سیره هزار نبی در علی(ع) را بیان کنید؟
- [سایر] در مدح امام علی ع چه احادیث قدسی وجود دارد؟
- [سایر] آیا صحیح است که میگویند: زهری و مالک از دشمنان حضرت امام علی(ع) و از هواداران بنی امیه بودند، و لذا فضائل امام علی(ع) را مخفی کردند و حتی یک فضیلت درباره آنحضرت روایت نکردهاند؟
- [سایر] زندگینامه امکلثوم دختر امام علی(ع) را ذکر نمایید و بفرمایید که آیا ام کلثوم(س) و همسر و فرزندانشان در کربلا حضور داشتند؟
- [آیت الله میرزا جواد تبریزی] نماز در حرم امامان (ع) مستحب بلکه بهتر از مسجد است و مروی است که نماز حرم مطهر حضرت امیرالمؤمنین (ع) برابر دویست هزار نماز است.
- [آیت الله وحید خراسانی] نماز خواندن در حرم امامان علیهم السلام مستحب است بلکه از بعضی روایات استفاده می شود که نماز در حرم مطهر حضرت امیر المومنین علیه السلام و سیدالشهداء علیه السلام افضل از مسجد است
- [آیت الله صافی گلپایگانی] . دستور سجده سهو این است که بعد از سلام نماز فوراً نیت سجده سهو کند، و پیشانی را به چیزی که سجده بر آن صحیح است بگذارد، و ذکر بگوید، و ذکر سجده سهو را به سه نحو می شود انجام داد. اول "بِسْمِ اللهِ وَبِاللهِ وَصَلَّی اللهُ عَلی مُحَمَّد وَآلِه". دوم "بِسْمِ اللهِ وَبِاللهِ اللّهُمَّ صَلِّ عَلی مُحَمَّد وَآلِ مُحَمَّد". سوم "بِسْمِ اللهِ وَبِاللهِ السَّلاَمُ عَلَیْکَ اَیُّهَا النَّبِیُّ وَرَحْمَةُ اللهِ وَبَرَکَاتُه"، و احتیاط اختیار قسم سوم است، بعد باید بنشیند و دوباره به سجده رود و ذکر را بگوید و بنشیند و بعد از خواندن تشهد سلام دهد.
- [آیت الله سبحانی] اگر خود زن و مرد بخواهند صیغه عقد موقت را بخوانند، بعد از آن که مدت و مهر را معین کردند، چنانچه زن بگوید: (زَوَّجْتُکَ نَفْسِی الی الاجل المعلوم عَلَی المَهْرِ المَعْلُومِ)، بعد بدون فاصله مرد بگوید: (قَبِلْتُ التزویجَ الی الاجلِ المعلومِ علی المهرِ المعلومِ)، صحیح است. و اگر دیگری را وکیل کنند و اول وکیل زن به وکیل مرد بگوید: (مَتَّعْتُ مُوَکِّلَتِی مُوَکّلَکَ الی الاجل المعلوم عَلَی المَهْرِ المَعْلُومِ)، پس بدون فاصله وکیل مرد بگوید: (قَبِلْتُ ذلک لِمُوَکِّلِی) صحیح می باشد.
- [آیت الله سبحانی] اگر صیغه عقد دائم را خود زن و مرد بخوانند و اول زن بگوید: (زَوَّجْتُکَ نَفْسِی عَلَی الصَّداقِ المَعْلُوم) (یعنی خود را زن تو نمودم، به مهری که معیّن شده). پس از آن بدون فاصله مرد بگوید: (قَبِلْتُ التَّزْوِیجَ علی الصَّداقِ المعلومِ) (یعنی قبول کردم ازدواج را با همان مهر معلوم) عقد صحیح است و اگر دیگری را وکیل کنند که از طرف آنها صیغه عقد را بخواند چنانچه مثلاً اسم مرد احمد و اسم زن فاطمه باشد و وکیل زن بگوید: (زَوَّجْتُ مُوَکِّلَتِی فاطِمَةَ مُوَکِّلِکَ اَحْمَدَ عَلَی الصَّداقِ المَعْلُومِ). پس بدون فاصله وکیل مرد بگوید: (قَبِلْتُ التَّزویج لِمُوَکِّلِی اَحْمَدَ عَلَی الصَّداقِ الْمَعْلُومِ) صحیح می باشد. دستور خواندن عقد موقت
- [آیت الله سبحانی] اگر صیغه عقد دائم را خود زن و مرد بخوانند و اول زن بگوید: (زَوَّجْتُکَ نَفْسِی عَلَی الصَّداقِ المَعْلُوم) (یعنی خود را زن تو نمودم، به مهری که معیّن شده). پس از آن بدون فاصله مرد بگوید: (قَبِلْتُ التَّزْوِیجَ علی الصَّداقِ المعلومِ) (یعنی قبول کردم ازدواج را با همان مهر معلوم) عقد صحیح است و اگر دیگری را وکیل کنند که از طرف آنها صیغه عقد را بخواند چنانچه مثلاً اسم مرد احمد و اسم زن فاطمه باشد و وکیل زن بگوید: (زَوَّجْتُ مُوَکِّلَتِی فاطِمَةَ مُوَکِّلِکَ اَحْمَدَ عَلَی الصَّداقِ المَعْلُومِ). پس بدون فاصله وکیل مرد بگوید: (قَبِلْتُ التَّزویج لِمُوَکِّلِی اَحْمَدَ عَلَی الصَّداقِ الْمَعْلُومِ) صحیح می باشد.
- [آیت الله وحید خراسانی] اگر شوهر بخواهد صیغه مبارات را بخواند چنانچه مثلا اسم زن فاطمه باشد بگوید بارات زوجتی فاطمه علی ما بذلت فهی طالق یعنی من و زنم فاطمه در مقابل انچه او بذل کرده از هم جدا شدیم پس او رها است و اگر دیگری را وکیل کند وکیل باید بگوید بارات زوجه موکلی فاطمه علی ما بذلت فهی طالق یا بگوید عن قبل موکلی بارات زوجته فاطمه علی ما بذلت فهی طالق و لزوم گفتن فهی طالق در صیغه های ذکر شده مبنی بر احتیاط واجب است و اگر به جای علی ما بذلت بما بذلت بگوید اشکال ندارد
- [آیت الله اردبیلی] کسی که اذان شخص دیگری را میشنود، مستحب است هر قسمتی را که میشنود تکرار کند، ولی در بازگویی اقامهای که از دیگری میشنود، باید قصد ذکر مطلق نماید نه قصد اقامه و از (حَیَّ عَلَی الصَّلاةِ) تا (حَیَّ عَلی خَیْرِ الْعَمَلِ) را به امید ثواب بگوید.
- [آیت الله جوادی آملی] ) .االله اکبر) یعنی خدای سبحان بزرگتر از آن است که وصف شود. (أشهد أن لا إله الاّ االله ), یعنی شهادت می دهم که غیر خدای یکتا و یگانه خدای دیگری نیست . (أشهد أنّ محمداً رسول االله ); یعنی شهادت میدهم که حضرت محمدبن عبداالله(ص) پیامبر و فرستاده خداست . (أشهد أنّ علیاً امیرالمؤمنین و ولیّ االله)؛ یعنی شهادت میدهم که حضرت علی(ع)امیر مؤمنان و ولیّ خدا بر همه خلق است . (حیّ علی الصلاة )؛ یعنی بشتاب برای اقامه نماز، (حیّ علی الفلاح)؛ یعنی بشتاب برای رستگاری، (حیّ علی خیر العمل )؛ یعنی بشتاب برای بهترین کار که نماز است، (قد قامت الصلاة)؛ یعنی به تحقیق نماز برپا شد، (لا إله الاّ االله )؛ یعنی خدایی؛ جز خدای یکتا و یگانه, سزاوار پرستش نیست.
- [آیت الله علوی گرگانی] اگر به خیال این که به اندازه غسل ونماز وقت دارد برای نماز غسل کند، غسل او صحیح است اگر قصد غسل را علی ایّ حال داشته باشد.