بر پایه گزارشاتی که در منابع حدیثی و تاریخی آمده است؛ نخست تابوت حضرت یوسف(ع) در رود نیل قرار داده شد و آب رود که از روی قبر رد میشد، همه مردم از فیض و برکت وجود پاک حضرت یوسف(ع) بهره می‌بردند.[1] تا زمان حضرت موسی(ع) که می‌خواست با بنی اسرائیل از مصر خارج شود. در این هنگام؛ حضرت موسی(ع) به دستور خداوند تابوت حضرت یوسف را به فلسطین[2] و بنابر نقل‌های دیگر به شام منتقل کرد.[3]
البته در زمان قدیم، اصطلاح شام، شامل فلسطین نیز میشد، و مقصود از شام در این روایات، همان فلسطین است. اینک نیز آرامگاه حضرت یوسف در فلسطین وجود دارد. [1] . خازن، علی بن محمد، لباب التأویل فی معانی التنزیل، ج 2، ص 558، بیروت، دار الکتب العلمیة، چاپ اول، 1415ق؛ جزائری، نعمت الله، النور المبین فی قصص الأنبیاء و المرسلین، ص 186 -187، قم، مکتبة آیة الله المرعشی النجفی، چاپ اول، 1404ق. [2] . طبری، محمد بن جریر، تاریخ الامم و الملوک(تاریخ طبری)، ج 1، ص 419، بیروت، دار التراث، چاپ دوم، 1387ق؛ منهاج سراج، طبقات ناصری(تاریخ ایران و اسلام)، ج 1، ص 30، تهران، دنیای کتاب، چاپ اول، 1363ش؛ ابن اثیر، علی بن محمد، الکامل فی التاریخ، ج 1، ص 187، بیروت، دار صادر، 1385ق. [3] . شیخ صدوق، محمد بن علی، الخصال، ج 1، ص 205، قم، دفتر انتشارات اسلامی، چاپ اول، 1362ش.
