مراجع عظام تقلید در این‌باره می‌گویند:
اگر در بین نماز (فرادا یا جماعت) چیزی که بر آن سجده می‌کند گم شود (و یا مثلاً بچّه‌ای آن را بر دارد)و چیزی که سجده بر آن صحیح است نداشته باشد[1] ، دو حالت دارد:
الف. چنانچه وقت وسعت دارد، باید نماز را رها کرده و بعد از تهیه آنچه سجده بر آن صحیح است دوباره نماز بخواند.[2]
ب . اگر وقت تنگ است،[3] باید به لباسش سجده کند[4] و اگر فراهم نباشد بر پشت دست،[5] و اگر آن هم نمی‌شود، به چیز معدنی[6] مانند انگشتر عقیق سجده نماید.[7] [8] [1] . آیت الله سیستانی: (چه در تنگی وقت و چه در وسعت آن، سجده بر قیر و زفت مقدّم بر سجده بر غیر آنها است ولی اگر سجده بر آنها ممکن نباشد، باید بر لباسش یا هر چیز دیگر که در حال اختیار سجده بر او جایز نیست سجده نماید ولی احتیاط مستحبّ آن است که تا سجده بر لباسش ممکن است بر چیز دیگر سجده نکند). [2] . آیت الله مکارم: (چنانچه وقت نماز باقی است، نماز را تمام کرده و بنا بر احتیاط دوباره می‌خواند و اگر وقت تنگ است قضا ندارد). [3] . یا اصلا چیزی که سجده بر آن صحیح است ندارد و یا اگر دارد به واسطۀ سرما یا گرمای زیاد و یا تقیه و مانند اینها نمی‌تواند بر آن سجده کند. [4] . آیات عظام اراکی و نوری و شبیری: (اگر لباسش از پنبه یا کتان است، بر آن سجده کند و اگر از چیز دیگری است بر پشت دست...)؛ آیت الله گلپایگانی: (اگر لباسش از پنبه یا کتان است، بر آن سجده کند و اگر از چیز دیگری است بر پشت دست یا چیز معدنی مانند انگشتر عقیق سجده نماید و احتیاط لازم آن است که تا سجده بر پشت دست ممکن است به چیز معدنی سجده نکند)؛ آیت الله صافی: (باید به لباسش سجده کند و اگر بر آن هم نشود باید بر پشت دست .. [بقیه مثل آیت اللّٰه گلپایگانی])؛ آیت الله مکارم: (اگر لباسش از پنبه یا کتان است، بر آن سجده کند و اگر از چیز دیگری است بر همان یا بر فرش سجده نماید و اگر آن هم ممکن نیست بر فلزّات و اشیاء معدنی سجده کند و اگر مطلقاً چیزی پیدا نمی‌کند که بتوان بر آن سجده کرد، بر پشت دست خود سجده می‌کند بنا بر این پشت دست آخرین چیزی است که می‌توان بر آن سجده کرد). [5] . آیات عظام خوئی و تبریزی: (بر پشت دست یا چیز دیگر که در حال اختیار سجده بر او جایز نیست سجده نماید ولی احتیاط مستحبّ آن است که تا سجده بر پشت دست ممکن است بر آن چیز سجده نکند). [6] . آیت الله فاضل: (بنا بر احتیاط به چیز معدنی ..). [7] . آیت الله بهجت: (..بنا بر أظهر. و اگر آن هم نشد، تا نزدیک زمین خم می‌شود و یا این که با اشارۀ سر، سجده می‌نماید). [8] . امام خمینی، توضیح المسائل (محشّی)، گردآورنده: بنی‌هاشمی خمینی، سید محمدحسین، ج1، ص 587 - 589، م 1084 و 1087، دفتر انتشارات اسلامی، قم، چاپ هشتم، 1424ق.
